Związek z rozwodnikiem - Netkobiety.pl

A czy teraz jesteś szczęśliwa? Bo jeśli nie, to kontynuacja tego związku JEMU da wygodę a Tobie co? Zastanów się nad sensem związku - na nim świat się nie kończy - a jesteś w takim wieku, że jeszcze sobie życie ułożysz.

Czytając Twojego posta nie wierze. Nie wierze, że osoba będąc w tak młodym wieku tkwi w związku, który najwyrażniej nie ma przyszłości( przepraszam za szczerość). Nie możesz być z człowiekiem, który nie ma szacunku do Ciebie. Jeżeli Ci nie ufa to po co jest z Tobą? Zapytałaś Go o to? Jeżeli Twoim marzeniem jest założenie rodziny to daj sobie z Nim spokój( wiem łatwo mi mówić, ale trzeba realnie spojrzeć na pewne sprawy) i skup się na poszukiwaniu faceta bez przyszłości, zrób to jak najprędzej by póżniej nie było za póżno. Ten człowiek Cię "niszczy" psychicznie. Wydaje mi się, że on jest pewny że Ty go nie zostawisz, a taką pewność dajesz mu Ty swoim zachowaniem. Jeżeli on nie dzwoni nie wydzwaniaj do niego w związku kobieta powinna być kobietą, a nie mężczyzną. To On powinien zabiegać o Ciebie. Boisz się,że on Ciebie zostawi i tak mu ulegasz ze wszystkim. Bez obaw nie zostawi bo jest mu z Tobą dobrze. Sponsorujesz wyjazdy, paliwo i nie wiadomo co jeszcze..... Myślę że przemyślisz sobie to wszystko i podejmiesz jak najszybciej słuszną decyzję. Pamiętaj musisz być silna, a przede wszystkim pokaż mu,że taka jesteś, a nie miękka jak  on uważa. Jeżeli Cię czymś uraziłam to bardzo PRZEPRASZAM:)

miało być bez przeszłości:) sorki za pomyłke

Iść do psychologa i poprosić o radę jak partnerowi przedstawić swoje racje - skoro go kochasz i nie widzisz życia bez niego. W drugiej kolejności zaproponować i jemu terapię partnerską, bo może jego brak zaufania wynika z jego przeszłości. Możecie odnieść duży sukces ucząc się wyrażania wzajemnych oczekiwań i przepracowując jego nieuzasadniony brak zaufania oraz jego przyczyny

Aha i jeszcze jedno:) Jesteś pewna że chcesz mieć dzieci z tym mężczyzną? Czy takiego ojca wymarzyłaś sobie dla swoich pociech?

Ze strachu przed samotnością nie szukamy ognia w sercu, tylko dokonujemy transakcji...
Taka naszła mnie refleksja po przeczytaniu Twojego posta...

tez mialam taka sytuacje ze swojemu ex wszystko kupywalam, za moje chodzilismy do kina.. mialam dosc! a sproboj byc silna i zaczac robic tak jak on tzn. odbierac kiedy ci sie bedzie chcialo, a jak sie spyta czemu to mu odpowiedz to samo. to on cie powinien adorowac. mialam podobna sytuacje. on mieszkal godz. drogi ode mnie robic zaczelam to samo co on. a on robil to co twoj mezczyzna. co z tego wyszlo? pojechalam do niego bez zapowiedzi i zastalam z inna kobieta w lozku jeszcze to ona w szlafroku ktory mu kupilam otworzyla mi drzwi!

Ellwiraa uzależniłaś się od tego faceta. Miłość to zaufanie, bezpieczeństwo, uczucie które rozpływa się po całym Twoim ciele powodując że na wspomnienie ukochanego masz głupi uśmiech na twarzy mijając przechodniów.  Powinnaś móc się zwrócić do niego z każdym swoim problemem, wypłakać na ramieniu. Powinnaś być adorowana i szanowana.
To co opisujesz to cierpienie, niepewność, całkowity brak stabilizacji i nieustanna manipulacja.
Albo wspólna terapia dla par - jak napisała Anhedonia, albo możesz się obudzić z ręką w nocniku. Nie zmusisz go ani do ślubu ani do stworzenia rodziny - jeśli nie będzie sam tego chciał. Być może przeżycia z ex-małżonką doprowadziły go do takiego stanu. A może właśnie dlatego jest sam - że nie da się z nim wytrzymać.
Znasz jego byłą żonę? Wiesz co było powodem rozwodu? Dzieci są przy nim czy przy niej? Jak często je widuje? Jeśli są przy niej - płaci alimenty? Dlaczego wyciąga od Ciebie pieniądze? Nie zarabia? Żyje ponad stan?
Widzisz siebie w roli macochy? Masz dobry kontakt z jego dziećmi? Stać Cię na dokładanie się do ich wykształcenia, potrzeb? To jest mnóstwo pytań i pewnie będzie jeszcze więcej. Wspólne dziecko nie rozwiąże Waszych problemów. Poza tym skąd u Ciebie przekonanie że po 30 nie masz szans na dziecko? Przy obecnym stanie nauki i medycyny? Kobieto nie goń w piętkę.
Jeśli poważnie myślisz o założeniu rodziny z tym mężczyzną, musicie dojść do porozumienia w wielu kwestiach.
Nie pozwalaj się szantażować odejściem - nie szantażuj i Ty, tym bardziej ze gróźb nie dotrzymujesz. I on o tym wie.
Tak nie zbudujesz szczęśliwego związku.
Tak na marginesie - wolny 35 latek wyciągający od dziewczyny kasę na paliwo - to nie brzmi dobrze.

Mam nadzieję, że będziesz konsekwentna w swoim postanowieniu nie ma nic gorszego, niż tkwić w związku, który zamiast dawać siłę i energię dołuje i przygnębia. Jesteś młoda i masz całe życie przed sobą - spędź je tak, jak chcesz, a nie jak ktoś Ci dyktuje. Myślę, że powinniście  porozmawiać na spokojnie, nie daj mu się sprowokować i po prostu przedstaw swój punkt widzenia. Masz prawo oczekiwać szacunku od drugiej osoby, zwłaszcza, jeśli ta osoba twierdzi, że Cię kocha. A jeśli on się nie zmieni, nie ma sensu zwlekać - znajdziesz wielu mężczyzn, którzy Cię pokochają i obdarzą szacunkiem.

Czuję się fatalnie, mam mega doła. Cały czas chce mi sie płakać. Tak to znów on, wczoraj poszedł do kolegi nie zabrał z sobą telefonu więc zaczełam się martwić. Zadzwoniłam do jego brata by się zapytać co się z nim dzieje oczywiscie jak wrocil miał tysiace pretensji że po co wydzwaniam za nim po rodzinie, zabronil mi to robic zargumentowal to tym żebym tego nie robila bo się ośmieszam.Cholera czym? tym że sie martwi? dzisiaj do mnie zadzwonil i slyszalam ze juz cos jest mu nie w smak byl jakis zly a ja oczywiscie juz boje sie ze mnie zostawi.
Mialam dzisiaj isc do lekarza a on nawet o to nie zapytal, zapytal tylko czy ide dp pracy.
Zloscil sie nawet tym ze nie rozumialam co do mnie mowil bo tracil zasieg, ze zadaje glupie pytania.
Ja zwariuje, żyje ciągłą niepewnoscia to mnie zabija.

Niemam juz sil a jestem z tym sama

Napisalas w ktoryms poscie cyt.  ,, tak bardzo go kocham / moje pytanie za co ????? / - tak bardzo boje sie zostac sama ,,

Musisz sie zastanowic co z tych 2 stwierdzen jest piorytetem dla ciebie.....

Osobiscie przypuszczam , ze to drugie zdanie .....

Powiem ci tyle - masz dobra intuicje i sie nia kieruj , ty stan za sterem swojego zycia , nie badz choragiewka na wietrze.....ludzie nas traktuja tak na ile sobie sami pozwalamy.....powodzenia nad wyborem madrych decyzji

Staram się  Ciebie zrozumieć, ale  nie potrafie... Jak można sobie tak marnować  życie u boku takiego mężczyzny? Nie ogarniam tego... W ogóle nie wiem nad czym się tu zastanawiać...

To wyglada bardziej niz beznadziejnie...

Wiesz na co dałas sobie własnie szansę? Na to, żeby kolejne lata zmarnowac w toksycznym zwiazku, rezygnujac z wlasnych priorytetów i potrzeb.

Nie wiem czy wiesz, ale w normalnym, zdrowym związku masz prawo iść do ciotki czy gdziekolwiek NIE INFORMUJĄC o tym swojego partnera, bez pisania podania na piśmie z miesięcznym wyprzedzeniem. Jeżeli to jego jedyny argument za tym, że
Ci nie ufa to znaczy, że albo szuka taniej wymówki albo masz do czynienia z chorobliwym zazdrośnikiem, który niedługo będzie wymagał, żebyś informowała go o kazdym nieplanowanym korku po drodze z pracy (no bo przecież każde nadprogramowe 3 minuty można wykorzystac na szybki numerek z innym facetem).

Kolejnym, niesamowicie niepokojącym faktem jest to, że nie chce z Tobą zamieszkać. Świadczy to albo o zupełnej niezgodności życiowych priorytetów, albo o tym, że dla niego jesteś tylko zabawką (albo sponsorem?). To, żebys wynajęla sama mieszkanie, do którego on czasem przyjedzie jest niesamowicie wygodne z dwóch powodów - po pierwsze: za wynajęte przez Ciebie mieszkanie tylko Ty będziesz płacić, po drugie daje możliwość zabawy w związek tylko wtedy, kiedy on będzie miał na to ochotę. Jak to się ma do Twoich oczekiwań?

Kobieto, Ty jesteś na etapie, kiedy chciałabyś założyć rodzinę. On już swoją rodzinę miał i najwyraźniej mu to wystarczy. Gdyby miał potrzebę układania sobie życia na nowo to by inaczej się zachowywał. Chciałby wtedy z Tobą mieszkać, nie wykluczałby posiadania wspólnego dziecka. On ma 35 lat, to nie jest nastolatek. W tym wieku po rozwodzie albo się chce jak najszybciej miec znowu rodzinę, albo nie odczuwa potrzeby jej posiadania w ogóle. Raczej nie sądzę, że zamierza pozyć sobie kilka lat jako wolny strzelec a po 40-tce będzie szukał żony.

Czy Ty nie widzisz tu żadnej niesprawiedliwości? Dlaczego Ty masz się spowiadać z kazdej minuty a on może nie zabierać telefonu na imprezę? Dlaczego on ma prawo wypominać Ci wizytę u ciotki (błahostka, że szkoda gadać) a Ty masz grzecznie znosić wszelkie jego ekscesy? Czy bardziej ośmieszające jest jego dzwonienie do Twojej siostry, żeby Cię sprawdzić czy Twoje telefony do jego rodziny kiedy się martwiłaś? Dlaczego w planowaniu Waszej przysżłości licza się tylko jego wizje? Potrafisz zrezygnować z potrzeby bycia matką czy w ogóle z potrzeby normalnego związku z miłością, szacunkiem i zaufaniem? Czy Ty nie widzisz, że w próbach rozmowy on nie ma żadnych rozsądnych argumentów?

Bardzo wygodnie mieć taką zabawkę, do której można na seksik przyjechać i w dodatku zabawka samochód zatankuje... Czy naprawdę lęk, żeby nie być samą w wieku 26 lat jest wystarczająco silny, żeby się zgadzac na rolę takiej zabawki?

Hej kobietki mam pytanie do was czy któraś z was jest albo była z rozwodnikiem czy to dobry układ partnerski..?
Bo u mnie to wygląda tak trochę inaczej z innej strony na to trzeba patrzeć jak mówi przysłowie "stara miłość nie rdzewieje" facet jest po rozwodzie zabiegał kiedyś o mnie dosyć długo... ja sama z reguły młodego wieku nie chciałam z nim być bo mi się nie podobał bo to bo tamto głupia i młoda 17 latka mimo ze jesteśmy w tym samym wieku ogółem znamy się już bardzo długo. Każdy potem poszedł swoja droga on wyjechał za granice ja tu zostałam on poznał kogoś mimo ze jak twierdził ze kochał mnie ale że ja nie chciałam z nim być wyjechać to układał sobie życie nie wyszło mu rozwiódł się ma dziecko ale dalej o mnie zabiega mówi ze kocha chce ze mną zamieszkać ze mnie kocha nadal mimo tych lat i nie wiem co robić... jestem zdania tego ze może watro dać szanse...? ale czy będzie dobrze to hmmm nie wiem się okaże...tongue zresztą każdy ma prawo do kolejnej miłości kolejnego rozdziału w życiu, czy kawaler czy rozwodnik nikogo się nie powinno skreślać bo nie wiemy co nas tak naprawdę czeka w przyszłości może nas spotkać to samo choć nie musi.... ale takie jest życie...

Pozdrawiam smile

ellwiraa  u nas jest tak że oboje mamy po 23 lata jego maleństwo to była pomyła bo w młodym wieku się ochajtał a nie musiał po prostu... tylko o tyle dobrze ze cywilny.... póki co na razie mieszkamy daleko od siebie ale za jakiś czas mamy mieszkać razem.... Co do dzieci to on chce dziecko ze mną chce się zaręczyć ślub wziąć i być szczęśliwym człowiekiem.....

Dziewczyny, słowo "rozwodnik" określa tylko stan cywilny faceta, nie typ jego charakteru i osobowości! Więc przypadek każdej z Was należy rozpatrywać pod kątem indywidualnych problemów, które pojawiają się z powodu pewnych cech
Waszych wybranków a nie z powodu, że są rozwodnikami.

Malutka, pytasz, czy z rozwodnikiem to dobry układ partnerski. Nie ma odpowiedzi na to pytanie. Tak samo jak nie wiadomo, czy z kawalerem układ będzie dobry. To zależy od konkretnego faceta. Zarówno u Ciebie, jak i u Elwiry problemem może być różnica doświadczeń. Rozwodnik, facet po przejściach, który ma za sobą wielką miłość, kłopoty związkowe, wielkie rozstanie może być zbyt trudny do zrozumienia dla dziewczyny, która takich doświadczeń nie ma, dla której wszystko jest proste i jasne.

Elwira, Tobie dałabym większą szansę na udany związek z rozwodnikiem, niż Malutkiej. Jesteś starsza i siłą rzeczy mniej naiwna i bardziej świadoma sytuacji, plusów i minusów. Ale Ty trafiłaś na trudnego faceta, na takiego, który nie umie (lub nie chce) zrozumieć Twoich oczekiwań i pragnień. Mówiłaś, że napisałaś do niego list. Przeczytał go już?

Elwira, dostrzegłaś problem, masz go dosyć - więc kuj żelazo póki gorące. Daj mu ten list. Musisz go uświadomić w temacie twoich oczekiwań. Musisz mu uświadomić, że chcesz być z nim, bo go kochasz, a nie dlatego, że nie masz innej alternatywy. Twoje potrzeby i oczekiwania są równie ważne jak jego i masz prawo do równego traktowania. Jakoś tak wyszło w Waszym związku, że on jest panem sytuacji. Liczą się tylko jego potrzeby, odczucia, jego zasady. Ty się do wszystkiego grzecznie przystosowujesz. Przedstaw mu swoją wizję związku. Za najważniejsze uważam:
1. Ty chciałabyś mieć normalną rodzinę, z mężem i dziećmi. To jest twój priorytet i z tego nie możesz zrezygnować, bo po latach będziesz bardzo nieszczęśliwą kobietą...
2. Związek opiera się na zaufaniu, nie kontroli. Albo on wierzy, że go kochasz i jesteś mu wierna, albo niestety musicie się rozstać. Nie da się żyć będąc ciągle kontrolowanym, nie da się żyć słuchając ciągle wypominania jakiegoś głupstwa sprzed miesięcy.

Oczywiście, że na zmianę jego zachowania wpłynęła zmiana Twojego zachowania. Tylko zastanów się, ile czasu możesz w ten sposób podtrzymywać jego zainteresowanie? Znacznie lepsze rokowania byłyby, gdyby on zrozumiał czego od niego oczekujesz niż gdyby instynktownie reagował na fakt, że mu się zwierzyna wymyka.

I pamiętaj o tym, że czasem jest tak, że mimo, że się kogoś kocha - nie można z nim być...

To dużo da. Po jego reakcji zobaczysz, czy warto cokolwiek ratować. O ile dasz radę uważnie obserwować...

Moim zdaniem dokładnie wiesz na czym stoisz tylko boisz się tego nazwać.
Facet niedojrzał do partnerskiego związku i zalożenia rodziny. Chciałby Cię kontrolować , być może "wychować". Ciągle mam przed oczami Twoją wypowiedź o wyciąganiu od Ciebie pieniędzy na paliwo. I ciągle jest to dla mnie poniżej krytyki.
"Nadszarpnięte zaufanie" wizytą u ciotki - to zwykly emocjonalny szantaż. Bo co niby masz teraz zrobić aby "odkupić" swoją straszną winę (conajmniej jakbyś go okradła albo zdradzała). Masz "zarobić" na zaufanie? Po takim bzdecie? Niby jak? W ogień skoczyć - wystarczy? Dla mnie to zwykla ściema żeby zarobić na czasie, a Ciebie wpędzić w poczucie winy.
Manipulant i tyle.
Jeszcze jedno - mężczyźni nie zmieniają się ani w momencie pojawienia się na świecie dziecka (zresztą on już dzieci ma) ani w momencie nałożenia na palec obrączki.
Zależy więc jak bardzo Ci na nim zależy - bo zmiany nie zachodzą z dnia na dzień. Pytanie jak długo jesteś w stanie czekać i czy zmiana jest wogóle możliwa. Być może przydałoby się Wam za sobą zatęsknić?
Ciężko radzić w takiej sytuacji - nie znam faceta, nie znam Ciebie, ale na podstawie tego co przeczytałam obraz więcej niż nieciekawy.

Madziorku, wiem że trudno jest podjąc taka decyzje. Może lepiej wam bedzie bez niego, dzieci kiedys ci podziekuja za to. Pomysl o swojej psychice i o tym jak dzieci to odbieraja i jak dziala to na ich psychike.
Jesli chodzi o mnie to jestem na to w taki sposób że co ma być i tak będzie.
Zmądrzałam i wiem że nigdy nie jest i nie bedzie tak że zostaniemy same. Chyba że same bedziemy tego chciały.
Uwierz w siebie w swoja siłę i mądrość, a zobaczysz że wszystko stanie się łatwiejsze.

--------"Początkowo był wściekły i mówił do mnie przykre rzeczy, powiedział mi że jest mu na dzien dzisiejszy obojetne czy z nim bede czy nie"

To dla mnie nie jest miłość. Albo się kogoś kocha i jest się z nim chce się być,albo nie. Żadne ekscesy z ciotką tego by nie przekresliły.
Ja bym powiedziała "Panu już podziękujemy".

--------"Oczywiście wrócił do tematu mojej wizyty u ciotki że nic nie zmieni jego zadania na ten temat, ponieważ powiedzialam mu że bede w domu a byłam u ciotki a to juz jest kłamstwo a co za tym idzie że teraz nie potrafi zaufać mi do końca"-------

I w kółko macieju to samo. Facet czepił się byle pretekstu,byle pierdoły jak rzep psiego ogona,bo nic na Ciebie więcej nie ma.
Przypomina mi się scena z zycia:
Zarzuty do faceta o to że nie dba, o to że nie daje nic z siebie,olewa,gardzi - piłeczka faceta - bo ty nie masz pracy, a ty nie masz pracy. Na każde słowo,upomnienie było a ty nie masz pracy.
Wzięło się meżczyznę na sposób, nie gotowało się nie prało,nie sprzątało,zero seksu. Dlaczego? Bo nie ma pracy.
Przestał w końcu używać tego zdania i zrozumiał że nie ma co odbijać piłeczki,tylko trzeba przyjąć na klate krytykę,a nie wyszukiwać pierdól w drugiej osobie.

---------"Tomek jak zobaczył ta kartkę powiedział mi że to było dla niego jakby dostał w twarz. Trochę zmiekł,zaczoł sie tulić do mnie i mówić że postara mi sie zaufać i popracuje nad sobą."--------

A to jest zazdrość,nie miłość. Nie lubię tego,nie chcę tego,ale nikomu nie dam. Pies ogrodnika.

---------"że to ja musze sie starac żeby mógł mi na nowo zaufać bo to ja zawaliłam."------

I oplułam monitor kawą....usmiałam się. Jaki on żałosny jest...Niech teraz on na rzęsach za Tobą chodzi.

---------"Powiedział że jesli sie to nie zmieni rozejdziemy sie abysmy oboje nie tracili czasu,"--------

I oczywiście TO TY musisz nad tym pracować, ty masz ratować i utrzymywac związek a pan i władca będzie albo walił argumentami o braku zaufania albo o wyjściu do ciotki...
Tego chcesz?
Nie ufa Ci? A chce nabrać zaufania? Bo nigdzie tego nie widzę.

--------"Nie potrafię odejść,wczoraj widzieliśmy sie"---------

Sama sobie ścielesz. Sama sobie krzywdę dalej robisz. A młoda jesteś i multum facetów wolnych i normalnych czeka.

-----"Nie rozumiem już tego."------

Ja Ciebie też już nie rozumiem.

Madziorek

----"Twierdzi ze jestem gorsza od jego żony,o różnych wyzwiskach nie wspomnę"-----

To niech wraca do byłej zony.

-------"Od jakiegoś czasu zrobił się jeszcze bardziej agresywny demoluje mieszkanie i co najgorsze leci z łapami do bicia.niestety najgorsze jest to ze widzą to nasze dzieci to jest największa katastrofa.Cóż nie myślałam ze będzie takim tyranem.Nie wiem co robić jak się uwolnić:-("-------

Jeszcze trochę a będziesz chodzić z limem pod okiem, a pozniej Twoje dzieci. Odejdz od niego tu nie ma co ratować, mężczyzna który raz uderzy,będzie bił dalej.

Dlaczego nie mogę mieć normalnego związku??? Mój chłopak nawet nie złożył mi życzeń z okazji dnia kobiet. Natomiast niezapomniał napisać że się nie zobaczymy bo jest dłużej w pracy i że w wekend też może być cieżko. Jest mi tak smutno i przykro że nawet nie wiecie :"(

Dlaczego jest mi tak cieżko zdecydować o rozstaniu, przecież to widać że on ma mnie gdzieś, czemu sie łudzę???
Mam wrażenie że zaraz serce mi pęknie na pół

Chcę kochać i być kochaną czy to  tak wiele??

ellwiraa co u Ciebie słychać...??? jak sprawa...??

wszystko od nowa...
dzwonilam do niego kilka razy nie wiedzialam ze zostanie dluzej. wczoraj tez jak dzwonilam od13-17 nie raczyl odebrac tel a byl w domu wiec napisalam do jego brata i dzisiaj mi zrobil awanture ze po co to robie i ze niechce ze mna rozmawiac. zwariuje przeciez chce byc tylko kochana i kochac czy to tak wiele??

To przykro mi.... że tak ci powiedział....:(

Gdyby nie WY byłoby mi znacznie trudniej.
Tak wielu ludzi mówi mi zebym od niego odeszla, cały czas sie we mnie tli nadzieja że on wkońcu zrozumie że zle mnie ocenia.
Skoro tak bardzo jest mu zle czemu nie odejdzie tylko wciaz mowi jak to jest mu ciezko.
Wczoraj powiedzialam mu ze powinien sie cieszyc ze pomimo wiekszych mozliwosci wybralam jego i pokochalam razem z dziecmi.
Powiedzial mi wtedy ze to czy pokochalam jego dzieci wydzie pozniej, zamurowalo mnie poniewaz zawsze okazywalam im sympatię i jak była taka sytuacja ze mial z nimi problem mogl na mnie liczyc.Poruszyłam wtedy wszystkie swoje kontakty by mu pomoc a on sie zachowal teraz tak jakbym miala to wszystko w powazaniu i on sam sie z tym borykal.
Zawsze mógł na mnie liczyć, a tu taka wdziecznosc. Boli bardzo.

"Jeśli kogoś kochasz, puść Go wolno. Jeśli wróci - jest Twój. Jeśli nie to znaczy, że nigdy nie był...

Pomimo tego że zerwał ze mna mamy kontakt. Pisał mi smsy typu " beze mnie łatwiej zrealizujesz swoje cele" albo "nie odszedlem dla innej, poprostu nie chce ranić"

Pokłuciliśmy sie dzisiaj , w rozmowie powiedzialam mu ze nie mam sobie nic do zarzucenia że on nie ma mi nic do wybaczenia. Powiedzialam mu tez z e mial ze mna za dobrze i od tego mu sie przewróciło w głowie. Zakonczyl rozmowe bo stwierdził ze nie ma ona dalej sensu.

Nie to jest najgorsze, zrobiłam test. Jestem w ciazy.
Pierwsze o czym pomyslalam to to co mi powie T. Słyszałam jego slowa ze uwazał ze nigdy we mnie nie skonczył ... i znow kolejny problem, a przeciez wystarczy tak nie wiele.

To tylko test, zeby to potwierdzić ide do lekarza.

Natomiast jesli to prawda wiele sie zmieni w moim zyciu...

Chciałam mu powiedziec, zadzwoniłam do niego a on powiedzial mi ze napewno nie zmieni zdania.
Jemu jest dobrze teraz samemu, przychodzac z pracy cieszy go to ze nie musi jechac do mnie ze nie musi rozmawiac przez tel...

To mi wystarczylo, az nadto.
Nie powiedzialam mu bo nie umialam wydusic słowa.

Sama sie zostanę razem z moja biedroneczka

Trudno go rozgryść, parę dni pożniej sam do mnie zadzwonił. Żalił sie na swoją byłą żonkę że znów ma z nia problemy i ze musi jechac po dzieciaki. Dzień pozniej zadzwonił po raz kolejny podobno od tak sobie co u mnie słychać, bo podobno chce zostać w kontakcie hmm sam sobie zaprzecza bo jak byliśmy razem to zawsze mówił ze ucieka od kontaktu po zwiazku bo to do niczego nie prowadzi. Sugerował wypowiedzi swojej byłej żony że teraz on jest szczęsliwy bo mnie ma , i ze sie mu sie po nocach.
Odniosłam wrażenie jakby chciał mi zaproponować żebysmy sie spotykali tylko dla seksu.
On wciaz nie wie czego chce...

Byłam dobra inwestycją, jak miał problem zawsze mu pomogłam.
Potrafiłam wiele załatwić i wiele zrobić.

Jestem atrakcyjną kobietą wię miło było sie ze mna pokazać...

Miłość mnie oślepiła, ale odzyskuję wzrok. Lepiej pózno niż wcale.
Dzięki wam, waszej pomocy dzisiaj myślę właśnie w taki spsób.

Dziekuję:)