samotność to taka straszna trwoga. - Netkobiety.pl

'człowiek pewny siebie przyciąga ludzi' oczywiście to prawda. i powiem Ci że tak jest
mam mnóstwo znajomych. oni myślą, że jestem szcześliwa, bo jestem zawsze uśmiechnieta, radosna, wszędzie mnie pełno.
nie umiem mówić o sobie i nie chce mówić o sobie. nikt nie wie jak tak naprawde jest mi cieżko, bo ja się nie rozczulam nad sobą.
zawsze zagryzam zęby i do przodu. zawsze mówię, że wszystko w porządku.
ale to nieprawda, jak jestem sama w domu, to ciężko trochę..

Ps. do psychologa nie pójde (nic do nich nie mam, sama chciałam być psychologiem albo psychiatra) bo wiem, że rozmowa z taką osobą nic nie da, znam siebie. potrzebuje żeby komuś w końcu zaczęło na mnie zależeć....i żeby mi na kimś zależało.

pewnie, że warto próbować
myśle, że powiedzieć (raczej napisć) tak na necie jest chyba łatwiej niż w normalnej rozmowie, przynajmniej mi
nie szukam przyjaciół, wiesz ilu ludzi jest głodnych 'relacji mniedzyludzkich' nie problem znlezć ludzi do rozmowy.
ja bardziej potrzebuje kogoś, kto - mówiąc prosto - walnie mnie w łeb i powie 'opamnietaj się dziewczyno, życie jest za piękne, a przede wszytskim za krótkie żeby tak je marnować.
niestety nie mam takich bliskich osobników, bo wszystkich trzymam na dystans.

tyle razy co mnie ludzie w chuja zrobili, to nie mogę inaczej postępować.... po prostu nie umiem już inaczej.
nie wiem.... w każdym bądz razie trzeba będzie coś wymyślić

Ps. miło, że odpisujesz.

Dziewczyny, musicie wziąć sprawy w swoje ręcę, a nie siedzieć na tyłu i czekać aż pojawi sie ktoś kto Wam wreszcie łopatologicznie wyjaśni co i jak, czy kopnie w cztery litery i zmobilizuje do działania:p Same musicie to zrobic, skoro nie macie żadnej bliskiej osoby która by to zrobiła! Może jakaś fachowa literatura, tu w necie też są na pewno jakieś grupy wsparcia, porady jak sie przełamać etc...Chętnie bym Wam pomogła, ale to motywacja tylko przez internet, nie to samo co kontakt face to face. Popracujcie nad sobą, przede wszystkim nad swoją samooceną i kompleksami, no i najważniejsze-postarajcie otworzyć sie troche na ludzi, witać każdy nowy dzień uśmiechem na twarzy, mimo że powodów do uśmiechu brak...Jakoś trzeba próbować, trzymam kciuki że dacie rade! A w razie czego służę rękawem;) Pozdrawiam:*

Sama mówiłaś jak wiele osób jest spragnionych kontaktu....więc odezwij sie do tych osób!:) I ich podbudujesz, i Tobie bedzie lepiej:) Wiem co masz na myśli, zdajesz sobie sprawe ze wszystkiego, także z tego co robisz źle, ale dobija Cie poczucie takiej pustki/samotności...chcialabyś się zmienić ale nie znajdujesz w sobie tyle siły, odwagi..? Też przez to przechodziłam, dalej jestem w trakcie zmieniania, tworzenia nowej "siebie"....Siły, siły, i jeszcze raz siły-tego przede wszystkim Ci życzę:)

To tak jakbym o sobie czytała. Próbowałam walczyć i probowałam zmienić siebie, swoje życie. Naprawde wierzyłam że mi się uda. Jednak nic się nie zmieniło mimo że się naprawde starałam. Od tak długiego czasu nic sie nie zmieniło. Teraz mam ochote załamać nad sobą ręce i płakać. Brak mi już siły. Nie umiem zrozumieć co ze mną jest nie tak. Nie jestem stworzona do samotności. Nienawidze jej.

ajj sama nie wiem od czego zacząć... bycie 'single lady', to okropność. Zawsze byłam zdania, że facet to nie priorytet w życiu, jednak po kilku latach moje przekonania uległy inwersji. Jestem sama juz od dawien dawna, a nawet wieków można by rzec. Tak bardzo brakuje mi czułości, ciepła oraz oczywiście tego, że moge sie do kogos czule przytulic. Sama nie wiem w czym tkwi mój problem. Jakiej znajomości bym nie zaczęła, każda kończy sie tak samo, czyli klęską. Juz sama nie wiem co robić, nie wydaje mi sie, żebym byla az tak bardzo nie urodziwa czy też durna zeby do cholery nie zwrocic czyjegos zainteresowania. Nie mam komu sie wygadac, bo wszystkie moje znajome, koleżanki, przyjaciolki... sa szczesliwe w zwiazku. Nie moge na to patrzec, zazdrosc az mnie zżera, nie ma takiego dnia żebym nie zadawala sobie pytania 'kiedy i mnie w koncu spotka takie szczescie ?'

Dziewczyny, a może macie jakąś znajomą, którą jest tak samo bez pary, równie samotna..? Zawsze we dwójkę raźniej, i można się pożalić, i pogadac-i wiecie że ta druga osoba Was zrozumie, bo ma to samo...Może to jakaś nieśmiała,niepozorna osóbka-warto sie rozejrzeć wokół... Czasem jakaś impreza czy nawet wypad na kawę może być dobrą okazją by kogoś poznać-moja znajoma np spotkała swojego męża, wsiadając do autobusu potem jeszcze kilka razy się spotkali przypadkiem, zaczęli sobie mówić "czesc", potem rozmawiać...i na chwilę obecną oczekują synka Wiktorka

Bardamu-jest w tym troche prawdy co piszesz...Trzeba mieć w życiu szczęście-jedni mają z górki, drudzy pod górke.I najczesciej jest tak, że tym pierwszym wszystko sie udaje, a ci drudzy na kazdym kroku napotykają przeciwności losu...
Moim zdaniem marzenia mają swój udział w takiej wierze we wspaniała milość aż po grób, ale takie historie rzeczywiście sie zdarzają, nie tylko w książkach/filmach, ale także w realu
I to nam wlaśnie daje wiare że w końcu i my spotkamy takiego księcia z bajki, czasem spotykamy tego wlaściwego, a czasem tylko nam sie tak wydaje-książe na białym rumaku okazuje sie pijakiem na ośle-i wtedy pojawiają sie problemy...

A teraz napisałaś: "chodzi o faceta....
dostawałam od niego ciepło, bezpieczeństwo, a przede wszystkim szczęście.
powiedziałam mu żeby, nigdy więcej  nie próbował się ze mną skontaktować.
potrzebuje go bardzo...
jest w ogóle sens rozpisywać się, odpisywać, radzić, doradzać, pocieszać, zachęcać. chyba nie."
Chyba nie, jak się samemu nie wie czego się chce
Wesołych świąt i rozumnych przemyśleń

Nie wszystko zależy od nas samych, ale tylko my mamy stały wpływ na nasze życie Ludzie pojawiają się i znikają...od nas zależy jak reagujemy na dane sytuacje, jak działamy, co robimy...Zawsze jest jakieś wyjście, a Ty masz wybor-czy czekać na faceta, czy jednak dać sobie spokój-możesz wybrać