nie wiem jak dlugo wytrzymam i czy to ma sens - Netkobiety.pl

Hej Paweł:)
a jest możliwość żebyś ją ściągnął do siebie?

Witaj!!!!
A jakbyś zaproponował jej aby przyjechała do Ciebie i zamieszkała z Tobą w UK???

Moja znajoma również studiowała w Polsce ale wyjechała ze swoim chłopakiem do UK i tam dokończyła studia!!!

To jeżeli Ci tak Bardzo na Niej zależy i jesteś pewien Jej i Swoich uczuć to zostaje Ci tylko jedno wrócić do Polski!!!!

nie skoro studiuje niech dokończy a może do Ciebie przylecieć na weekend ( zależy czy zaoczne czy dzienne ( koszty po połowie).
Poza tym moze w wakacje (całe 3 miechy) mozecie być razem w UK- wszystko się da zrobić a Wam chyba się chce
Dasz radę choć teraz jesteś w gorącej wodzie kąpany

Paweł mamy 21 wiek. zainstalujcie sobie skype.
bedziecie mogli za friko rozmawiac codziennie widząc sie. tym samym przekonasz jej ojca że nie jesteś jakimś nie wiadomo kim.
i z samymi rodzicami tez mozesz przez ten komunikator słowo zamienic.

Paweł, gdy czytałam Twoją historię poczułam się jakbym była tą dziewczyną, którą poznałeś. Ja kiedyś też poznałam kogoś, gdy był na urlopie, a pracował w UK. Widzieliśmy się kilka razy. I wyjechał. Płakałam przy pożegnaniu. Nie umiałam sobie znaleźć miejsca po jego wyjeździe. Nic mnie nie cieszyło. Ale postanowiłam czekać. I czekałam wierna, kochająca, tęskniłam tak bardzo, że nie wiem czy ktokolwiek może sobie to wyobrazić. Nie chodziłam na dyskoteki, zamknęłam się w czterech ścianach swojego życia. Dla niego, dla nas. Nie widzieliśmy się 7 miesięcy. A później pojechałam po niego na lotnisko. Cudna chwila. Magia? Czy tylko moje wyobrażenia o nim? Nie wiem tego dziś. W każdym razie tyle razy mnie okłamał, zranił, tyle razy obiecał wrócić i nawet nie wiem na czym stoję. Wiem natomiast, co może czuć ta dziewczyna. Ja nie chciałam tam wyjeżdżać na stałe. Byłam dwa razy na wakacjach, ale to nie mój świat. Nie umiałam się tam odnaleźć... po prostu...  Ten wyjazd, rozłąka strasznie mnie zmieniły. Piszę o tym, bo chcę żebyś wiedział, jak może reagować dziewczyna. To nie jest takie proste. Nic nie jest proste. Ale zastanów się, czy warto za miłość płacić tak surową cenę? Ja zapłaciłam... i to i tak nie zostało docenione. Czuję się teraz jak śmieć, jak wrak człowieka. Bo dałam z siebie wszystko, a otrzymałam minimum. Wmawiał mi, że to ze mną jest coś nie tak, że się czepiam. Mówił jak powinnam się zachowywać. To wszystko nie tak...

.....

.....

....