Kłótnie z mamą - Netkobiety.pl

Faktycznie masz bardzo trudną sytuację. Znam z życia bliskiej mi osoby sytuację, w której matka wierzy tylko jednej stronie. Podziwiam Cię, że nadal próbujesz to wszystko zrozumieć. Przede wszystkim to, że podejmujesz się "opieki" nad swoim rodzeństwem. Sądzę jednak, że w którymś momencie powinnaś pomyśleć o tym, co będzie dobre dla Ciebie. Pierwsze co trzeba zrobić to ustalić kilka spraw z mamą. Fakt, że ona podejmuje się pracy z pewnością nie tylko dla siebie, ale przede wszystkim z Waszego powodu, nie powinien sprawiać, że na Ciebie spada cały ciężar wychowawczy nad rodzeństwem. Niestety jak widać Twoja mama nie stara się przynajmniej wpoić im, że pod jej nieobecność to Ty masz decydujące słowo. Najgorsza sytuacja jest z bratem, który ma 15 lat, bo nie jest dorosły. W stosunku do starszego nie miałabym nawet skrupułów, tylko zostawiła samego sobie. Jesteście rodziną i powinniście się wspierać,, tym bardziej, ze jesteście w tej, nie innej sytuacji. Rozmowa z braćmi prawdopodobnie będzie też trudna ze względu na wiek. Tym bardziej, że w rodzinie nie układa się jak w typowej jednostce z podziałem ról między rodziców. To też może wpływać na zachowanie chłopaków. Uważam jednak, że wiele dać tu może reakcja mamy - dorosłej, odpowiedzialnej (jak s ądzę) osoby. Porozmawiaj z nią, powiedz co czujesz, że ta sytuacja Cię przytłacza, że jesteś dorosła a nie masz czasu na układanie własnego życia, że starasz się prowadzić dom, a Twoje rodzeństwo strasznie wszystko utrudnia... Nie wiem co doradzić poza tym... Trzymaj się dzielnie!

Marika22 moim zdaniem to, że nie mieszkasz teraz z nimi to dobrze dla Twojej psychiki robi, bo wyrwałaś się z toksycznej sytuacji. Mama i brat wpływają negatywnie na Twoją samoocenę (powtarzając m.in., że się do niczego nie nadajesz), obwiniając, obrażając i mając różne pretensje. Na Ciebie zrzucili cały dom, chodź brata masz dorosłego i mógłby pomagać.

Przede wszystkim nie możesz dać się tak traktować starszemu bratu. Musi Cię szanować, musisz postawić wyraźne granice i najpierw z nim porozmawiaj o tym spokojnie. Jeśli to nie pomoże, to powiedz mu stanowczo za każdym razem gdy Cię obraża, że nie wolno  mu tego robić i ma Cię szanować, bo jak na razie to Ty wszystkie obowiązki w domu wykonujesz, a on się nie poczuwa do pomocy Tobie, a samej jest Ci ciężko w takiej sytuacji tym bardziej, że też studiujesz. Już nawet nie patrz na to czy on matce się potem poskarży i wszystko przekręci, tylko nie pozwól mu na takie zachowanie. Nie reagując na jego złe zachowanie i przy braku reakcji mamy, utwierdzasz go w przekonaniu, że może tak sobie względem Ciebie pozwalać.
Twoja mama też źle Cię traktuje i niepsrawiedliwie chociaż tyle robisz w domu dla braci.

Widzę, że Twój brat przejął zachowanie Twojej mamy i to samo Ci wmawia co i ona, że się niby do niczego nie nadajesz, ale Kochana NIE POZWÓL sobie tego wmówić, bo to NIE PRAWDA i jest wprost odwrotnie - na Twojej głowie jest cały dom i jak widzę świetnie sobie dawałaś radę tym bardziej, że od nikogo  z rodziny nie miałaś wsparcia.
A mamy zapytaj wprost, ale na spokojnie dlaczego Cię tak traktuje, powiedz, że ją kochasz i rani Cię jej zachowanie, to, że trzyma zawsze stronę brata itp....

Pozdrawiam Cię gorąco:) Trzymaj się:)

Moim zdaniem powinnaś być twarda i postawić na swoim. Jeśli raz się ugniesz i ustąpisz to znów będą Cię traktować jak popychadło. Twoja mama jest dorosłą kobietą więc niech postąpi jak dorosła kobieta i Cię przeprosi, to ona ma wyciągnąć do Ciebie rękę. Prawda jest taka że rodzice i wogóle starsze od nas osoby wymagają od nas szacunku,a my co nie mamy prawa go wymagać?? Ja wychodzę z takiego założenia i u mnie w rodzinie te stosunki są zdrowe. Jeżeli ktoś mnie obraża to odgryzam się tym samym (chociażbym nie wiem jak kochała tą osobę), bo jestem wolnym człowiekiem, mam prawo do własnego zdania i przekonań i nikt nie ma prawa traktować mnie jak popychadła.  Przyjmij taką postawę i wierz mi na słowo, będziesz szczęśliwa.