Kłótnie zaprzepaściły miłość - Netkobiety.pl

Moim zdaniem, kłótnie między partnerami, to swoisty rodzaj terapii, wzajemnego oczyszczenia z niedomówień lub pretensji.
Was natomiast, dzieli spojrzenie na ewentualną, wspólną przyszłość. I nie kłótnie, same w sobie, są temu winne przecież?
Kochacie się? Poza zauroczeniem, zakochaniem, jakieś mocne fundamenty związku postawić możecie?
Ona chce rodziny, domu i stabilizacji. A Ty, Autorze?
Czego oczekujesz od niej, byście mogli być wciąż razem?

Ja jednak powtórzę.
Czego oczekujesz lub oczekiwałeś od tej kobiety, byście razem wciąż byli? Bo tego, co ona, nie, wiem już.
Dobrze zrozumiałem, Tobiaszu?
Wyciągnąłem własne wnioski, ale potwierdzenie ich by przydało?

myślałeś, że dziewczyna będzie koło ciebie skakać? pora się ogarnąć, jeśli ci na niej zależy to przeproś pannę i skończ ostawiać takie cyrki bo strasznie niepoważne jest to wszystko co opisałeś.
ważna jeszcze kwestia - o co były te wasze kłotnie?

Kłótnie to zaprzepascily? Chyba żartujesz albo jesteś jakiś ograniczony. Dziewczyna chciała związać się z tobą, pewnie marzyła o ślubie, chciała zbudować dom i rodzinę, a ty nie chciałeś. Skoro oprócz swojej cudownej osoby w sensie towarzystwa i pewnej części ciała nic nie miałeś jej do zaoferowania, to dlaczego zawracales jej głowę? Wpedzasz dziewczynę w lata i okradasz z marzeń. A słyszałeś o czymś takim jak empatia? Pora zdjąć krótkie spodenki Piotrusiu panie, a jeśli nie, to raz na zawsze tej dziewczynie dać święty spokój.

Wszystko jest już stracone. Dzisiaj z nią chwilę popisalem, jeszcze o ile 2 dni temu miała spore wątpliwości tak już teraz widzę, że zdania nie zmieni. Boli bardzo, ale zostaje mi tylko wycofać się z jej życia i spróbować zapomnieć.

Wiem po prostu, że zawalilem. Cały czas miała wątpliwości, a ja zamiast spróbować być obok to znów unioslem się honorem i zabronilem do siebie pisać. Po czym na drugi dzień sam napisałem... I właśnie m. In. przez ten swój honor te kłótnie w związku nas przerosły. Nie potrafiłem odpuścić. Teraz to ona już nie ma tych wątpliwości, widzę, że odpisuję mi z dystansem, bez emocji. Znam ją, ona jest mną bardzo zawiedziona, zapewne teraz po moim zachowaniu utwierdzila się w swojej decyzji. Mną tak targaja emocje, że nie mogę przestać o niej myśleć. Napisałem jej jeszcze wczoraj na koniec, że ma rację, że byśmy się nie dogadali i lepiej, że skończyło to się teraz, bo później byłoby ciężej, ona odpisała, że jak tak uważam, to odpisałem, że oboje tak uważamy to napisała, że tak. Jestem debilem. Sam sobie zaprzeczam i robię tym masę błędów. Dziś z rana napisałem jej, że ciężko przespać jakąkolwiek noc i miłego dnia. W tygodniu i tak musimy się na chwilę spotkać, muszę odebrać od niej jedna rzecz, która zostawiłem. Ciężki czas, nie sądziłem że tak ciężki.

Napisałem jej wczoraj, że najgorsze w tym wszystkim jest to, że ja bardzo kocham. Napisała, że l przecież byłem zły, że napisała i nie chciałem kontaktu. Odpisałem, że to nie była złość tylko nie potrafię kolegowac się z kimś kogo kocham. Odpisywała chłodno, tak że było widać, że decyzje podjęła. Ona też ma trochę taka wizję związku, że trzeba cały czas się widzieć, non stop pisać i ja jej to dawałem. Widywalismy się praktycznie codziennie, pisaliśmy codziennie, a ona i tak mi napisała, że szkoda, że dopiero po rozstaniu miałem czas pisać po pracy z nią. Nasz związek był naprawdę fajny. Dlatego tym bardziej nie rozumiem czemu tak łatwo się poddała. Było nam cudownie razem, wspólne niespodzianki, wyjścia, wypady na konie co środę, wspólne gotowanie itp, nie było nudy, ani monotonii, cały czas coś się działo. Byliśmy bardzo szczęśliwi. I po prostu po kłótni, ona się poddała. Ona ma też taka wizję idealnego związku, a nie ma takich związków. Zawsze będą też te gorsze dni, ale trzeba walczyć, a nie się poddawać. Jaki jest sens, żebym dziś do niej poszedł, skoro ona pisze, że nic z tego nie będzie, nie dosłownie, ale taki jest przekaz. Mam ją kolejny raz przekonywać, że warto. Znów odpowie mi tym samym. Mam taki plan, że pójdę do niej w czwartek po tą rzecz i dam jej list, zawsze chciała taki dostać miłosny, tylko, że w tym liście otworzę się przed nią w 100 proc tak jak tego zawsze chciała. Nie będę prosił, tylko wyjaśnię jej w nim kilka rzeczy. Tak szczerze od serca i napisze co czuje.

Naciągasz prawdę. Ona napisała, że Ty tak uważasz, czyli w domyśle nie ona. A gdy się uparłeś to odpuściła. Poszła na kompromis ;] taki fatalistyczny.

"Jaki jest sens, żebym dziś do niej poszedł, skoro ona pisze, że nic z tego nie będzie, nie dosłownie, ale taki jest przekaz. Mam ją kolejny raz przekonywać, że warto."
To jest Twój przekaz. Wolisz domyślać się i zakładać. Może zamiast tego idź do niej i zapytaj, czego chce?

"Mam taki plan, że pójdę do niej w czwartek po tą rzecz i dam jej list".
Co się odwlecze to i uciecze. Idź do niej dzisiaj. Do czwartku to dasz jej czas, żeby Cię już całkiem odrzuciła.
List lepiej dać gdy jest się razem. A nie na pożegnanie.

Nie jesteś bohaterem romantycznej telenoweli.
HALO! TU ŻYCIE! TAKI REAL!

Zamiast realizować jakiś chory scenariusz rozwalenia fajnego związku, pakuj się i idź naprawiać, to co schrzaniłeś zanim będzie za późno.
Chyba, że jesteś jakimś psycholem i podoba ci się to w co wpędziłeś siebie i ją. Potem będziesz płakał i użalał się nad sobą, jak to rozwaliłeś miłość swojego życia i jaki to pożałowania godny jesteś. Dla mnie w takim wypadku będziesz.

Wczoraj mi napisała, że wszystko jest ważne w budowaniu przyszłości, każdy najmniejszy detal jeżeli jest ważny dla drugiej osoby, a u nas zabrakło kilku rzeczy. I to ona pierwsza była zdania, że się nie dogadamy. Mam iść i ja próbować przekonać? Przecież gdyby tego chciała to by inaczej pisała.

Wiem masz rację, po prostu boję sobie robić nadzieję. Napisałem, żeby dała znać, kiedy mogę po tą rzecz przyjść to napisała, że mogę dziś. Pójdę i pogadam z nią raz jeszcze. Może jak mnie zobaczy, to będzie inaczej. Poznam po niej od razu. Jak się nie zgodzi to dam jej List i po prostu zniknie z jej życia.

Romantyczne uniesienia, to tylko wstęp do prawdziwego życia. Ty, Wertera strugasz, ona zaś, widziała coś więcej w Was obojgu.
Przestań użalać się nad swoim, równie egoistycznym, co jej - Twoim zdaniem, brakiem zrozumienia, czym miłość jest. A raczej, czym mogłaby być, w Twoim wypadku.
Na jak długo, zatem?
O tym jednak, nie potrafisz napisać.
Bo ją kochasz i cierpisz...

Rozstanie było najlepsze co mogło wam się zdarzyć. Jeśli oboje chcecie dominować, żadne nie chce ulec i ciągle się żarliście, z czasem było by tylko gorzej, aż do momentu gdy zaczęliście się szczerze nienawidzić

Czemu odstawiacie te cyrki z kontaktem po decyzji o rozstaniu to ja nie rozumiem.

Werter na nerkobietach i królowa dramatu wstawiająca ckliwe wiersze o miłości na Instagramie. :?

Skrótem myślowym, Qwest, operowała, według mnie.
On kocha wszak. A przy tym "...jak to łatwo powiedzieć".
Dualizm jakiś, czy coś?

Wróciliśmy do siebie. Chciała, żebym zrozumiał co zle robiłem. Dziś sama wyszła z inicjatywą i jesteśmy szczęśliwi

Dzięki za pomoc i przepraszam za moją opieszalosc nie znam jednak kobiet hehe