przyjaciołka...romans....pomocy... - Netkobiety.pl

Posłuchaj mnie teraz dobrze . 3 lata temu nie miał mnie kto puknąć w łeb i zatrzymać bo dziś byłbym innym człowiekiem . Niedawno to zakończyłem . Jak się czuje  ? Hu..... i nigdy więcej . Tutaj jest temat „ Czy romans zmienia rzeczywistość „ poczytaj go sobie i wbij do głowy . Dwoje ludzi zaczynajac romans musi być pewne siebie i swoich decyzji a nie bajeczki by zatrzymać dla własnej wygody . Jeżeli powiedziała Ci ze dla dzieci i ze kochają tatę to zostaw to . Ona może i coś czuje do Ciebie ale nigdy nie będzie miała odwagi odejść bo dzieci . Nie wchodź w to bo będzie bolało i za jakiś czas ty komuś napiszesz to co ja Ci napisałem .

Tutaj chodzi o twoje życie a nie o zabawę . Uwierz mi ze tutaj trzeba podjąć decyzje która zmieni wasze życie i to Ona musi to zrobić . Czego oczekujesz od tej relacji ? Jak przygody to moje gadanie Ci nic nie da i rób co chcesz . Jak chcesz być z nią na dobre i na złe to powiedz jej czego oczekuje od tej relacji i niech ona coś robi w waszym kierunku . Wiem ze teraz jesteś zaślepiony ale wierz mi ze ból po nieudanym romansie jest konkretny .

obiecalem Ja wspierac wlasnie kiedy nadejdzie taka chwila jak ta...ale chyba nie mam w sobie na tyle odwagi i siły ...starszne mam zamieszanie w głowie....
chcialbym byc z nia to wiadomo...nie jest to dla mnie jednorazowa przygoda...jest to dla mnie bardzo wazna znajomosc...15 lat...
wiem ze bol jest konkretny bo czuje go wlasnie teraz...w srodku mnie rozsadza...
nie traktuje jej jak dziecka...jest dorosla osoba...
ona sie bała wlasnie decyzji o rozwodzie...Ja nie naciskalem na to..powiedzialem ze mi sie nie pali...mam czas...nie chce jej popędzac bo to musi byc przemyslana decyzja...
nie spowiedzialem sie ze z dnia na dzien dostane taki cios...

Powaznie Ci pisze.Odpusc to sobie skoro Ona oznajmila Cie juz na wstepie ze nic nie zrobi.Bedziesz tylko czaso-umilaczem do czasu az sam sie poddasz bo Ona tak szybko z Ciebie nie zrezygnuje.

Kolego gdybym mógł to bym do Ciebie zadzwonił i Ci wytłumaczył dlaczego Ci pisze „ nie rób tego „ ale uwierz mi ze lepiej będzie jak odpuścić . Nie było jej cały dzień bo z mężem siedziała i teraz może idą do łóżka na fiku miku . Jak ci mówi ze tego między nimi nie ma to możesz jej się zaśmiać prosto w twarz . Poprostu . Jak by chciała to by coś zrobiła a nic nie zrobiła . Nie marnuj życia na coś co nie ma sensu . Jak czegoś od Ciebie chce to niech to pokaże a nie ochłapy tylko dostajesz .

Czasem nie można żyć z osobą którą się kocha. Czasem wydaje się że się kocha. Czasem życie z nią byłoby gorsze niż  z żoną.

Dlatego pozostaje romans. Jeśli ona nie chce romansować, to niech żyje w swojej rodzinie szczęśliwa.

Nic nie możęsz zrobić. Trzeba było działać dawniej, nie teraz. RAczej się skup na tym,a by ogarnąć swoje życie dobrze.

Masz duzo racji w tym co mowisz...byla z mezem caly dzien...potem u tesciow na obiedzie...tak spedza niedziele...to ze fiku miku czasem robila to wiem...ale nie przychodziło jej to łatwo...podobno robila bo musiala zeby maz sie nie połapał za bardzo ze cos nie tak...ale od dawna nie byla nim zainteresowana... Wiem o tym ze troche ochłapy dostaje i ze ona powinna pokazac ze jej zalezy...że tak powiem chyba chciala zostawic sobie "furtkę"  bo "zrywając"  powiedziala ze chce miec ze mna kontakt...i pytala czy bedziemy mieli....Powiedzialem ze czas pokaze...
Tylko że Ja nie mam zamiaru sie odzywac pierwszy...zastanawiam sie nad całkowitym zerwaniem kontaktu....i nad sobotnim rzekomo "ostatnim" spotkaniem....wole być samontnym wilkiem niż płaszczącym sie psem...
wiem ze cisza bedzie Ją boleć najbardziej...chyba niema nic bardziej wymownego...

Ty go nie podkręcaj bo się koleś nie odkręci . Dobrze wiesz w co się może wpakować i niech lepiej ucieka od tego jak najdalej . Sam wiesz po sobie jak wyglada twoja sytuacja teraz i przez co przechodzisz 

Ale uwierz mi ze zaczniesz domagać się więcej czasu dla siebie a Ona nie będzie mogła Ci go dać bo ?
Bo nie może bo mąż chce jechać na zakupy na wycieczkę na tamto i na sramto .
Określiła Ci się jasno czyli nie chce rozwodu czyli nic się nie zmieni a ty masz zostać przyjacielem bo tak jej najlepiej odpowiada .Jak chcesz się z nią spotkać to powiedz jej tak . Chce poświecić swoje życie dla Ciebie i czy Ty jesteś w stanie poświecić swoje dla mnie . Pewnie powie ze nie może bo dzieci bo rodzina i nie może to ty wtedy tez powiedz ze nie możesz bo nie możesz i wtedy masz jasna sytuacje . I nie patrz na jej maślane oczka które zrobi tylko na jej Tak albo Nie .

Dużo prawdy w tym co piszesz jest...wiem ze gdyby nie dzieci raczej byśmy byli razem...wiele razy powtarzała ze chcę odejść od męża....zmienić swoje życie...Ale jest zbyt słaba osobą...nie pracuje w tej chwili wychowuje 2 dzieci...jedno 7 lat drugie 2.... mówiłem ze niech się nie martwi o kasę... dobrze zarabiam.... po drugie jak nie raz chciała odejść od męża to szantazowal ją ze nie odpuści dzieci itd jest wrednym typem...I mówił jej zawsze gdzie pojedziesz nie masz pracy itd. Mieszkanie jest jej nie jego...on by się musiał wynieść wiadomo...Ale ona nie jest w stanie się utrzymać...kolejna rzecz często chodzi do mamy i płacze ze nie jest szczęśliwa z mężem...jej mama powiedziała ze jej pomoże gdy zdecyduje zostawić męża...Ale ona ma na uwadze dobro dzieci które są za tatą...nie chcę ich ewentualnej krzywdy...bo to dzieci są kartą przetargową... wiem ze tych ostatnich spotkań może być kilka...też mi to przeszło przez myśl... powiem tak planowaliśmy wspólną przyszłość i ślub cywilny kiedyś jeśli byśmy chcieli...I mieliśmy się trzymać siebie być razem...obiecałem że przejdziemy przez to razem i pokaże jej ze damy radę tylko ona musi chcieć...teraz się wykruszyła.... pytanie czy zateskni ? I sama zrobi pierwszy krok w moją stronę?  Jak uważasz? Czy to definitywny koniec?  Wiadomo nie chcę nic pomiędzy wszystko albo nic...
Wiem ze teraz może zacząć się gra kto pierwszy wymieknie...I czy nie jest to próba dla nas czy damy radę...może potrzebuję być sama i wszystko sobie przemyslec?

Szanuje twoja wypowiedz ale tutaj próbujemy go uświadomić by nie robił kroku dalej bo nic to nie zmieni . Autor chciałby coś więcej ale się nie da. Nie zależy mu tylko na przyjaźni ale czymś więcej . Tem jeden krok więcej może go zgubić .

Rozumiem ze mam milczeć jak zaklęty i dac sobie spokój...czy spotkać się pogadać jak ludzie i zapomnieć o sprawie...zostając w zdrowych relacjach... apropo obrazy to nie jestem obrażony...to nie gimnazjum czy podstawówka

Popieram twoja wypowiedz . Autorze twój wybor . Zdrowie albo czasoumilacz.

Dziękuję koni za ciepłe słowa czuję ulgę...jest tak jak mówisz...kiedy ja przytulalem mówiła ze bezpiecznie się czuję itd. Miała zawsze wsparcie we mnie,rady itd....to dobra dziewczyna tylko błądzi niestety jest słaba...szkoda ze niema happy endu...Ale koni podsumowalas to idealnie..bo ona też powiedziała ze nie chcę bym czekał bo jestem fajnym facetem w jej oczach...nigdy nie powiedziałem złego słowa na nią. ..

Wiem Szary80 dziękuję bo nie mam z kim za bardzo o tym pogadać...czuję się lepiej...dziękuję za wsparcie...nigdy nie sądziłem ze chłop 32 lata będzie szukał pomocy na forum od obcych ludzi...bardzo dziękuję

Apropo wiem ze mnie ona obserwuje sprawdza moja aktywność na Fb...I znika...pewnie czeka na jakąś wiadomość lub ze będę ganiał za nią...ale to się raczej nie wydarzy

Wiem że liczy na kontakt z mojej strony bo mówiła ze nigdy nie chciała by mnie stracić i było by jej smutno jak bym znikł z jej życia...szmat czasu ponad 15 lat przyjaźni...powiedziałem jej ze jeśli nie wypali kiedyś to nie wiem czy będę chciał kontaktu i ze romans zmieni wiele mimo to chcieliśmy spróbować...ja muszę ochłonąć...zastanawiam się nad sobota co myślisz? Spotkać się pogadać jak dorośli i chyba tyle w temacie...podcZas spotkania być oschły ?obojętny? Czy być sobą?

Bądź sobą i powiedz jej czego od niej oczekujesz . Ty chciałbyś stworzyć z nią poważny związek i zapytaj jej co ona o tym myśli choć w sumie się już określiła ale niech jeszcze raz to potwierdzi . Powiedz jej ze nie dasz rady tak żyć obok gdy ona wciąż jest w związku bo Cię to boli . Powiedz jej o swoich uczuciach i zapewnij jej ci jesteś jej wstanie dać . Ma mamę która może jej pomoc tak jak pisałeś no i dochodzisz Ty . Czyli nie zostanie sama a wiec do niej należy decyzja .

zawsze bądź sobą. I nie decyduj za nią. jeśli utrzymywanie kontaktu  z nią Cię rani i łatwiej Ci bez niej będzie to poukładać, zerwij kontakyt- Ona nie ma prawa wymagać, byś był blisko.
Jeśli bez niej będzie Ci ciężko - zostań blisko. sytuacja się wyklaruje sama- ale nie zapominaj o sobie, nie skupiaj się na niej, nie jest jedyną kobietą na planecie. wiem że Szary doradzi Ci ostre cięcie- ale prawda jest taka, że sam wciąż tęskni trochę, więc może nie warto tak tego załatwiać ostro..

Ela dziękuję również za pomoc...przedemna ciężki okres...mało jem...praktycznie tylko wodę pije...każdy widzi ze coś nie tak....Ale nie mogę nic mówić ze miałem romans z przyjaciółką....przesrane... chyba pozostanie taka moja rola być obok...chyba nie chcę o niej zapomnieć tak jak i ona o mnie...dużo znaczymy dla siebie wiem to...to popieprzone wiem to... Ale chyba kilka dni ciszy będzie ok przed spotkaniem...żeby ułożyć myśli  co ?

I chcesz się tak katować? Jak długo? Jej w zasadzie to może być na rękę. Rodzina zostaje tak jak jest, Ty jako wierny przyjaciel, może czasem kochanek, jesteś obok.
Jednak jedna rzecz mnie zastanawia... jeżeli przyjrzeć się chronologii, to Wy już się przyjaźniliście przed jej ślubem, zanim miała dzieci? Dlaczego wtedy nie zostaliście parą? Coś stało na przeszkodzie? Myślisz, że to się zmieniło dopiero niedawno? Od razu byłeś zakwalifikowany do friendzone. Koledzy są czasem lepszymi 'przyjaciółkami' niż kobiety. Oczywiście tacy, którzy od nas nic więcej nie oczekują.
Co więc się takiego wydarzyło, że dopiero teraz zauważyła w Tobie mężczyznę? Piszesz, że 2 dziecko ma 2 latka, tak? Kobieta nie pracuje, jest zmęczona przy dwójce dzieci, pewnie też jej wygląd się zmienił, mąż może nie pomaga, nie adoruje jej tak jakby tego chciała, oczekiwała...pojawia się spadek samooceny i tu pojawiasz się Ty, dobry, wpatrzony w nią chłopak, co zrozumie, przytuli, wesprze...do tego zawsze jest obok. To jest jednak za mało by przemeblowywać życie.
Chcesz być dalej w rezerwie, na zawołanie to bądź, ale potem nie narzekaj, że życie Ci przepływa przez palce, a jej decyzji jak nie było tak nie ma. To jest bardzo toksyczna relacja, ona będzie ci dawała jakieś sygnały, byś nie odchodził, Ty będziesz cierpliwie czekał i się wykańczał psychicznie... a powodów by nie odejść będzie prawdopodobnie coraz więcej. A Ty im dłużej będziesz obok, tym motywacji do odejścia będzie mniej, bo po co? Jak można mieć ciastko i zjeść ciastko.
Poza tym kolejna rzecz, ona ma męża i dzieci.. a Ty? Myślisz, że będąc obok stworzysz przestrzeń dla nowej relacji, że jakakolwiek potencjalna dziewczyna zrozumie "chore" relacje z "przyjaciółką"? Nie ma takiej opcji.... a jeśli się taka znajdzie to z jednak toksycznej relacji wejdziesz w kolejną równie toksyczną... Także jeśli chcesz kiedykolwiek się z kimś związać, musisz tą relację skończyć, albo bardzo osłabić. Biorąc jednak pod uwagę twoje emocjonalne zaangażowanie, raczej lepszym rozwiązaniem będzie zakończyć. Nie daj się wykorzystywać.

To jak niby jesteście stworzeni dla siebie to teraz macie egzamin z życia o być albo nie być . Dwoje ludzi staje naprzeciwko siebie i decydują co dalej . Tym zakończysz swoją książkę ale zaczniesz nowa historie   

Roxxan..zabrakło szczerej rozmowy...zawsze coś do siebie czuliśmy tylko zabrakło odwagi by to głośno powiedzieć aż do teraz po latach się przyznaliśmy do tego i tak to się zaczęło...

Czegoś dalej nie rozumiem. Piszesz, że mieszkasz 800 km od niej i nie sprawia Ci problemu co? Przyjeżdżanie do niej czy pisanie, dzwonienie? Poza tym piszesz, że dopiero niedawno wyznaliście co do siebie czujecie, wcześniej była tylko przyjaźń, a o tym, że w ogóle istniejesz, mąż nawet nie wie? Co jest w tej historii takiego ciekawego? Jaki mają sens ukradkowe spotkania w tajemnicy przed mężem, z tylko kolegą i to przez ponad 10l? Po to by popatrzeć na siebie maślanymi oczyma? Czy relacja była gównie tylko wirtualna?

ogryzek01 Ty jestes zakochany, a Twoja wybranka juz ma dawno rachunek zyskow I strat zrobiony.
Nie jestem przekonana czy Wasza przyjazn moze przetrwac z powodu uczucia.
Na pewno mogla zanim uczyniliscie krok w kierunku romansu.
Dziewczyna wiedziala ze rodziny nie zostawi, a dala Tobie nadzieje swoimi wyznaniami.
Niestety wykorzystala Cie I skrzywdzila. Byc moze na razie tego nie dostrzegasz, bo ja kochasz.
Na spotkaniu badz soba, badz szczery.
Niespelnione milosci sa calkowicie niepotrzebne. Dorosli kochajacy sie wzajemnie ludzie moga byc ze soba, jesli tylko chca.

Ale czy my przypadkiem sprawy nie wyolbrzymiamy? Skoro wcześniej mieszkali od siebie 200 km a teraz 800 km, kiedy jedno ma męża i 2 dzieci, a kiedyś raz 12 l temu byli na spacerze. Bo jeżeli ta cała znajomość, przyjaźń, jest głównie wirtualna, to ten cały zapał i uczucie może być słomiane. W końcu nie da się poznać 2 osoby przez sms. Podejrzewam też, że gdyby był rzeczywiście jej bliską osobą, która by uczestniczyła w jej życiu to mąż by coś, cokolwiek o nim wiedział. Nie ukrywa się chyba znaczących przyjaźni? Bo jeżeli byli ze sobą blisko przez tyle lat nie ma opcji by się nie zorientował, z kim żona się spotyka. Każdy wie jak ciężko jest romans trwający nawet kilka msc ukryć. Nie mówiąc o kilkunastoletniej bliskiej znajomości.
Szkoda, że autor nie odpisał na mój poprzedni post.

Był okres czasu kiedy nasze drogi się rozeszły...ona wyjechała do Anglii do pracy..Ja również za granicę. ..były ciągle telefony...maile...bo Nie było opcji się spotkać wiadomo..ona wróciła z Anglii wzięła ślub. ..było jej ciężko mi o tym powiedzieć ze wychodzi za mąż...mówię ok mimo trochę kontakt się urwał wiadomo dzieci itd.  Uznaliśmy ze mamy solidny fundament by być razem bo wiem o niej więcej niż jej mąż...znam wiele sekretów których on nigdy nie pozna.. zawsze byliśmy szczerzy wobec siebie do końca...nikt nie chciał nikogo ranić....Uznaliśmy że spróbujemy,wiadomo średnio widzi mi się być z boku kołem zapasowym. I uważam że jeśli ktoś chcę być z kimś to nic nie stoi na przeszkodzie nawet dzieci itd. Wiem ze czas leczy rany... W weekend chcę zrobić sobie tatuaż zawsze chciałem na plecach My Life My Way  ...moje życie moja droga na pewno tego doświadczenia nigdy nie zapomnę.A mi minie mam nadzieję z czasem widocznie nie jest mnie warta

Tak podejrzewałam... Rozmowy na odległość, nawet powierzenie jakiejś tajemnicy, to nie jest solidny fundament. Ludzi się poznaje w realnym interakcjach.
Jak często się spotykaliście od końca ub roku, kiedy padły te słowa? Jak często wcześniej?
Czy przypadkiem nie było to pod wpływem jej jakiegoś kryzysu, a Ty byłeś pod ręką, tzn klawiaturą? Czy akurat przyjechałeś na święta do domu?
Sorry, że tak piszę, ale może warto ostudzić emocje, bo tych fundamentów zwyczajnie brak... ?

Edit: To nie jest normalna relacja, nawet od schematu klasycznego romansu odbiega... szczerze, ta dziewczyna naprawdę musiałaby być mega zdesperowana (nie obrażając Ciebie) gdyby się zdecydowała na taki krok. I to nie jest pstryczek w Twoją stronę, nie zrozum mnie źle, ale Wy się tak naprawdę nie znacie. Wiecie o sobie głównie to co sobie o sobie powiedzieliście, czyż nie? To marna wiedza... nawet jeśli to były jakieś tajemnice. I na pewno nie wiesz o niej więcej niż jej mąż.

Edit2: Szczerze, jak pisałeś o tej wieloletniej przyjaźni, to myślałam, że jesteście kumplami ze szkoły/studiów/pracy czy podwórka. Znacie się jak przysłowiowe łyse konie bo mnóstwo czasu spędziliście razem, poznając siebie w rożnych sytuacjach. Zawsze mogła na Ciebie liczyć, byłeś pod ręką, nie tylko na telefon. Wtedy sytuacja byłaby zupełnie inna, niż ta którą potem przedstawiłeś....

I Ty chcesz z nią być?
Człowieku, ocknij się!
Mało, że się nie znacie w życiu codziennym, to ona wprost Ci mówi, że nie jesteś pierwszym z którym zdradziła męża...
Gratuluję pomysłu!

ogryzek01 widzisz jaka slepa ta milosc...
Wspolczujesz jej mezowi, ale za nia wzdychasz.

Skoro juz kiedys miala romans, a nie odeszla I teraz Ciebie omotala I jeszcze niby Ciebie kocha, ale nie moze odejsc, to... to wiesz co?
To jest tak jak pisales slaba kobieta, TY jej nie zmienisz, poniewaz ona sama nie chce nic zmienic.
Narzeka, ale bedzie trwac w tym swoim nieszczesciu egoistycznie ciagnac w to innych, tak jak zrobila to wlasnie z Toba.
I wiem o tym, bo sama dalam sie kiedys tak umeczyc.
Niech ma sobie ten kryzys w malzenstwie, ale Ty juz w nim nie uczestnicz, nie zyj jej zyciem, bo Ci Twoje ucieka.

Niby wzdycham ale coś do mnie dociera dzięki wam...Fakt jest bardzo słaba i nic nie zmieni jej problem jest chcę tak żyć jej sprawa... wiem ze mógłbym zniszczyć jej małżeństwo wystarczyło by napisać do jej męża...Ale nie jestem swinia...kij z tym ze tak powiem. Zastanawia mnie czy odezwie się do mnie bo miała we mnie jakiegoś rodzaju "fana" czy da mi poprostu spokój jak uważacie?

Oboje wyglądacie na mocno niestabilnych niestety.. te parę dni do przemyslenia i bez niej i bez forum się przydadzą, bo łatwo ponoszą Cię emocje. To jej napisz, a potem się spotkajcie w 4 oczy.