Nie wiem z czego to wynika, ale nie czuję potrzeby i konieczności zaprzyjaźniania się na siłę z koleżankami z pracy. Mam swój świat, i wcale nie chce mi się umawiać z nimi na wyjścia, na zakupy czy na przerwy w godzinach pracy. Czy ze mną jest coś nie tak? Czy powinnam może bardziej wpasować się w środowisko, w którym nonstop przebywam? Tak naprawdę nie do końca nadajemy na tych samych falach, chyba czułabym się nieszczerze i nie w porządku udając kogoś kim nie jestem. W pracy postrzegana jestem jako smutna indywidualistka chodząca swoimi ścieżkami, malo zaangazowana w inne projekty i sprawy, ale tak naprawdę nikt nie wie tego, że poza pracą jestem działaczką jednej z lokalnych organizacji kobiecych, tam czuję większe spełnienie i pracuję z ludźmi z pasją, którzy kochają to co robią i przed nimi jakoś jestem zwyczajnie otwarta, czego nie potrafię i chyba nie chcę zrobić w miejscu mojej pracy.
- ironmaiden
- Niewinne początki
- Nieaktywny
- Alusia
- Administrator
- Nieaktywny
Wiem o czym piszesz. Na ludzi z pracy jesteśmy skazani - to tak jak w szkole podstawowej czy Lo - nie mamy wplyw nu na to wśród kogo będziemy pracować. Bo wybieramy pracę , a nie ludzi. Nie czuj skrupułów albo żalu - skoro ci ne zależy na tych ludziach z job to po prostu niech tak zostanie. Grunt żebyś miała przyjaciół gdzie indziej.
- Lena
- 100% Netkobieta
- Nieaktywny
Zgadzam się z Alusią, pamiętaj grunt to być sobą i do niczego się na siłę nie zmuszać. Jeżeli taki stan Tobie osobiście nie przeszkadza to wszystko jest w porządku.
- Paulina
- Tajemnicza Lady
- Nieaktywny
Najważniejsze jest to jak Ty się z tym czujesz. Jeśli uważasz,że nie ma sensu nawiązywania bliższych kontaktów, widocznie nie potrzebujesz tego. Zastanów sie jednak, czy nie wytworzyłaś wokół siebie muru, przez który nie przepuszczasz swoich współpracowników. Rozejrzyj się dokładnie, poobserwuj ich bez uprzedzeń, spróbuj lepiej poznać. Może jest wśród nich ktoś, kto tak jak Ty, jest błędnie postrzegany, a w rzeczywistości ma wiele pasji, które realizuje po pracy? Nie chodzi o to byście spędzali razem wolne popołudnia, ale uśmiech na dzień dobry czy hasło: jak się masz? nie muszą być powierzchowne i nieszczere. Dystans zniechęca, psuje atmosferę w miejscu, w którym spędzasz pół dnia.
