Miłośnicy świnek morskich - Netkobiety.pl

No cóż, do świnek morskich można się niezwykle przywiązać... Szczególnie do tego, jak nas witają po przyjściu do domu

Fajne to maskoteczki ,bardzo mi sie podobaja i słyszłąam że są bardzo mądre ..Ale ja niestety mam na nie uczulenie jak dotykam ich sierści to puchną mi oczęta ...:/ NIESTETY .....

No cóż, chyba tak jak ja nie wyobrażacie sobie życia bez tych puchatych zwierzątek

U mnie rok temu po niespodziewanej chorobie zdechła samiczka Nie wiedzieliśmy co zrobić z tęskniącym partnerem, który szukał swojej ,,ukochanej" biegając po wielkiej klatce.
W końcu mój tato wpadł na pomysł, żeby przywieź od kuzynki synka naszego prosiaka, który był u niej od kilku miesięcy. Panowie jeden dzień poznawali się na nowo, siedząc w osobnych klatkach. Później stali się nierozłączni, chociaż tym specyficznym, dwuosobowym stadkiem rządzi starszy samiec, czyli tatuś Timon Wygląda na to, że dobrze im ze sobą.
Póki co czekają na wiosnę, by móc co dzień spędzać czas na działce, wśród zielonej trawki

Niestety, ze świnkami to tak już jest, że tym bardzo delikatnym stworzonkom zdarza się im odchodzić nagle i niespodziewanie. Moja Sonia zawsze była pełna życia i nigdy nie miała dość jedzenia. Była pulchniutkim okazem zdrowia. W ciągu zaledwie dwóch dni zmizerniała o połowę i odeszła.
Najsmutniejszy widok ,jaki z tego dnia pamiętam to ona leżąca w swoim domku- już na wpół żywa bo zastrzyki od lekarza niewiele pomogły- i jej partner leżący obok niej i grzejący swoim ciałem... Przez dwa dni nie ruszył się z miejsca aż do momentu, gdy wyjęliśmy jej ciałko z klatki...