Jak ratować niezwykły związek? - Netkobiety.pl

Ile macie lat? Czy mieszkacie ze sobą? Spędzacie ze sobą większość czasu? Prowadzicie życie prywatne? Wychodzicie gdzieś ze znajomymi bez siebie?

Może ona po prostu czuje się przytłoczona powagą Waszego związku? Może trochę zaczęło ją przerastać to, że jest coraz bardziej na serio i że już do końca życia możesz być tylko Ty?
Nie twierdzę, że nie chce z Tobą być bo ja też miałam taki kryzys, nawet tuż przed ślubem jak zaczęło dochodzić do mnie, że już nie pójdę na pierwszą randkę, nie poczuje motylków w brzuchu jak to na pierwszym spotkaniu itd

Nie mieszkamy razem, ale w perspektywie kilku miesięcy może to się zmienić...
Czy czuje się przytłoczona powagą związku? Być może tak, ale ja na nic nigdy nie nalegałem, nie żądałem od niej jenoznacznych zapewnień...
Czy powinienem dać jej odejść? Ona sama tego nie chce do końca, nie chce "palić mostów", bo wie, co traci. To ją właśnie boli...

Daj jej swobodę... Może na prawdę czuje , że poważny związek ją przytłacza może nie od razu się rozstawać , bo to jest akurat łatwe , tylko później trudniej jest coś odbudować.... ale może ograniczcie spotkania? Zacznijcie żyć własnym życiem niech się Twoja kobieta stęskni za Tobą Skoro ma kłopoty z namiętnością to w tym zróbcie sobie przerwę....

Moze daj jej czas niech to przemysli mysle ze nie powinienes naciskac za bardzo

chyba jednak jest jakieś zauroczenie... to popchnęło ją do tego... chce czasu na przemyslenia

Właśnie odbyłem z nią rozmowę. Podobno ten "trzeci" nie jest głównym problemem... Chodzi o to, że do tej pory bardzo kochała mnie, ale była to miłość dziewczyny do faceta. Teraz zmieniło się to bardziej w miłość dziewczyny do przyjaciela, cudownego człowieka... (tak mi to tłumaczy). Brakuje jej chemii, nie wie, czy ona może wrócić...

Ja chcę walczyć, żeby mieć czyste sumienie, że zrobiłem wszystko, co mogłem... Wiem, że to ona decyduje. Chciałbym ją tylko przekonać, że może warto spróbować naprawić związek razem...

Takie szukanie "chemii" poza związkiem jest niesłychanie bolesne dla tego, dla kogo ów związek właśnie taką "chemią" jest. Przeżyłam podobną historię. Tyle, że to szukanie "chemii" przez męża poza związkiem odbija się też czkawką naszym dzieciom. Nie wiem dlaczego tak się właśnie dzieje. Nie umiem pojąć - ale są ludzie, którzy muszą cały czas biegać za króliczkiem. Nie pojmując, że króliczek jest/był na wyciągniecie ręki. Idź w swoją stronę, choć wiem jak to trudne i jak boli. Ja staram się iść od kilku miesięcy. Wciąż żyję, choć był mi powietrzem.

Nie wyglada to dobrze. Chcialabym sie mylic ,ale moim zdaniem to jest poczatek konca i to nieuchronnie. Szkoda twojego uczucia i czasu. Uwierz mi, a wiem to z wlasnego doswiadczenia. Sadze, ze twoja dziewczyna tylko szuka pretekstow i to roznych. A o uczuciu z jej strony chyba nie ma co mowic.Uwazam , ze to seks i namietnosc byla pomylona z uczuciem  przynajmniej ze strony  twojej partnerki.Jesli kobieta mowi, ze chce cos przemyslec w sferze uczuc i waszego zwiazku ,to nie wrozy nic dobrego.  Ona poprostu ma cos w zanadrzu ,a nie bardzo ma sily na podjecie decyzji o rozstaniu. Poniewaz , dosc dlugo byliscie razem wiec i przyzwyczajenie do siebie rowniez jest problemem . Mniemam , ze tak wlasnie jest. Ona sie zwyczajnie boi co dalej bedzie ,bo sie do ciebie wlasnie przyzwyczaila a nie zakochala. Dlatego prosi o czas na przemyslenie.  Wiem , ze ludzie jak sie naprawde i szczerze darza UCZUCIEM , to nie potrzebuja CZASU do przemyslen, Dzialaja spontanicznie  z perspektywa wspolnej przyszlosci. A tutaj w tym zwiazku tego nie widze. Procz nijakich , bo juz teraz watpliwych przyszlosciowych perspektyw. Rozstanie jest zawsze polaczone z bolem i zalem.Ale czasami lepiej jest to przezyc teraz niz zwiazac sie wezlem malzenskim i cierpiec jeszcze bardziej , raniac sie wzajemnie. Przemysl to i dobrze sie zastanow nad ew. konsekwencjami wlasnej decyzji. Zycze powodzenia.

Tak, robią sobie, przerwy, wracają,  a pozniej są 5-10 lat starsi i zamiast pytań "zakochałem się co zrobić" padają inne "jak podzielić dom" , "kto będzie opiekował sie dzieckiem" , "co z alimentami" , "nie mam gdzie mieszkać, mąż zabrał mi wszystko, co robić" .

Trudno mieć do Ciebie pretensje, ale tutaj są osoby, co widzą trochę dalej niż Ty, mam nadzieje że obudzisz się wcześniej niż później.

hardy_man ..masz racje...niestety
moim zdaniem /mam pewne doświadczenie/ nie ma czegos takiego jak  ,,przerwa '' w miłości....nie ma -ja tak uważam
co to znaczy przerwa?
jestem matką- mam dość juz problemów i mówie do syna- sory ale musze sobie zrobic przerwe od bycia MATKĄ?

NIE MA NAMIETNOŚCI? przecież cię kocha , jestes dla niej wszystkim, jesteś cudownym człowiekiem- tak twierdzi....

posłuchaj -porozmawiaj z Nią jeszcze raz...

mc życzę by wam się udało, dla mnie poprostu cos takiego jak ,,przerwa'' nie istnieje ale masz racje, każdy związek jest inny
pozdrawiam

przerwa? co to znaczy robimy co chcemy z kim chcemy i kiedy chcemy przez 10dni?
ja mysle ze warto pomyslec o sobie, jak ulozyc sobie zycie bez niej i nie mow ze ty tego niechcesz, po prostu miej wyjscie awaryjne zebys potem nie zostal jak sierota bez pomyslu na zycie.
  kochasz ja ale ona sie wypalila a wiec jesli ja kochasz, daj jej odejsc zeby nie musiala sie meczyc bedac z toba bo nie wie jak ci powiedziec ze to koniec, wlasnie jesli chcecie byc przyjaciolmi daj jej odejsc zebyscie sie z czasem nieznienawidzieli

Taa, skąd ja to znam - chce mieć i rybki i akwarium. Codzienny związek to właśnie praca nad nim - poszukiwanie chemii, codziennie i niezmiennie. A przerwa aby tę chemię znaleźć - sorry za szczerość - mydlenie oczu. Czytam Twoje mc posty i widzę siebie sprzed paru miesięcy. Wypierałam wszystko, tłumaczyłam i usprawiedliwiałam. Każdy chyba musi przez to przejść i poczuć na własnej skórze skutki takiego szukania chemii, przez drugą połówkę, w innym miejscu, a nie w miłości do obecnego partnera. Boli jak cholera? Dasz radę dalej w to brnąć? Bo to nie będzie jednorazowe. Wierz mi. I zawsze będziesz się już zastanawiał 'Czy ten uroczy brunet z rogu sali nie będzie powodem kolejnej "przerwy" w miom związku". Korzystaj z rad - mnie tez trafił się wielce skomplikowany, intelektualnie sprawny i - niestety - zapatrzony tylko w swoje potrzeby Ktoś. Tyle, że ja jestem pare lat dalej i biorę odpowiedzialność już nie tylko za siebie, lecz za rodzinę, którą stworzyliśmy. Jest gorzej.

Cóż, ja do niedawna żyłam tak - uczyłam się czytając i słuchając, i tylko tam, gdzie sprawa zahaczała o mojego ukochanego Ktosia - nie działało, no i musiałam wreszcie obsikać tę elektrykę, aby nauczyć się, że nie warto tak cierpieć. Teraz mam zamiar omijać szeroookim łukiem. Ale coś widzę, że MC musi się własnonasikowo przekonać :-)>

Doris, nie było najlepiej, ale zanim się nauczyłem trochę łapy poparzyłem. Bolesna lekcja, ale ostatecznie co mam wiedzieć, wiem.