Uwolniłam się z toksycznego związku, który pozostawił bolesny skutek.. - Netkobiety.pl

Nie da się bez terapii. Bez grupy wsparcia.
Wytrzymasz tydzień, będzie dołek, będzie okazja i już.
Potem kolejny tydzień i znowu. I kolejny. A za każdym razem będzie Ci coraz trudniej podejmować decyzje o trzeźwości.

Nie widzisz tego, że z jednego nałogu wpadasz w drugi, bo taki masz mechanizm, że coś zastępujesz czymś innym?
Jedzenie, fajki, piwko, co będzie następne?

Terapia pokazałaby Ci, jak żyć, żeby dać sobie radę i nie wpaść w kolejne uzależnienie. A jesteś na prostej drodze do tego, żeby alkohol czymś zastąpić tak samo, jak zastąpiłaś poprzednio.

Lady Loka ma całkowitą słuszność, jeden nałóg, czy kompulsję - zastępujesz natychmiast innym.
To są dodatkowe, poważne wskazania do terapii uzależnień.
Jeśli nadal będziesz postępować zgodnie ze schematem, to Twoje całe życie będzie walką z nałogiem, z którym aktualnie będziesz się zmagać.

Idź na terapię. Rzucisz alkohol i wpadniesz zaraz w coś innego.

Oczywiscie ze sie nie uda bez profesjonalnej pomocy. Ilez ja razy slyszalam ten wyswiechtany tekst " mam silna wole i jak sie zawezme to dokonam". A potem tydzien, dwa, trzy na trzezwo i po miesiacu trach...2 tygodniowy ciag. No i jeszcze pijackie pieprzenie ze co to, ja juz nawet raz se nie moge golnac? Bez przesady ze ja to juz wogole nie bede pil, przeciez ja nie jestem takim typowym alkonem i nie musze calkowicie narzucic abstynencji. Mam prawo czasem "wyluzowac" Tyle ze po ponad tygodniu  tego luzowania juz sie zaczynala panika w oczach, slabosc drgawki, posmak acetonu w ustach i strach czy nie nastapi jakas zapasc. No i wtedy po raz kolejny "solenna przysiega zawziecia sie i nie picia". Do nastepnego razu. No i typowe to co Ty robisz Autorko czyli wytykanie innym ich slabosci i nalogow zeby poczuc sie ze soba troche lepiej i zlagodzic obraz swego uzaleznienia typu " no ja pije ale tylko piwo a inni to wszystkie alkohole, no i nie cpam a to gorszy nalog". Tak samo to zalosne jak zalosne  byloby  tlumaczenie sie gwalciciela ze on chociaz nikogo nie zabil.
Jesli chcesz sie naprawde wyleczyc z alkoholizmu to podejmij naprawde leczenie. Jesli natomiast chcesz tylko zalagodzic obraz sytuacji robiac pozorowane ruchy to przekonuj sama siebie bo nikt inny w to nie uwierzy jesli obserwuje z bliska Twe zycie lub ma doswiadzczenia z tym nalogiem.

Hej Bloggerka,
miałam podobną historię do Twojej  - w sensie związek z człowiekiem uzależnionym, dillującym a w dodatku podkopującym moją samoocenę. Kosmicznie toksyczna relacja, długo z niej wychodziłam i się po niej zbierałam. Tylko, że ja w pewnym momencie spróbowałam tych twardych narkotyków razem z nim, popalaliśmy trawkę, bo wtedy się nie kłóciliśmy. Po rozstaniu jeszcze rok czasu brałam twarde, a 2 lata paliłam. Dałam radę rzucić dopiero jak dostałam ataków lękowych i przyjechała po mnie karetka. No więc zaczeęam pić. Wstydziłam się tego, udawałam, żem taka imprezowa po prostu A w domu żal mi było samej siebie, czułam coraz większą odrazę do siebie. A to wpędzało mnie w poczucie winy więc musiałam je jakoś uśmierzyć...więc piłam. Zawalałam szkołe i pracę ale na tyle, że jakoś dawałam radę się tam utrzymać. I wiesz co..zaczęłam od miłości do samej siebie. Włączyłam któregoś wieczora na youtubie jogę i skupiłam się na ćwiczeniach i oddechu. Poszłam na terapię (nie dla uzależnionych, po prostu - żeby lepiej czuć się w swoim życiu). Na ukojenie nerwów zaczęłam brać ashwangandhe, rano cytryniec chiński na energię. Zaczęłam malować, kupiłam płótno i farby (nie, nie mam talentu ale relaksuje mnie to). Przeczytałam książkę "Biegnąca z wilkami", ukoiła mój umysł. Cały czas małymi kroczkami zmierzam ku sobie. Proszę swojego opiekuna (Boga, Anioła Stróża, Budde czy kogo chcesz) o miłość do samej siebie, o zdrowie i pomoc. Nie biorę od 3 lat, nie palę od 1,5 roku. Piję okazyjnie, pilnuję żeby pić baaardzo powoli. W międzyczasie nalewam sobie wody, bo wiem, że piję kompulsywnie. Życzę Ci bliższego poznania samej siebie, nie atakuj siebie samej - zacznij siebie kochać