Nie dostałam się na studia medyczne - Netkobiety.pl

Wszystko ma swoje złe i dobre strony.

Ja napisałem super maturę, miałem jedne z najlepszych wyników w LO z przedmiotów które pisałem i dostałem się na paskudnie trudne studia. Ale zawaliłem, wyleciałem po roku.
I dobrze, bo bym nie miał przez 5 lat jakiegokolwiek życia poza nauką.
Wtedy było mi z tym bardzo ciężko, z perspektywy czasu jestem z tego zadowolony.
Nie byłbym w stanie żyć tylko jedną rzeczą przez tak długi czas. Studia medyczne są chyba w podobny sposób wymagające.

Czy próbować za rok?
Masz 18 lat. Możesz jeszcze kilka razy spróbować czegoś innego. Możesz w tym roku pójść na inne studia, które cię interesują, żeby zobaczyć jak ci się będzie podobać.
Idź do pracy.

Rób coś, rozwijaj się, działaj. Sprawdzaj, czy rzeczy o których myślisz, że są interesujące, faktycznie takimi dla ciebie są.
Tak jest np. z muzyką. Wszyscy słuchając muzyki myślą jak dobrze mają ci co ją grają, że to takie pasjonujące i ciekawe. Że granie muzyki to sama przyjemność i muzyk dostaje pieniądze, za to, że bawi się na scenie. W rzeczywistości, granie muzyki to nie jest taka bajka. Granie na najwyższym poziomie wymaga wielu wyrzeczeń. Praca jak każda inna.
Zanim czegoś nie sprawdzisz, nie masz o tym większego pojęcia.

ale medycyna to ciężka harówka... uwierz mi, matura i przygotowanie do egzaminu to bułka z masłem w porównaniu z tym co jest NA MEDYCYNIE...i to jakieś 11-12 lat jak dobrze pójdzie zanim się jako tako wykształcisz...

Spróbuj za rok, nie rezygnuj tak łatwo z marzeń. Matura to jeden dzień, który dla jednych jest lepszy, dla innych gorszy. W tym roku nie było łatwo, ostatnia schematyczna matura to 2010, dalej to już zadania stworzone po to, żeby zaskoczyć I trzeba być na nie przygotowanym, taki nasz los

Powiem tak. W tym roku skończyłam 3 kierunki studiów. Jeden za granicą. Też chciałam dostać się na medycynę ale mi się nie udało. Nie chciałam tracic czasu poszłam na inne studia - ścisłe techniczne. Na początku wszyscy biadolili jak to źle ze sie nie dostałam, tak strasznie mi współczuli. A tu los wybrał dla mnie inną drogę po prostu. W miedzyczasie byłam na dwóch stypendiach zagranicznych, opanowałam 2 jezyki b.dobrze i dwa rzadko spotykane na poziomie podstawowym. Wysyłałam CV do różnych firm już jako studentka i wszędzie byłam mile widziana. Także w takich korporacjach jak Unilever czy Henkel... W lipcu mam ostatnią obronę i będę rozsyłać CV już jako absolwentka więc zobaczymy...

Medycyna nie daje gwarancji pracy. A nawet bym powiedziała, że ostatnio jej nie ma bo mój znajomy, który w zeszłym roku skończył nie ma do tej pory zajęcia... Dwa razy nie dostał się na specjalizację i tak siedzi... A ja w miedzyczasie byłam to tu to tam...

Nie łam się, bierz życie za rogi. Wiem co czujesz bo przepłakałam o to niejedną noc. Byłam totalnie załamana. Ale życie niesie rózne niespodzianki i czasem nie wiemy co dla nas jest lepsze...

Czasem rzeczywistość jest inna niż nam się wydaje.

A na lekarski próbowałam dostać się dwukrotnie (w miedzyczasie studiując). Bezskutecznie. Było mi wstyd i czułam się kompletnie bezwartościowa.

Ja też nie dostałam się za pierwszym razem... bywa, niestety. Studiowałam rok chemię i spróbowałam raz jeszcze... i udało się! I uważam, że to był bardzo dobry wybór. Matura to nie studia, nie można jej wyników przekładać na wyniki na studiach i zakładać, że nie zda się pierwszej sesji. Nie było łatwo, owszem, trzeba było "przysiąść", gdy inni na politechnice imprezowali, ale to była kwestia dni/tygodni przed zaliczeniami i egzaminami, pozostałą część studiów wspominam bardzo dobrze. Mimo, że nie dostałam się za pierwszym razem, nie powtarzałam żadnego roku.
To zależy co czujesz i jaką masz motywację. Może idź na kierunek w jakimś fajnym mieście? Może uda Ci się studiować przez ten rok tam gdzie Twój chłopak, tylko coś innego? Głowa do góry, nie załamuj się, nic nie dzieje się bez przyczyny i trzeba wypatrywać pozytywów. Trzymam kciuki!

Powiem tak -  jeśli naprawdę Ci zależy na tych studiach i nie wyobrażasz sobie siebie w innej roli - próbuj! Do upadłego! ;D Znam ludzi, którzy dostali się za drugim razem (niektórzy zaliczyli w tym czasie rok na innym kierunku), ale są też tacy co np. zrobili licencjat i dopiero po 3-4 latach dostali się na medycynę. Fakt, to ciężkie studia, dłuuuga ścieżka kariery i wcale po studiach nie jest tak kolorowo z pracą jak kiedyś, ale to tzw. wolny zawód i jako lekarz możesz pracować gdzie zechcesz (przynajmniej w UE), jest wiele opcji i możliwości. Teraz idę na 5. rok i patrząc z perspektywy czasu - lata lecą bardzo szybko, przynajmniej mi Pamiętam jak dopiero co zaczynałam, a tu jeszcze 2 lata i koniec. Zajęcia ciekawe, dużo nauki własnej w domu, ale jest też czas na imprezy, hobby, związek i co tam jeszcze zechcesz. Studia to też zupełnie inna specyfika uczenia się - tak więc nie ma co przekładać niepowodzeń ze szkoły średniej na studia i zadręczać się, że jak coś raz nie poszło, to na studiach nie dasz rady. Nie jestem typowym kujonem, nienawidzę uczyć się na pamięć, a jakoś wszystko powoli idzie do przodu - da się! Tylko trzeba wierzyć w siebie i określić, czego naprawdę pragniesz
PS. Jeśli chodzi o maturę, to przygotowywałam się sama, bez korków. Przede wszystkim - zrób wszystkie arkusze z poprzednich matur z biologii i z chemii. Chemia jest w sumie jasna - zadanie wyjdzie albo nie ;p Zadania z biologii na maturze są faktycznie specyficzne i tu trochę trzeba wpasować się w klucz, odpowiadać zwięźle i na temat, ale mi Operon w zupełności wystarczył + arkusze, oczywiście.

Próbuj. Znam ludzi, którzy dostali się po kilku latach próbowania. Teraz jeden z nich jest radiologiem, drugi właśnie uzyskał dyplom lekarza. Jeśli to Cię kręci, staraj się dostać. A ludźmi się nie przejmuj. Jak Tobie nie wyszło to Tobie współczują (choć w głębi serca się cieszą), a jak Tobie wyjdzie to będą gratulować (choć tak naprawdę zazdroszczą). Nie patrz na otoczenie. Szkoda czasu.

Medycyna to bardzo wymagający kierunek, nie ma się co przejmować