Życie na stałe w Hiszpanii. Hiszpańska kultura i mentalność ludzi. - Netkobiety.pl

Mieszkałam w Hiszpanii sześć lat. Przez pierwsze trzy lata byłam absolutnie zachwycona kulturą, też mieszkałam na wybrzeżu. Miałam wielu przyjaciół z wielu kultur, znałam hiszpańskie rodziny, zwyczaje, poczucie humoru. Było to nowe, a przez to fascynujące. Po tym okresie zaczęłam realniej podchodzić do tego kraju i mieszkańców.

Jak Ci sie nie  podoba w Hiszpanii, to wracaj do Polski.Tam wszyscy sa pracowici, nie ma sjesty, bo widze,ze ona Ci przeszkadza.

Oj gdyby tam tylko bylo wiecej pracy.. to juz dawno bym sie tam wyprowadzila. Ehh.

proszę, proszę....szukałam na forach hiszpańskich, a znalazłam oczywiście i niezawodnie na polskim - też mieszkam i pracuję w Hiszpanii od czerwca - Andalusia(Estepona)
gdyby nie to, że mam tu też rodzinę, pewnie długo bym nie wytrzymała - po początkowej fascynacji krajem, ludźmi i słońcem, nadszedł czas deszczów i "dołów", bo wcale nie jest łatwo żyć w takiej odległości od wszystkiego, co kochasz....więc wracam na święta do mojego domku, a potem ....zobaczymy. może po powrocie będę mieć większą motywację do nauki hiszpańskiego

a Polacy tutaj są, ale jakoś trudno do nich dotrzeć z kolei rodowici Hiszpanie to straszni nacjonaliści....

pozdrawiam

No jestem zdziwiona Waszymi wypowiedziami, sama bardzo chciałabym tam w przyszłości mieszkać, a hiszpańskiego uczę się od 3 lat. bardzo motywujący jest ten wywiad z dziewczyną która na stałe zamieszkała na Balearach i sobie chwali Jest opiekunem wycieczek, praca wydaje się zadowalająca, szczegóły dot. życia na wyspie również.

Poza brakiem bliskich i tą tęsknotą do ojczystego otoczenia coś jeszcze Was męczyło?

sprawdzprace.pl/artykuly/zycie-i-praca-za-granica/praca-dla-polakow-opiekun-wycieczek-turystycznych-w-hiszpanii,11/

jadę we wrześniu do Barcelony. Jeżeli spodoba mi się zostanę, albo przyjadę później. Bardzo bym chciała. Tylko znając angielski a z kiepskim hiszpańskim dam radę? oni gadają po angielsku czy tak jak włosi sa oporni na inne języki?

A ja powiem tak, mieszkałam już w wielu miejscach świata i według mnie każdy z nas jest inny, kształtuje nas kultura, wychowanie, religia, nawet klimat ma wpływ na to jak postrzegamy świat. Owszem Hiszpanie mają nieco inne nastawienie do życia niż my, wydają się bardziej otwarci, ale pod wielu względami to jednak zamknięte osobniki, nie lubią zmian ani nowości, trudno jest im zaakceptować nowe otoczenie, zwłaszcza jeśli chodzi o obcokrajowców. Powodem takiego stanu rzeczy jest nieznajomość języków jak i niechęć do inności, której po prostu nie rozumieją, Hiszpanie nie chcą, a może nie potrafią żyć z dala od rodziny, ale i to zaczyna się zmieniać. W dobie kryzysu młodym bardzo trudno znaleźć jakąkolwiek pracę, siłą rzeczy trzeba się wziąć do roboty, często wyjechać z dala od domu i zaakceptować otoczenie z jakim przychodzi im się zmierzyć. Również i ja do wielu ich przyzwyczajeń nie mogę się przystosować, mimo, iż mieszkam tu ponad rok (owszem nie jest to szmat czasu, ale wystarczający by poznać choć w części hiszpańską kulturę i zwyczaje) Dwugodzinna sjesta, w trakcie której miasto zamiera nie należy do moich ulubionych, ale taki znaleźli sposób na popołudniowy upał, zresztą jak i we Włoszech i innych naszych sąsiadów z południa. Z drugiej strony nie można generalizować, mój chłopak, również Hiszpan, jest bardzo otwartą, lubianą i wykształconą osobą, również wiele podróżował i wie jak ważna jest kwestia przystosowania się do kultury i zwyczajów danego kraju oraz zrozumienie mentalności jego mieszkańców. Zarówno w Polsce jak i Hiszpanii można znaleźć tak samo zamknięte i niedokształcone osóbki, które niestety nie będą nam sprzyjać. Osobiście nie mam tu przyjaciół Polaków, utrzymuję jedynie kontakt z jedną Polką, a co do Hiszpanów powiem tak ze wszystkimi znajomymi mojej drugiej połówki świetnie się dogaduję, niestety znajomymi płci męskiej, gorzej mają się natomiast stosunki z płcią żeńską, która jakoś specjalnie nie obsypuje mnie zainteresowaniem . Zupełnie nie wiem z czego to wynika, a może macie tak samo? W każdym razie nie przejmuję się tym, tak już po prostu jest. Inność nas wyróżnia, bo fakt faktem różnimy się kulturowo, fizycznie, pod względem wychowania, sposobu bycia. Poza tym inaczej gdy znasz kogoś całe życie, co u Hiszpanów jest bardzo ważne, rodzina i przyjaciele to dwie najważniejsze kwestie w życiu każdego Hiszpana. U nas również a jakże, ale nie jesteśmy aż tak zaborczy pod względem chociażby codziennych obiadków u rodziny. Najważniejsze by się nie zrażać złymi początkami, ale robić swoje i cieszyć się każdym dniem, w zdrowym ciele zdrowy duch, a po jakimś czasie otoczenie samo zacznie się do nas przekonywać.

podpisuje się pod tym obiema rekami.
To był dla mnie szok gdy będąc w Hiszpanii  zdałam sobie sprawę,że z językiem angielskim i niemieckim nie mam za bardzo czego szukać ;D ale jednocześnie dało mi kopa by się zacząć uczyć hiszpańskiego

a co do odpowiedzi dla autorki tematu- też byłam w Barcelonie i miasto kompletnie mnie urzekło, jego klimat,architektura bajka ponadto bardzo mili ludzie którzy mimo tego że nie rozumieli co mówie byli zawsze uśmiechnięci i pozytywnie nastawieni.

Już na wakacje zabukowałam kolejne bilety, bo chyba się zakochałam w tym miejscu 

Czytając was, mam wrażenie, że nie warto jechać do Hiszpanii, ja mam inne zdanie może dlatego, że wyjeżdżam tam z rodzinną i mam zapewniona lepszą pracę niż tu, mieszkanie mam zamiar na razie wynająć poprzez costainvest, wydaje mi się, że tak będzie bezpieczniej niż samemu szukać. Pozdrawiam

  Zycze powodzenia.
Ten costainvest to jakis posrednik ?
Masz racje, oni Ci pomoga zalatwic wszelkie formalnosci.Tak na wlasna reke to malo kto szuka mieszkania.Po co sobie utrudniac zycie, jak mozna je ulatwic.
Z rodzina ? Masz dzieci ?

Niestety co do języka angielskiego czy jakiegokolwiek innego to prawda, ale z drugiej strony z jakiej racji wszyscy mamy znać angielski, mnie osobiście ten język drażni, zresztą większość mieszkańców naszej planety mówi po chińsku i hiszpańsku, angielski dopiero na dalszym miejscu, więc nie rozumiem tego typu wymagań. Podobne spojrzenie mają Francuzi czy Włosi, nie chcą i nie będą rozmawiać po angielsku, choć owszem jest to bardzo uciążliwe, w Polsce gdybyśmy wyznawali taką zasadę to nikt by się nie dogadał z turystą. Jednak bariera językowa dla zwykłego zjadacza chleba, który chce spędzić dwa udane tygodnie nad morzem czy w mieście nie powinna stanowić dużego wyzwania, bo zawsze jakoś się dogadasz.

Cudze ganicie, swego juz nie znacie?
Hiszpanie corrida- Polacy psy na lancuchach, ciagle informacje w internecie o znecaniu sie nad zwierzetami.
Hiszpanie zamknieci na inne kultury, jezyki itp? bzdura. W Polsce warto przebrac sie za muzulmana i przejechac sie autobusem w Warszawie. Albo pojsc z ciemnoskorym kolega do restauracji. Moga byc niespodzianki.

Hiszpanie mowia i rozumieja po angielsku. Ze nieraz nie chca? ich sprawa. W polskich hotelach czy restauracjach  bywa nieraz tak, ze w zadnym obcym jezyku nie masz szans. A to jest Standard swiatowy w tej branzy.

Hiszpanie zasciankowi? na pewno nie bardziej zasciankowi, niz katolicka czesc Polakow.
I tak dalej.
Cudze ganic jest latwo, a jak sie za Polska teskni, to sie nieraz zapomina, jak tam naprawde jest.

Co do corridy zgadzam się, iż jest to barbarzyński rytuał, sama jestem proanimals, ale bez przesady tutaj od ładnych kilka lat mamy silny ruch zmierzający do zniesienia tej ''tradycji'', nie znam nikogo z moim znajomych kto by uczęszczał na tego typu widowiska, więc mam nadzieję, za kilka lat umrze śmiercią naturalną. Lepiej jechać do Francji aby posmakować foi gras, poczytaj jak się przyrządza ten ''przysmak'' We Włoszech, Polsce czy wielu innych krajach również mamy wiele przykładów znęcania się nad zwierzętami, bez przesady nazywać wszystkich barbarzyńcami i wrzucać do jednego worka.