"Przeterminowane", czyli dziewice po trzydziestce - Netkobiety.pl

edit: owszem ale zawsze istnieje jakieś tam prawdopodobieństwo że 'normalnych' jest więcej niż paru. Mimo ogólnego syfu i skurestwienia społeczeństwa i tym podobnych cudów wianków nadal myślę że jak ktoś chce to znajdzie. Też szukam gwoli ścisłości.

xerxses, w tym nie ma niczego złego, pod warunkiem, że takie osoby mówią o tym otwarcie. A niestety zwykle jest tak, że pakują się w związki, obiecują, mydlą oczy, planują przyszłość, prześpią się, "zaliczą" i pozostawiają.

No więc ja dziękuję za takie frajerstwo. Tym samym rzecz sprowadza się do tego, że jestem sama i tą samotność wybieram z pełną świadomością. Nie dziwię się więc, że kobiety po 30-tce są same, nietknięte - to jest moja konkluzja.

Chyba jednak kazda kobieta chcialaby znalezc fajnego faceta a nie skazywac sie na samotnosc. Czy nie warto zaryzykowac ? To ryzyko mozna ograniczyc, bo zanim sie pojdzie do lozka mozna jakos tego faceta sprobowac rozszyfrowac, ocenic jego intelekt i szczerosc

Hola, hola.
Ja też chciałam się wyszaleć i nadal chcę. Nie wiem dlaczego miałabym utożsamiać szaleństwo z rozwiązłością seksualną...? oO Dla mnie szaleństwem jest taniec od 3:00 nad ranem w fontannie miejskiej, skos ze spadochronem, doznania wynikające z obecności na koncercie ulubionego zespołu etc, etc.

Oczywiście, że 16-latki+ nie szukają miłości po grób, ale wydaje mi się, że jest to etap "trzymania się za rączki", a nie eksperymentowania z seksem. Jeśli któraś z Pań obecnych na forum przeżyła w tych granicach wiekowych swój pierwszy raz, bardzo proszę o podzielenie się doświadczeniami - było fantastycznie? Chciałybyście to powtórzyć w takim wydaniu?
Wątpię. W tym wieku brak gotowości psychofizycznej do podjęcia aktywności seksualnej, a Panowie mistrzami z pewną w te klocki również nie są. Być może mylę się. BYĆ MOŻE.

Rozbieżne cela mogą mieć osoby dorosłe, dojrzałe, ukształtowane. Dzieciaki powinny natomiast w tym czasie uczyć się w szkole i uczyć się budowania relacji uczuciowych, a nie rżnięcia w krzakach. IMHO.

Jeśli wygląda rzecz tak, jak ją Ty przedstawiasz, to W MOJEJ OPINII jest to dążeniem do zezwierzęcenia. Wyłączasz mózg, włączasz instynkt.

EDIT.

Umawiam się na kawusie i te inne regularnie. Rozszyfrowuję na wejściu, bo i tym facetom chyba nie za bardzo chce się kamuflować. Stąd wnioski o beznadziejności.

Ciemnooki, nawet nie zliczę. Byłam w kilku związkach, a w kilkanaście innych zapewne chciałam być .

Wilczyca no to ja już wysiadam. Najpierw mówisz że nikogo nie miałaś i z nikim nie byłaś a teraz że byłaś w kilku związkach. Więc ... byłaś w związkach ale nie czułaś że w nich jesteś hm ... w pełni? W każdym razie - nie zazdroszczę.

I tak, i nie. Są RÓŻNI - ROŻNIŚCI. W różnym wieku, z różnym wykształceniem, z różnych środowisk. Nie ograniczam się do niczego. Z początku wydają się być hojni, szarmanccy i czarujący, ale trwa to przez ułamek chwili.

Najświeższa sprawa - facet deklarował uczucia, prosił o to, żebym zaufała itd., wiecie o co chodzi, a ostatecznie robił mnie w bambuko. Tolerowałam to przez 3 tygodnie, następnie wyłożyłam kawę na ławę ze szczegółowym opisem jego przewałków, przeżył szok, wypierał się. Posądził o paranoję, a teraz wydzwania po nocach. Ani przepraszam, ani nic w tym stylu jednak nie usłyszałam. Kto tu ma z głowką? ja czy on...? ;|

Generalnie właśnie jakieś takie dziwne rzeczy mnie spotykają. A zdawało mi się, że jestem otwarta i tolerancyjna. Nie udaje mi się jednakże poznać faceta, któremu mogłabym zaufać, który byłby wobec mnie szczery i mial czyste intencje. Nie proszę i nie oczekuję deklaracji na wstępie, nie o to chodzi. Zależałoby mi na randkowaniu na zasadach fai play, kiedy to mogłabym tą druga stronę stosownie poznać i wtedy pomysleć nad stworzeniem związku - konstruktywnego dla obu stron, stabilnego, perspektywistycznego, a następnie dopełnionego poprzez jakże fascynującą sferę intymną tylko komu chciałoby się tyle czasu czekać na akt zbliżenia...?

Jeżeli to nie jest pytanie retoryczne to odpowiedź jest prosta - ten kto kantuje.

Jakbym siebie czytał jakiś czas temu, heh. Komu? Mnie.

A proszę bardzo, mnie się przyda do snu.

Wygląd jest ważny ale leży gdzieś daleko za charakterem i optymistycznym nastawieniem do świata. Poza tym co z tego że zaczynasz doktorat? Czujesz się lepsza? Dla mnie 99% na doktoratach to tacy nijacy właśnie co nie wiedzieli co z sobą zrobić po studiach. I tak żeby że odpływam od wątku - wiele dziewic jest przeświadczona o swojej wyjątkowości, bardzo silnym egocentryzmie. Znam i widziałem.

Nie mniej jednak często jest że po prostu tak wyszło. I chyba jest też tak że u tych ludzi jakby później budzi się chęć bycia z kimś, u mnie to się ujawniło po studiach-szkoda tylko że po studiach zawieranie nowych znajomości okazało się o wiele trudniejsze...

Inaczej może napisze bo wyżej za szybko to zrobiłem, chemia jest wskazana, ale wygląd w sensie ogólnych standardów, czyli np zgrabne nogi u kobiety, wysoki wzrost u faceta - ot takie osoby z okładki kolorowego magazynu. Wychodzę z założenia że wygląd i tak się kiedyś opatrzy i kiedyś też zmieni, co najwyżej oczy pozostaną te sam bo one są zawsze młode.

W dalszym ciągu nie widzę związku wysokiej inteligencji z pisaniem doktoratu

Jestem zdania że i tak wygląd jest gdzieś daleko w tyle za sposobem bycia. Kogo lubimy bardziej ładne buzie czy wesołych otwartych ludzi?

Wilczyca89 - na opak zrozumiałaś moją wypowiedź

Byłaś kiedyś w "poważnym" związku? Bo Twoje zdanie:

"Taki jest mój "wzorzec" - krótkowłosi mnie nie pociągają i nie chciałabym z nimi uprawiać seksu, więc o związku nawet nie myślę."

Przypomina mi moje dawne lata młodzieńcze

Gdybym nie spotkała na swej drodze pewnego faceta być może byłabym dziewicą po trzydziestce...

Otóż to, są kobietami, podobnie jak cała reszta kobiet. Większości gejów i lesbijek też w codziennym życiu nie sposób odróżnić od osób heteroseksualnych (nie obnoszą się ze swoją odmiennością).

A jak wyłysieje, to co wtedy? Peruka?

Ja też jestem wybredna - też cenię w facetach pasję, pewność siebie, charyzmę, itd. I znajduję takich facetów. A jak znajdę, to się nie zastanawiam i nie wybrzydzam tylko biorę. Nie siedzę na tyłku i nie marzę o księciu z bajki.

O tak, poza tym człowiek jest z natury drapieżnikiem i nie ma sensu z tym walczyć, ale jeśli ktoś sam jest wegetarianinem i nie narzuca innym swojego stylu życia (to dopiero byłaby hipokryzja, a do tego zamordyzm!), zasługuje na najwyższy szacunek

Tylko krowa nie zmienia zdania.

Podam przykład. Co prawda w relacjach przyjacielskich dwóch dziewczyn, ale jakiś ogląd będzie.
Nie lubiłam pewnej dziewczyny. Ona mnie też nie. Nie lubiłyśmy się długo.
A potem zostałyśmy przyjaciółkami.
Można? Można.

30Mircza - jesteś potwornie zgorzkniałym facetem. Ja się nie dziwię, że cię baby nie chcą. I chyba za dużo filozofujesz. Wyluzuj, chłopie.

Moje zgorzknienie to w bardzo duźej mierze właśnie zasługa takich kobiet, jak te, o których wspomniałem i takich rad jak twoje. Poza tym to nie jest zgorzknienie, tylko realizm. Jakim czołem mam obowiązek pakować się w związek z kimś, kto już raz potraktował mnie jak trędowatego? Jeśli odrzucisz faceta, licz się z tym, że kiedy ty zmienisz zdanie, on również ma prawo to zrobić i może cię potraktować tak samo, jak wcześniej ty potraktowałaś jego. To odruch obronny, mający chronić nasze zdrowie psychiczne i ocalić nasz szacunek do samych siebie

Odkopuję starocia

Rożne są motywy 'przeterminowanych' - i w sumie, to bez znaczenia jakie są. To każdego sprawa indywidualna jak i kiedy podejdzie do tematu seksu.
Najbardziej przykra i żałosna jest moim zdaniem tzw. 'presja otoczenia'; Ci, którzy inicjacje maja już za sobą, niejednokrotnie uważają się za 'jedynych normalnych' - a i niejednokrotnie potrafią innym zręcznie przywalić ostrym słowem. Z tego powodu ludzie często nie rozmawiają na TEN temat, a zapytani szybko zbywają rozmowę. Nieraz można wyłapać że wiele osób kłamie nt. swojego dziewictwa - bo się wstydzą albo nie chcą zostać zranieni przez ludzi, których ich życie intymne nie powinno interesować. A największe chojraki seksualne w gębie czasem okazują się być niedopieszczonymi prawiczkami..
Widzę, że tu na tym forum pogląd jest normalny - być może bardziej świadomy.

Bardzo mnie rozbawiła nazwa tematu "przeterminowanych dziewic" - a i jednocześnie czytając go widzę, że w sumie dziewica/prawiczek 25+ to jeszcze nie jest taki 'ostatni jednorożec'

A teraz o sobie
Za nastoletniego młodu, mimo związków, nie czułam się gotowa na seks z moimi 'ukochanymi'. Wymarzyłam też sobie ten 'pierwszy raz' po ślubie, z tym jednym jedynym - z którym będę chciała spędzić cale życie. Na wielkim łóżku, gdy cała noc przed nami i gdy tylko my będziemy się liczyć. Postanowiłam sobie, a że uparta jestem to... Tak, dochodziła tu też kwestia religijności, nie ukrywam. Nie załamałoby mnie, gdyby mój wybranek miał jakieś wcześniejsze doświadczenia, jednakże nie ukrywam, że chciałam dostać taki dar od swojego męża, jaki ja chowam dla niego. No i.. nie chciałabym kiedyś otrzymać porównywania w stylu "moja była była była była lepsza"

Lata 20-25 jakoś tak mi przeszły na 'wielu prawie-związkach, które nie doszły do skutku' - cóż, albo ja zostawałam 'królową friendzonu', albo odpowiednio 'królem' stawał się chłopak. Po prostu nie było sensu angażować się głębiej, czując w zarodku, że to niewypał.

"Piąty rok mija, a ja niczyja"
Obroniłam magistra, zaczęłam wymarzone (wtedy) studia doktoranckie.
(Na marginesie to masa dziewiczych kwiatków kwitnie na doktoratach - chyba przez tą miłość do nauki )

I wtedy, właśnie tam poznałam mężczyznę który zaczął mnie do siebie przyciągać. Zaczęłam aranżować spotkania z gronem wspólnych znajomych, aby lepiej go poznać. Od słowa do słowa, od czynu do czynu. W końcu mocno zaiskrzyło.

Zaczęły się długie godziny wspólnych rozmów w pakiecie 'my'. Ja idealistka, on nieco mniej - ale zdania, że 'to kobieta powinna powiedzieć kiedy jest gotowa'. Związek trwał, dowiadywaliśmy się o sobie coraz więcej, o swoim życiu, marzeniach, ideałach, oczekiwaniach. Ja dziewica, on prawiczek - obydwoje 25+. Zanim mnie poznał nie zamierzał 'czekać na ślub' i sam przyznał, że jeśli kobieta wyraziłaby zgodę z chęcią rozpocząłby współżycie znacznie wcześniej, ale szanował i... czekał. Wstydził się tego, że był prawiczkiem. Gdy powiedziałam mu, że chce i zamierzam czekać z tym do ślubu zaakceptował to. Zapytał oczywiście co jak i dlaczego.

A poza tym... dobrze się stało, że czekał - i szczęściem moim zainteresowaniem medycyną... Któregoś razu widząc jego penis we wzwodzie zdziwiłam się, że dość ciężko schodzi mu napletek..
"- Kochanie, Ty chyba masz częściową stulejkę..
- Nie gadaj nawet, miałem jako dziecko zabieg... Potem wszędzie niby lekarze to sprawdzali wielokrotnie i niby wszystko wg. nich było OK..
- Konowały.. chyba trzeba będzie to sprawdzić..."
Sprawdziliśmy - i szybciutko umówiliśmy się na zabieg plastyki napletka i wędzidełka, a problem został rozwiązany raz na zawsze. Wole nie wiedzieć co by sobie zrobił gdyby - kierowany zapewnieniem armii konowałów badających chłopców metodą 'wszystko ok, następny proszę!' - rozpoczął współżycie

Mięło lat 4 Lepiły nam się do siebie łapy i pełni byliśmy radosnego oczekiwania na siebie..

Mając 29 lat wyszłam za mąż za mojego rok starszego ukochanego. I może nie noc poślubna (kto by miał po tym całym weselu siły na to?!), ale noc później - w hotelowym apartamencie nowożeńców... Poszliśmy do jacuzzi gdzie posączyliśmy sobie martini a potem na wielkim łóżku oddaliśmy się miłości....

Co mogę dodać - jako osoby świadome swoich ciał, mimo braku doświadczeń - już od pierwszego razu czerpaliśmy przyjemność ze stosunku, a ja od początku przeżywałam wielokrotne orgazmy. Dziś nie możemy się wręcz seksem i sobą nacieszyć Warto było czekać, aby to przeżyć i dziewictwo stracić z tym jedynym - i wtedy, kiedy się tego naprawdę chce - a nie pod jakąś głupawą presją otoczenia. Nie żałuję - było (I JEST!) cudownie!!

Ja myslę że najczęstszą przyczyną długo utrzymanego dziewictwa jest lęk przed bólem fizycznym, i lęk przed pokazaniem się nago.

Ale nie operowana stulejka grozi stanami zapalnymi penisa.

No, może być mnóstwo powodów, nieodczuwanie pociągu seksualnego, to że wszędzie mówia o seksie, i w pewnych osobach może to rodzić opór pomimo tego że odczuwają pociąg seksualny, powody religijne, lęk przed ciążą.
Albo np. dziewczyna schudła, i ma zniszczoną skórę, w ubraniu jest ładniutka, ale seksu już nigdy sobie nie pouprawia. Co z tego że ładna buzia, zadbana, i zgrabna, skoro rozebrać się nie może? No, i nie ma wyjścia już, dlatego najlepiej żeby osoby którym zalezy na seksie, albo wczesnie zaczely go uprawiac, albo  do pewnego wieku utrzymywaly taka sama sylwetke.

Ja dziewictwo starcilam przy pierwszej lepszej okazji, bo balam sie ze potem moze mi sie uroda zniszczyc(np. wlosy, zeby, skora), i nie zdaze.

criceti napisał/a:
A poza tym... dobrze się stało, że czekał - i szczęściem moim zainteresowaniem medycyną... Któregoś razu widząc jego penis we wzwodzie zdziwiłam się, że dość ciężko schodzi mu napletek..
"- Kochanie, Ty chyba masz częściową stulejkę..
- Nie gadaj nawet, miałem jako dziecko zabieg... Potem wszędzie niby lekarze to sprawdzali wielokrotnie i niby wszystko wg. nich było OK..
- Konowały.. chyba trzeba będzie to sprawdzić..."
Sprawdziliśmy - i szybciutko umówiliśmy się na zabieg plastyki napletka i wędzidełka, a problem został rozwiązany raz na zawsze. Wole nie wiedzieć co by sobie zrobił gdyby - kierowany zapewnieniem armii konowałów badających chłopców metodą 'wszystko ok, następny proszę!' - rozpoczął współżycie hmm

Mi jeszcze nigdy nie "Zszedł" napletek, myślałem, że to normalne, a teraz będę się zastanawiać czy coś jest ze mną nie tak...

Znasz termin załupek - inaczej nazywany parastulejką? Uwięźniecie napletka w rowku zażołędnym. Wymaga natychmiastowej interwencji chirurgicznej i ponoć za****cie boli. Kolejnym powikłaniem może być naderwanie lub rozerwanie napletka. Ups. Osobiście - świadomość tego co może się stać i że z łóżka można trafić na ostry dyżur stanowi różnice dla partnerki Zabieg plastyki napletka nie jest ryzykowny i zabiera jakieś 30 minut - ktoś Cie okłamał

Nie zastanawiaj sie więc tylko sprawdź - czy sie zsuwa, czy sie zsuwa we wzwodzie. Jeśli nie, wybierz się do urologa - naprawdę są setki takich przypadków.

Bycie nastoletnia matką to dopiero wstyd i bycie gorszym dużo większy niż bycie dziewicą do 30. 100 razy większy wstyd kłopot. i Zmarnowane życie.

A z drugiej strony nie rozumiem skąd takie cieśninie na seks. Dla mnie  wieku 15-30 to w ogóle seksu mogłoby nie być. Jak się pierwszy raz kochałam  to traktowałam to wręcz jak obowiązek, zaręczamy się więc wypada się razem przespać. Ale żeby seks mnie wtedy pociągłą to nic a nic.

Ja znam dziewczynę, która ma 26 lat i jest dziewicą i absolutnie nie uważam, że to powód do wstydu, chociaż ona tak myśli i mówi innym, że jest już "po". Prawda jest taka, że nie spotkała właściwej osoby, z którą mogłaby to zrobić, a nie chce robić tego z byle facetem, który się nawinie. Kilkakrotnie została zraniona przez jakiegoś faceta, więc tym bardziej trzyma dystans do płci męskiej.
Straciłam dziewictwo mając prawie 23 lata. Myślałam, że to dużo i ze już dawno powinnam być po (tak jak moje koleżanki), ale z perspektywy czasu myślę, że to wcale nie jest późno, bo człowiek przed 20 jest niedojrzały, nie wie czego chce i łatwo można zrobić coś, czego się będzie żałować. Zresztą to zależy, jakie kto ma poglądy na te sprawy. Jak dla mnie to seks tylko z osobą, którą kocham, nie mogłabym zrobić tego z kimś od tak, więc musiałam poczekać na właściwą osobę I bardzo się z tego wyboru cieszę.

Problem z kobietami po 30 może być taki, że jak ktoś już czeka tak długo, to coraz trudniej się zdecydować na ten krok bo:
- dla niektórych to wstyd nie mieć doświadczenia w tym wieku i istnieje obawa że partner to zauważy, więc lepiej to odwlekać
- skoro już tak długo czekamy na tego jedynego to można mieć wrażenie, ze żaden nie jest godny, żeby mu się oddać (zbyt wysokie wymagania i skreślanie facetów już na wstępie).

Oczywiście pomijam przypadki osób, które miały jakiś uraz, czy mają problem z własną seksualnością, bo to nie jest do końca własny wybór, tylko problem natury psychicznej.

Wątek chyba trochę stary, ale się podpiszę
Sama mam 21 lat i jeszcze jestem dziewicą, a już się czuję trochę "przestarzała", bo przykładowo większość moich koleżanek z liceum ma już chłopaków, nawet jest już zaręczona, więc ja jako osoba, która nigdy nawet nie obcowała z facetem czuję się dziwnie przy nich, pomimo że nie mówiłam im nawet, że jestem dziewicą
Natomiast 30-letnie dziewice i prawiczków widzę trochę inaczej, ale to ze względu na obserwacje. Zauważyłam, że jak kobieta długo jest sama, to w 90% przypadków jest po prostu pracowita, stawia na karierę, nie chodzi na zbyt wiele imprez, sporo się uczy...natomiast faceta w tym samym wieku postrzegam raczej negatywnie, bo tych, których znałam to byli tacy trochę nieudacznicy życiowi: pracować się nie chciało, pranie robiła mama itp.
Oczywiście to tylko moje zdanie, na 100% jest pewnie inaczej

A te co miały pierwszy raz zbyt wcześnie, to nieraz żałują, że nie poczekały

Terapia!
Dużo da. Warto się przełamać

swoją drogą ja też jestem otyła - terapeutka stwierdziła, że to częściowo kwestia moich zaburzeń i autoagresji, generalnie niechęć do swojego ciała wywołuje reakcję, która jeszcze bardziej wzmaga niechęć do własnego ciała i koło się zamyka.

Niemniej moje myślenie o tym, że nikomu nigdy moje ciało się nie spodoba paradoksalnie minęło mi po pierwszym razie. Potem bardzo szybko pojawił się pierwszy związek na dłużej. Tak jakby przestało mnie interesować to, że komuś się nie spodoba moje ciało, bo znaleźli się ludzie, którym się podoba.
A ja próbuję doprowadzić do stanu, w którym będzie się też podobać mnie
(do ślubu minus 40kg i będę śmigać:D)

Uprawianie seksu nie czyni z Ciebie "szmaty". Po co Ci taka "autoagresja" ?