Rezygnacja ze studiów- dobry pomysł? - Netkobiety.pl

Jeśli te studia sprawiają, że Twoja samoocena spada, czujesz się przygnębiona i już teraz jesteś pewna, że to nie to, co chcesz w życiu robic - rezygnuj. Tzn. ja bym tak zrobiła na Twoim miejscu Szkoda czasu, nerwów, energii i pieniędzy na coś, co Cię nie interesuje. Skoro jesteś dobra z matematyki (a musisz być chociaż przeciętnie dobra, skoro się dostałaś na te studia ), to może dobrym kierunkiem byłaby informatyka, o ile Cię to oczywiście interesuje. To z pewnością bardzo przyszłościowy kierunek, którego nie tyczy się kryzys ani bezrobocie.

Nie skończę tych 3 lat w 3 to już wiem na pewno, są tak ciężkie przedmioty, że jestem pewna, że o rok mi się przedłuży, a nie wiem jak będzie na 5 i 6 semestrze... moja specjalność jest również informatyczna, więc zarówno matematyki jak i informatyki mam dość;) Czy moje wyniki są aż takie słabe no nie wiem... pisząc ponad 50% nie miałam na myśli że miałam maturę zdaną na 50kilka procent;) Nie zdawałam, tylko samych podstawowych przedmiotów, brałam również dodatkowe. Wybierając matematykę miałam do wyboru również 3 inne kierunki na które także się dostałam.

Nie mam konkretnego hobby mam kilka zainteresowań, ale niestety albo każdy to neguję bo jest nie opłacalne, albo przeszkadza temu moja dolegliwość -drżenie rąk...

Dziękuję za Twoje słowa, podjęłam już pewną decyzję, nawet rozmawiałam już z rodzicami na ten temat... Mam nadzieję , że jeżeli zmienię kierunek, to po raz kolejny nie wybiorę się na ten sugerowany przez rodziców...

Hej,
Znalazłem to forum, szukając w Google odpowiedzi na inny problem, ale przejżałem też kilka działów i przypadkiem zwróciłem uwagę na Twój wątek. Postanowiłem zarejestrować się i napisać, bo  myślę, że z autopsji doskonale wiem jakie towarzyszą Tobie uczucia.  Ja również nie mogłem wytrzymać na moich studiach (też kierunek ścisły), byłem słabym studentem, zachęcany przez rodziców jechałem na warunkach, powtarzałem przedmioty, ale  i tak w końcu rzuciłem studia.  Dzisiaj żałuję, że nie ich nie skończyłem, bo końcówka tych studiów była dużo łatwiejsza niż poczatek, a dwa - bez problemu po ich skończeniu miałbym nieźle płatną pracę.

Chciałbym doradzić Tobie,  abyś udała się do lekarza-psychologa (może jest taki na uczelni) po poradę, bo drżenie rąk wskazuje na nerwicę lub jakieś załamanie. Jeśli te drżenia rąk pojawiły się u Ciebie po niepowodzeniach na studiach, pewnie jest w Tobie coś, co blokuje Ciebie i zapewne jest to stres związany z niepowodzeniami. Ja też miałem taki objaw trzęsących się rąk, np. przy słodzeniu herbaty, a próbując uczyć się tylko beznamiętnie patrzyłem na kartki.   Myślę, że moje problemy bardziej miały podłoże psychologiczne niż to, że byłem zbyt mało inteligentny.  Niestety dopiero później sobie uświadomiłem, że może psycholog mógłby mi pomóc .  Może pogoogluj na temat swojego problemu w tym kierunku. Być może gdybyś dostała jakieś leki uspokajające,  czy inną pomoc, ułatwiło by to Tobie naukę i ukończenie matematyki, niekoniecznie w przewidywanym terminie, ale tragedii by nie było.  Dodatkowo piszesz, że nie masz jakiegoś hobby które Ciebei fascynuje a tylko zainteresowania. Niestety nawet studiując coś czym się interesujesz, najpewniej będziesz musiała zdawać wiele egzaminów z przedmiotów doczepionych do programu na siłę, które nijak nie przypadną Tobie do gustu.   W takiej sytuacji myślę, że nawet po podjęciu innych studiów nie miałabyś gwarancji, że Twoje problemy się nie powtórzą.

Oceniając na chłodno,  matematyka z informatyką to jest bardzo dobre połączenie i znajduje duże uznanie u pracodawców.  Przypuszczam, że III rok jest łatwiejszy od dwóch pierwszych, także po  licencjacie z matematyki mogłabyś skończyć przykładowo jakieś dwuletnie studia z finansów. Myślę, że nawet po samym licencjacie z matematyki,  mogłabyś  liczyć na niezwiązaną ściśle z matematyką pracę z firmie outsourcingowej i po kilku latach osiagnąć zarobki wyższe od średniej krajowej. W tej sytuacji wydanie 2-3 tys. PLN  na "warunki" i poświęcenie nawet dwóch dodatkowych  lat na zrobienie licencjatu z matematyki jest chyba lepszym rozwiązaniem  niż studiowanie  od nowa jakiegoś lekkiego kierunku, po którym dobrej pracy nie ma. Powtarzajac rok na matematyce większość przedmiotów miałabyś "przepisane", więc mogłabyś pracować, uczęszczając tylko na te wymagające powtórki. Biorąc korepetycje, pewnie dało by się dociągnąć do szczęśliwego końca. Wiem jednak doskonale, że jeśli nie przełamiesz się i nie ogarniesz psychiki pewnie będzie to niewykonalne. Ostatni post wskazuje zresztą, że chyba podjęłaś decyzję podobna do mojej.   Jesli o mnie chodzi, wiedziałem, że nijak nie widzę siebie na innych studiach, jednak w zakresie mojego hobby miałem  dużo wiekszą wiedzę od innych osób o podobnych zainteresowanych,  podjąłem zwiazaną z nim  pracę i rozwijam się w tym kierunku samodzielnie.

Pozdrawiam i życzę ukończenia studiów lub spełnienia innych marzeń

Z Twojego opisu wynika, że możesz cierpiec na depresję, myślę, że powinnaś się zbadać w tym kierunku. Jest to do wyleczenia i w przypadku postawienia takiej diagnozy  dostałabyś jakieś leki psychotropowe, które dały by Tobie "kopa".
Co do finansów, to  w Twojej sytuacji zmiana studiów spowoduje, że będziesz studiowała od poczatku, lub cofniesz się np. o rok, a zatem  będziesz potrzebowała jeszcze więcej pieniędzy, choćby na życie. Pozatym jest maj, może uda się jednak sesję w sporej części zaliczyć, a powtarzając semestr zaliczone przedmioty zostaną przepisane, więc będziesz mogła się skoncentrować na tych, które sprawiaja największa trudność.  Jeśli natomiast  by się Tobie w dalszym ciągu nie udawało, to może rozwiązaniem było by przeniesienie się na studia zaoczne. Co do pracy, to na Twoim miejscu bym się nie martwił, nie będziesz w niej wyprowadzała dowodów matematycznych, tylko wykonywała raczej proste i schematyczne operacje. Mam kilku znajomych po matematyce stosowanej i nie maja oni kłopotów z pracą, zarabiając  kilka lat po studiach  w sektorze IT, nawet nieco ponad 10 tys/m-c, co w studenckich czasach wydawało się im zupełnie nierealne. Ta branża wymaga jednak ciągłej inicjatywy, w sektorze bankowym czy finansowym chyba nie jest to wymagane, a pracę po matematyce łatwo tam dostać.

Mam bardzo podobnie, czuję silną potrzebę jakiś zmian, nie spełniam się w tym, ale z drugiej strony strach i obawy że mogę żałować...:(

Dodam że u mnie na uczelni nawet jeżeli powtarzam przedmiot płacę za każdy niezaliczony 440 zł. Więc powtarzanie roku nie wchodzi w grę .

Uważam, że w Twojej sytuacji jak najbardziej powinnaś zrezygnować. Nie ma sensu się męczyć tylko dlatego, żeby skończyć i się unieszczęśliwić na następne lata

Hmmm..... napisz, jak Ci idzie sesja (jakby co, możesz też się odezwać na PRIV). Jakie przedmioty masz do zdania?
Rozumiem Cię, też jak studiowałam matmę, to po prostu myślałam, że już nie skończę tego licencjatu.
To teraz byś poszła na III rok?

Ja akurat też się uczę na egzamin, ale wstępny na studia magisterskie. Zmieniam kierunek na finanse i rachunkowość. Dziś mam egzamin i praktycznie nic na niego nie umiem - liczę na fuksa