witam. nawet nw jak mam zacząć.. mam 19 lat i ogromny problem z mama... jest bardzo wymagająca często wpada w złość a wszystko co robie jest zawsze żle ..w jej słowach jestem leniem i nie robie nic .. wspomne tylko ze chodze do ostatniej klasy liceum i pracuje kiedy tylko moge w ferie rowniez podjelam prace ... zaczynam sie bac jej krzyku tego ze ma zly humor boje sie wracac do domu bo boje sie ze znow zrobilam cos nie tak ...z wyborem szkoly mi nie pomaga moje wybory sa zawsze zle jestem nikim nie znajde pracy nie dostane sie nie zdam matury zawsze tak mi powtarza zaczynam tracic sile na ciagle proby porozumienia sie z nia .. probowalam chyba wszystkiego jej slowa bardzo rania nigdy nie zastanawia sie nad tym co mowi ...zawsze sa to slowa powiedziane w zlosci ...chce tylko powiedziec ze to na prawde nie jest tak ze przesadzam czy nie rozumiem jej troski i milosci bo staram sie na prawde zrozumiec jej zachowanie ale czy troską mozna nazwac pozostawiony na chwile papierek ktory przyprawia ją o nerwy czy zostawione na chwile nie zmyte naczynia bo o to tez jest klotnia.... w domu robie wszystko sprzatam staram sie jak moge zeby zauwazyla to ze chodze do pracy i do szkoly i pomagam w domu nie ma dla mnie pracy nie do zrobienia pieke ciasta gotuje przed i na wszytkich imprezach rodzinnych pomagam jej w kuchni i w domu ....ale zawsze slysze ze nic nie robie ...nic nie umiem...nw czy nie udac sie do psychologa lub psychiatry poniewaz to mnie wykancza. boje sie zle sie czuje ..notorycznie z nerw obgryzam paznokcie oraz zdrapuje wszystkie strupy ktore mam na ciele ...nw co robic prosze doradźcie mi coś ...
- CatLady
- Przyjaciółka Forum
- Nieaktywny
Czy Twoja mama zawsze taka była? CZy coś zmieniło się jakiś czas temu?
3 2017-02-15 19:57:52 Ostatnio edytowany przez dwasilewska224 (2017-02-15 20:02:19)
Mama była taka od zawsze znaczy dla mojego brata jest inna.. Zupełne przeciwieństwo
Może spróbuj napisać na kartce to wszystko, dokładnie opisując swoje uczucia, to że czujesz się niesprawiedliwie i źle traktowana i daj mamie do przeczytania jak będzie miała normalny nastrój. Może wtedy Twoje słowa do niej dotrą. Możesz zapytać( również w tym liście) dlaczego mama Cię tak traktuje, czym sobie na to zasłużyłaś? Myślę, że to powinno nią potrząsnąć i zastanowi się następnym razem co mówi. Potem możecie usiąść i porozmawiać. To byłby taki pierwszy krok, żeby naprawić wasze relacje. Myślę, że żadna mama nie chce krzyczeć i wyżywać się na swoim dziecku, więc przychodzi mi do głowy taka myśl, że jest zwyczajnie znerwicowana. Z nerwami w tych czasach można sobie z powodzeniem poradzić, wystarczy zgłosić się do lekarza. Oczywiście lekarz nie rozwiąże problemów ale to byłby jakiś punk zaczepienia do tego, by zacząć coś ze sobą robić.
Tylko ze w taki sposób też już próbowałam ona uważa że jestem niewdzieczna.... Chciałam rozmawiać ale sie nie da nie potrafię do niej dotrzeć każda zła rzecz w domu to od razu ją coś się stało ja to zrobiłam... Psychicznie ciężko już mi to znieść
A gdzie jest tata w tym wszystkim? Co na to brat? Nie widzą co się dzieje?
A gdzie jest tata w tym wszystkim? Co na to brat? Nie widzą co się dzieje?
Brat jest szczęśliwy z obrotu sytuacji.. Sam zresztą wyzywa mnie jest wredny i wgl traktuje mnie jak rzecz tata wraca tylko na weekendy kiedy pozwala mu na to praca ale on ustępuje mamie i radzi mi robić to samo tylko pomimo mojego robienia to co każe mama zachowuje się tak samo..
Czy oprócz ojca i brata masz jeszcze jakieś bliskie osoby z rodziny? Babcię, dziadka, bliską ciotkę, wujka?
Czy oprócz ojca i brata masz jeszcze jakieś bliskie osoby z rodziny? Babcię, dziadka, bliską ciotkę, wujka?
Tak mam
Nie zrozum mnie źle ale czasami nie mamy sobie nic do zarzucenia, popełniając jednak błędy. Może rzeczywiście taka wizyta u psychologa by pomogła. Może otworzy Ci oczy na sprawy, na które sama nie zwróciłabyś uwagi. Wspólnie znajdziecie wyjście z tej sytuacji. Poza tym możesz porozmawiać z babcią, ciocią i poprosić o radę.
Nie zrozum mnie źle ale czasami nie mamy sobie nic do zarzucenia, popełniając jednak błędy. Może rzeczywiście taka wizyta u psychologa by pomogła. Może otworzy Ci oczy na sprawy, na które sama nie zwróciłabyś uwagi. Wspólnie znajdziecie wyjście z tej sytuacji. Poza tym możesz porozmawiać z babcią, ciocią i poprosić o radę.
Tak właśnie myślam że w taki sposób zostanie zrozumiana moja wypowiedź na prawdę staram się zrozumieć mamę i uwierzcie że jie jestem jedną z tych które mówią jakie źle mają matki a jakie one są cudowne.. Nigdy nie twierdziłam że wszystko robię dobrze.. Próbowałam już nw wszystkie sposoby wcześniej klocil się z nią i stawiałam na swoim to nie dało radnego skutku albo raczej było jeszcze gorzej więc teraz gdy słyszę od niej takie słowa zazwyczaj idę do innego pokoju wypłacze się w poduszkę i przychodzę z uśmiechem na ustach.. Mama też nie miała łatwego dzieciństwa dlatego staram się ją zrozumieć... Do psychologa na pewno ze mną nie pójdzie ona nie widzi problemu w swoim zachowaniu
12 2017-02-15 21:02:02 Ostatnio edytowany przez luc (2017-02-15 21:03:10)
Właśnie dlatego pytałam o inne bliskie osoby z rodziny żeby zasugerować, tak jak Grenade, rozmowę z nimi.
Przedstaw im swój punkt widzenia, poproś o radę i może któraś z tych osób podjęłaby się rozmowy z Twoją mamą.
Rozmowa z psychologiem też nie jest złym pomysłem.
Edit.
Nie chodzi o to żeby mama z Tobą poszła. Idź sama.
Właśnie dlatego pytałam o inne bliskie osoby z rodziny żeby zasugerować, tak jak Grenade, rozmowę z nimi.
Przedstaw im swój punkt widzenia, poproś o radę i może któraś z tych osób podjęłaby się rozmowy z Twoją mamą.
Rozmowa z psychologiem też nie jest złym pomysłem.
Raz poprosiłam o bliska osobę ale nikt nie widzi tego co się dzieje oprócz babci ale ona nie chce się mieszać
grenade napisał/a:Nie zrozum mnie źle ale czasami nie mamy sobie nic do zarzucenia, popełniając jednak błędy. Może rzeczywiście taka wizyta u psychologa by pomogła. Może otworzy Ci oczy na sprawy, na które sama nie zwróciłabyś uwagi. Wspólnie znajdziecie wyjście z tej sytuacji. Poza tym możesz porozmawiać z babcią, ciocią i poprosić o radę.
Tak właśnie myślam że w taki sposób zostanie zrozumiana moja wypowiedź na prawdę staram się zrozumieć mamę i uwierzcie że jie jestem jedną z tych które mówią jakie źle mają matki a jakie one są cudowne.. Nigdy nie twierdziłam że wszystko robię dobrze.. Próbowałam już nw wszystkie sposoby wcześniej klocil się z nią i stawiałam na swoim to nie dało radnego skutku albo raczej było jeszcze gorzej więc teraz gdy słyszę od niej takie słowa zazwyczaj idę do innego pokoju wypłacze się w poduszkę i przychodzę z uśmiechem na ustach.. Mama też nie miała łatwego dzieciństwa dlatego staram się ją zrozumieć... Do psychologa na pewno ze mną nie pójdzie ona nie widzi problemu w swoim zachowaniu
Chodziło mi jedynie o to, że ktoś z zewnątrz, kto pozna więcej szczegółów ( psycholog w tym przypadku) może dostrzec coś, co Tobie umyka.
Nw już sama co robić 
- takiwiatr
- Przyjaciółka Forum
- Nieaktywny
Pewnie zachowanie Twojej mamy ma związek z jej trudnym dzieciństwem, o czym wspomniałaś. Dlatego warto żebyś poszła do psychologa i opisała tą całą sytuację, łącznie z tym co wiesz o jej trudnym dzieciństwie. Być może psycholog dojdzie do tego jaki tu mechanizm działa i doradzi Ci jak się zachowywać.
- CatLady
- Przyjaciółka Forum
- Nieaktywny
Matko... trzeci raz już będę polecać tę książkę, ale może pomóc zrozumieć: Susan Forward, Matki, które nie potrafią kochać.
Myślę, że żadna mama nie chce krzyczeć i wyżywać się na swoim dziecku, więc przychodzi mi do głowy taka myśl, że jest zwyczajnie znerwicowana
Wierz mi, że są i takie, które chcą, które inaczej nie potrafią - o takich jest ta książka. I nie ma w tym winy córki, a teksty o znerwicowaniu to zwykła wymówka.
Kochająca bezwarunkowo matka to mit.
18 2017-02-16 15:11:17 Ostatnio edytowany przez Małpa69 (2017-02-16 15:12:35)
Skończ liceum, idź do pracy i się wyprowadź. To do niczego nie prowadzi. "każda matka swoje dzieci kocha"... nie nie każda. Idź w swoją stronę.
Trudne dzieciństwo jest tu żadnym wytłumaczeniem, moja mama miała trudne dzieciństwo a jest wspaniałą matką.
Wmawianie że każdy jest dobry tylko się pogubił do niczego nie prowadzi.
- tajemnicza75
- Przyjaciółka Forum
- Nieaktywny
Niestety to prawda, nie każda matka swoje dziecko kocha. Przykładem jest moja babcia, która maltretowała moja mamę.... nie wierzę, że ją kochała. Tym samym sprawiła jej taką krzywdę, że sama nie umie "mądrze" kochać. Wydaje jej się, że kocha... ale jej miłość jest zachłanna i niedojrzała... bo kto miał jej pokazać prawdziwą miłość rodzicielską, kto miał ją nauczyć relacji matka-dziecko?
Na Twoim miejscu poszłabym do psychologa, uświadomi Ci wiele rzeczy, które tkwią ukryte w podświadomości, doda pewności siebie, nauczy lubić siebie, spojrzy na sprawę fachowym okiem. Po terapii będziesz tak silna, że po skończeniu szkoły bez problemu wyprowadzisz się i ułożysz sobie szczęśliwe życie.
Witam, zapraszam na fb:odezwij się
Możesz poczytać posty na blogu, albo skorzystać z kontaktu.
Może mama widzi w twoim zachowaniu swoje błędy i martwiąc się o Ciebie stara się abyś ich uniknęła. Zamiast się stawiać to jej posłuchaj. Na własne dorosłe życie jeszcze Ci przyjdzie czas.
TwojA MATKA ma najgorsze psychopatologie, czyli patologie w psychice.
One nie radzi sobie sama z soba, jest beznadziejnie glupia.
To choroba najciezsza. Nieuleczalne!
- tajemnicza75
- Przyjaciółka Forum
- Nieaktywny
Może mama widzi w twoim zachowaniu swoje błędy i martwiąc się o Ciebie stara się abyś ich uniknęła. Zamiast się stawiać to jej posłuchaj. Na własne dorosłe życie jeszcze Ci przyjdzie czas.
Nie masz takiej matki, więc nie wiesz co piszesz- bez urazy.
Tego się nie da słuchać. To są destrukcyjne, dołujące teksty, to są szantaże emocjonalne, lamenty, krzyki i obrazy. Po prostu toksyczna kobieta. Ile czasu można tego słuchać? Ile się psychicznie wytrzyma?
Nie mówimy tu o zwykłej matczynej trosce. Taka osoba nie umie rozmawiać, nie słucha, ona ma potok słów i żąda/oczekuje, nie znosi sprzeciwu.
Moim zdaniem właśnie czas zacząć samodzielne, własne życie!!!
- małgorzatka41
- Na razie czysta sympatia
- Nieaktywny
Kochająca matka, dostrzega nawet najmniejsze sukcesy dziecka, cieszy się z każdej pomocy w obowiązkach(oczywiście adekwatnie do wieku), martwi się o swoje dzieci w równej mierze, obowiązki domowe dzieli po równo na wszystkich domowników. Chwali , rozmawia i wzmacnia. Twoja tego nie robi.... To nie jest normalne . Myślę, że sama możesz tego nie unieść aby naprawić stosunki, które w całej twojej rodzinie są złe i szkodliwe dla młodej kobiety.
Twoja matka ma najgorsze z najgorszych psychopatologie, czyli patologie w psychice.
Zlosc na dziecko to przejaw najwiekszych slabosci.
Ona nie nadaje sie na matke ani do czegokolwiek innego!
To smiec - ignoruj ja w najwyzszym stopniu albo krzycz na nia: ale nawet na to nie zasluguje!
Niechze to jednak dostaje, bo to bardzo zle na nia bedzie wplywac!
To dno, kompletne dno: pokazuj jej to caly czas!
26 2017-03-06 19:01:36 Ostatnio edytowany przez authority (2017-03-06 19:03:02)
- authority
- Net-facet
- Nieaktywny
Przez takie matki rodzą się kolejne patologie. Ona prawdopodobnie nieodwracalnie zniszczyła nie tylko relacje matka córka co jest jasne ale także relację brat-siostra.
Uciekaj od niej gdzie pieprz rośnie ciekawe co będzie na starość już widzę jak synalek jej pomoże 
Karma sama ją dopadnie 
To na pocieszenie 
