Żony aseksualnych mężczyzn - gdy on nie chce seksu. - Netkobiety.pl

Najsmutniejsze jest to,że większość z nas żyje w związkach, gdzie  druga strona po prostu nie liczy się z potrzebami partnera. Egoizm w czystej postaci. Relacja z moim partnerem jest dla mnie dziwna. W sprawach pozałóżkowych jesteśmy dobrani idealnie. W dzień potrafimy sie do siebie przytulić, pocałować, mamy wiele wspólnych tematów - poza tym jednym. Nie mam juz siły prosić go o szczerą rozmowę, bo do niczego to nie prowadzi. Dotyczczas twierdził, że spadło mu libido na skutek przyjmowania leków na ciśnienie, na pewno wpływ ma tez piwo i fajki, które on kocha.Jenak jestem pewna na 90% , że on nie jest aseksualny. i zapokaja się sam. Tak jak ostatnio ja. Tylko ,że ja czuję się w tym tak samotna, ze po wszystkim płaczę. Przykre, że nie potrafi mi powiedzieć wprost dlaczego nie chce sie ze mna kochać.  Ostatnio napisałam mu smsa, w nocy (był w pracy), że naszlo mnie na wspomnienia i jestem nieszczęsliwa, jak przypomnę sobie jak kiedyś byliśmy szczęsliwi . Odpisał,ze się poprawi i żebym przetrzymała te smutki. Odpisałam,że przetrzymuje już tak kilka lat-taka jest smutna prawda.
Ciekawe,że w ciągu dnia piszemy do siebie czułe smsy, Każdą rozmową kończymy słowami "kocham Cię", a wieczorem on mnie nawet nie przytuli, gdy jesteśmy w sypialni. Może te "kocham Cię" z jego strony jest już takie mechaniczne, jak  "do zobaczenia" ?
Postanowiłam sfokusowac się na czyms innym. Od kilku miesięcy ćwiczę  - schudłam 12 kg, dbam o ciało, , kupuję fajną bieliznę , aby podarowac sobie te odrobinę atencji i czułości, której nie dostaję od nikogo.

Ja przyznam sie bez bicia, ze zostawiłem dziewczynę ktora mi powiedziała ze na sex będzie gotowa dopiero po ślubie. Jako facet z 40+ życiowym doświadczeniem doradzam Ci rozwód. Ale taki cywilizowany. Nie zabieraj dzieciom ojca. Pozwól im sie regularnie spotykać. Hipotekę da sie bez problemu uregulować. Ogromna ilośc ludzi sie rozwodzi i banki maja juz procedury.
Po początkowym szoku dzieci jednak bardzo dobrze i bardzo szybko adaptują sie do nowej sytuacji. Taki rozwód pozostawia po sobie blizny ale dużo gorszym dla dzieci jest dorastanie w domu w którym panuje chłód emocjonalny i tata nie dotknie mamy nawet patykiem. Takie dzieci nie sa nauczone okazywać uczuć i przenoszą ten defekt dalej.
Znajdź sobie nowego faceta który Cie zaspokoi. Jeśli nie będziesz mieć wymagań z kosmosu to nie powinno to być takie trudne.

Witam wszystkie kobiety, których dotyczy ten "niecodzienny" problem.
Wątek jest bardzo ciekawy, dlatego teraz go podbijam, jeszcze czytam i jestem w połowie. Jak przeczytam całość, chciałabym dodać coś od siebie, bo też przechodziłam przez to piekło i widzę pewne reguły/prawidłowości, które dotyczą prawie każdej z nas. Może to, co napiszę, pomoże komuś w podjęciu decyzji skutecznie rozwiązującej problem i pozwoli przestać żyć w iluzji, jaką są związki bez seksu.

Pozdrawiam :-)

RAmen!!!

Harvey

Czytając ten wątek mam wątpliwości, czy to, co prawię, jest dla wszystkich takie oczywiste. Dla Ciebie jest oczywiste, dla mnie teraz też. Ale sama byłam długo wcześniej w takiej sytuacji i wiem jaka to jest masakra i jak bzdurnych myśli i pomysłów człowiek potrafi się chwytać tylko po to, aby nie zmierzyć się z prawdą. A prawda jest w tej sytuacji bardzo bolesna. Im szybciej się z nią skonfrontujemy, tym szybciej przestaniemy cierpieć. A człowiek z natury podświadomie unika cierpienia i jest w stanie wiele zrobić i z bardzo wielu rzeczy zrezygnować, żeby sobie zaoszczędzić cierpienia i pozostać w strefie komfortu.
Ale w tej sytuacji - paradoksalnie - im dłużej unika się cierpienia, które przeważnie powoduje rozstanie, tym dłużej i mocniej się cierpi trwając w takim pseudo-związku.

Odpowiadając na Twoje pytanie - tak, po rozwodzie trafiłam na takiego, co pragnie i pożąda.
Na drugą część Twojego pytania będę mogła odpowiedzieć, jak napiszesz, co masz na myśli pisząc "happy end". Bo często to, co mamy na myśli mówiąc o happy endzie, to ślub czyli tak zwane "zaklepanie". Owo zaklepanie jest jedną z przyczyn zaprzestania starań o związek, a jednym ze skutków jest niedbanie o swoją ciągłą atrakcyjność w oczach partnera.

Oczywiście, że życie nie kończy się na "tym jedynym", ja po paru latach tkwienia w takim pseudo-związku uświadomiłam sobie, że już go nie kocham, tak bardzo stał mi się obcy. Przed nim miałam innych facetów, którzy nie mogli się ode mnie "odkleić". I uważam, że nie można zakładać, że to "ten jedyny" albo że to "już na zawsze".
Ciekawe, na jakiej podstawie założyłeś, że to był mój mąż

Wyjście ze strefy komfortu przeważnie daje dobry efekt (w każdej dziedzinie życia), tylko czasami to wymaga cierpliwości, a człowiek z natury cierpliwy nie jest.
I nie czuję się niczym obrzucana

zdrada NIE JEST dobrym wyjsciem - nigdy

Z trzeciej strony ... zdrada jest czasem tyyyylko dla seksu, samego seksu... bez drugiego dna, bez szczególnej filozofii... tylko ta warstwa naszej natury, aby mieć seks. Niedostatek seksu, podobnie jak niedostatek jedzenia -- jeśli brakuje jedzenia, to ono w hierarchii wartości szybuje w górę i może stać się celem życia... z seksem podobnie -- jak go brak, to winduje się w górę i zatruwa myślenie. Cudownie jest zjeść coś dobrego, no i super mieć seks... to ich brak powoduje różne zachwiania np. bycia szczęśliwym, albo korzystania z życia na wyższym poziomie duchowym... yyy... chyba muszę iść spać, bo za bardzo filozofuję ... chyba tak... dobranoc
.

I tak jak to dobrze ujęła moja poprzedniczka jeżeli nawet coś na moment się zmieni to wraca do stanu poprzedniego. Ja nazywam to tzw zamiataniem pod dywan kiedy ja już buzuje a mu już to nie jest na rekę. Sa obiecanki różowe scenariusze - na drugi dzień powrót do rzeczywistości i posucha przez miesiąc.

Jacki, jak sama zauważyłaś - te wszystkie zajęcia to tylko ucieczka, a nie rozwiązanie problemu. A problem zamieciony pod dywan będzie wracał ze zdwojoną siłą. Ręce może i czymś zajmiesz, ale głowa i tak nie da się oszukiwać długo. Czasami wystarczy jakiś szczegół, jedno słowo i rozsypiesz się znowu.... Naprawdę nie szkoda Ci Twojego cennego czasu, życia, którego nikt Ci nie odda? Piszesz, że "kiedyś" odejdziesz. Jeśli naprawdę chcesz odejść i podjęłaś już tę decyzję, zacznij dziś. To "kiedyś" przeważnie nigdy nie nadchodzi i jest tylko pretekstem, żeby dalej tkwić w tym czymś. Jak ktoś już tu napisał - im dłużej związek trwa, tym bardziej wchodzi w grę tzw. bezwładność związku - czyli im dłużej trwa, tym trudniej odejść, bo wytwarza się coraz więcej wzajemnych zależności. Aha, piszesz, że pracujesz na 3 etatach, ja pracowałam na jednym i jeszcze musiałam utrzymywać mojego męża-nieroba. Teraz jak o tym wszystkim pomyślę, to aż mi się niedobrze robi na samą myśl, po co ja w tym szambie tkwiłam tyle lat.

Z tym trzecim to nie byłabym taka pewna. A nawet jeśli mąż nie odchodzi od żony w takiej sytuacji, znaczy że jemu jest po prostu z tą żoną wygodnie. W sumie to świetnie się urządził, jakby nie patrzeć Najlepiej jeszcze jak na tę młodą laskę wydaje pieniądze żony. A żona to akceptuje, bo przecież sama mu seksu odmawia, więc nie ma prawa mieć pretensji o zdradę. I to jest właśnie bardzo chory układ. I jak to jest w każdym chorym układzie, ktoś cierpi i ten ktoś się kiedyś naprawdę wku****i. I już nie będzie tak miło i beztrosko jakby się mogło wydawać na początku. I to nie będzie rozwiązanie problemu, tylko przyczyna kolejnych, być może dużo poważniejszych problemów.

Gdyby sytuacja była odwrotna, już nie byłoby Ci tak śmieszno z tą anegdotą.

"Pewnego razu prezydent zwiedzał fermę drobiu wraz z żoną. Prezydent na wieść, że kura może odbywać dziesiątki stosunków dziennie, powiedział: Proszę powtórzyć to pani Coolidge!. Gdy to zrobiono, żona prezydenta zapytała: A czy za każdym razem z tym samym kogutem?. Usłyszawszy: Nie – ciągle z innymi, poleciła: Proszę szybko powtórzyć to panu Coolidge'owi!"

Tak... to chory układ, w którym obiecywało się wierność, a nie jest się wiernym.

Chciałbym być zdrowy, mądry, i bogaty, a nie chory, głupi i biedny. Między tymi dwoma jest całe morze szarości. Nie da się zerojedynkowo kategoryzować. Również rzeczywistość jest nieco inna niż większość sobie wyobraża -- coś w stylu "jeśli teoria nie pasuje do faktów, to tym gorzej dla faktów".

Jacki, jak tam u Ciebie sytuacja? Coś się zmieniło?

Aniu, odpisałam

Tak mylisz się. Wychodzą za mąż nieświadome, że za kilka lat seks dla nich będzie ważny. Seks był dla nich czymś na marginesie bycia razem, coś co się czasem razem robi, coś czego może nie być, co nie jest do szczęścia potrzebne -- coś w stylu chodzenia do teatru.. fajnie jest chodzić, to miłe wspólne spędzanie czasu, ale gdy tego zabraknie to nic się złego nie stanie.

Mija kilka lat, a ona sfrustrowana.

Piszesz kobiecie którą mąż najprawdopodobniej przymusza (bezpośrednio, czy bardziej pośrednio) do seksu, czyli nazywając rzeczy po imieniu gwałci, że ona go krzywdzi??? OPAMIĘTAJ SIĘ. Nikt nie ma prawa przymuszać drugiej osoby, zawarcie małżeństwa nie oznacza że człowiek staje się niewolnikiem. Jeśli jemu tak bardzo zależy na seksie, to powinni się rozwieść, albo on powinien poszukać innej kobiety, specjalnie do seksu, ale po żadnym pozorem NIE wolno mu jej przymuszać.

Nie można, wielokrotnie to było już podkreślane w tym wątku.

No właśnie nie, przecież na początku wszystko było ok.

Zawsze byłam świadoma i zawsze seks był dla mnie ważny. To mój ex-mąż zadecydował, że nie będziemy uprawiać seksu.

Jest to jeden z możliwych wariantów. Drugi to taki, że nasz partner zmienił się bardzo, bo jeśli my się nie zmieniliśmy, to musiała zmienić się ta druga strona.
Na pewno masz rację w tym, że rozstanie w takiej sytuacji jest najlepszym i najskuteczniejszym rozwiązaniem problemu. A oszustwo nigdy nie popłaca i krótkie nóżki ma.

ROZWISC TRZEBA SIE NATYCHMIAST, A NIE CZEKAC AZ SIE ZMIENI CZY LECZYC!

Lily skoro ją ,,gwałci i przymusza,, , to by o tym napisala i odeszla od niego. To, ze ktoś jest aseksualny a jednak uprawia seks nie znaczy, że za każdym razem ktoś go gwalci

Witam wszystkich, 
Chciałam się podzielić z Wami moją 'historią'. Znam ten wątek, raz opisałam swoją historię. Powiem w skrócie: byłam z chłopakiem prawie dwa lata, zero seksu.
Ja miałam wtedy 26 lat, on 27.   Od samego początku związku mówił  mi jak bardzo mu się podobam, wcześnie też powiedział że - kocha i powtarzał to. Ja też się zakochałam. On mądry,przystojny, pracowity, ja też miałam powodzenie u chłopaków.  Na początku wrecz zachwycal się mną - mówił że musi się pochwalić mną znajomym itd itd   a nie było seksu - na początku uznałam to za normalne, że się poznajemy, że mnie szanuje.
Chociaż już zaczynało być to dla mnie troche dziwne kiedy zaczęłam u niego nocować - mieliśmy możliwość widywania się często i akurat ja miałam prace blisko jego mieszkania, to on nalegał żebym nocowała. Po kilku miesiacach związku - kiedy nalegał żebym nocowała myślalam że dojdzie w końcu do zbliżenia, ale były tylko pocałunki i przytulenia, nawet nie pocałunki tylko z czasem były tylko buziaki.  Z czasem zaczełam zauważać że on jest dla mnie bardziej czuły przy swoich rodzicach, przy znajomych, a jak zostawaliśmy sami to jest oziębły.  Dodam jeszcze że opowiadał mi że miał byłą dziewczynę z którą o mało nie 'wpadli' - co miało być dowodem tego że uprawiali seks, w co zaczełam pozniej wątpić.
Ogólnie wątpię że był aseksualny (chociaż tutaj nie było seksu od poczatku do końca), myśle że bardziej prawdopodobne było to że:
- mógł być uzależniony od pornografii  (nie było mnie przy nim non stop więc mógł np usuwać historię z komputera)
- mógł być gejem (to jest w tych czasach też popularne, że może chciał wziać ze mną ślub, pozniej rozwod, tylko żeby ludzie się nie dowiedzieli że coś jest z nim nie tak)
- ktoś mu w przeszłości zrobił krzywde
- aseksualność
Rozmawiałam, a przynajmniej próbowałam rozmawiać, ale to był mój monolog, on tylko tak dziwnie na mnie patrzył, ja później płakałam i tak w kółko.  Pytałam się o co chodzi, czy ktoś zrobił mu krzywde itd ale on nie chciał pomocy.   A jednocześnie jak o tym w ogóle nie wspominalam, np wytrzymałam 2 miesiace żeby nie zacząć tego tematu to on zachowywał sie normalnie, jak gdyby nigdy nic, miły, mówił że kocha, że pragnie, że chce być tylko ze mną., ja wtedy też u niego nocowałam - ze 3 razy w tygodniu.  Aaa i nie musze dodawać że straciłąm poczucie własnej wartości, stałam się smutna i płaczliwa.   Aż w końcu postanowiłam coś zmienić, powiedziałam że albo pójdziemy na terapię do psychologa albo odchodze. Na poczatku nie chciał, ostatecznie bylismy 2 razy na spotkaniach ale to nic nie dało, on nic z siebie nie wydusił, powiedział psycholozce że mnie pragnie, ale na pytanie czemu nie ma wspołżycia nie odpowiedział.  Odeszłam.
Teraz jestem szcześliwą mężatką. 
Myślałam że takie rzeczy się nie dzieją naprawdę.   
Kiedyś chciałam być dziewicą do ślubu, ale teraz sie cieszę, że nie, bo gdybym chciała to wyszłabym za mąż a później musiałabym się rozwodzić..
Dziewczyny wiem, przez co przechodzicie., ale nie ma sensu tkwić w  takich związkach.

P.s. Już nie jestem "smutna"   
Pozdrawiam

U nas to było tak, kiedyś Ona bardzo chciała, ja bardzo chciałem... Dużo eksperymentowaliśmy, zawsze chciałem dużo rozmawiać o tym, co możemy a czego nie warto... Dzisiaj się dowiaduję że w sumie to ona nie chciała, że wiele udawała, że ją wiele z tych rzeczy wcale nie kręciło, ale bawiła się dla świętego spokoju ( co jest dla mnie dziwne, bo nigdy nie robiłem awantur jeżeli coś było na nie - fakt, chciałem o tym rozmawiać, co i tak stawało się nudnym monologiem) Ale ja uważałem że nasz seks jest bardzo wyjątkowy. Lata minęły, okazuje się że tak nie było, dzisiaj nie mam na nic ochoty. Seks dzisiaj nie musi dla mnie istnieć.
I tak na marginesie, mam poranne wzwody, nie palę, nie piję, zwyczajnie, minęło mi.
Zdarza mi się że zwyczajnie mówię nie i odwracam się plecami. Nie oczekuje że Żona będzie mi wierna, w sumie, to nawet chciałbym aby sobie kogoś na boku do seksu znalazła. Ja nie mam takiej potrzeby udowodnić czy jestem taki czy siaki. Nie myślimy o rozwodzie. Cała pozostała sfera naszego życia ok.

A czy Ty nigdy mężowi nie powiedziałaś "NIE" ? Zawsze każdego dnia gdy chciał to byłaś chętna na "coś co z seksem zwiazane" jak to napisałaś? Zawsze jesteś gotowa? Nigdy w życiu nie powiedziałaś "NIE"? Ciekawe...

Mnie osobiście trochę irytują odpowiedzi że na pewno to przez używki, że przez to że coś tam.... Nie mam używek, zwyczajnie, seks mnie przestał interesować.

Ha, ha, mam na ten temat swoje spostrzeżenia. Kobita mi nie raz mówiła - ja nie mam ochoty ale jak ty chcesz, to chodź! Czasem korzystałem, czasem nie odkładając na lepsze samopoczucie. Ale jak ja powiedziałem dokładnie to samo, to oczywiście była reakcja - dobra, dobra Od słowa, do słowa swój "obowiązek" wobec niej wypełniłem i wstaję - no, a ty?! Przecież mówiłem, że nie mam dziś ochoty. Łaaaał!!! Obraza i krzywda taka, że hej....

Na początku było cudownie i odkrywaliśmy wspólnie seks. Przebieranki, różne pozycje, seks analny i kilka niezapomnianych przeżyć w plenerze lub toalecie. Wspaniałe wspomnienia. Sama była zachwycona tym jak dobrze się pod tym względem dobraliśmy.

Jesteśmy z żoną ze sobą prawie 9 lat, a od 3,5 temat seksu to równia pochyła. Przyznaję, że się zaniedbałem na co sama zwróciła uwagę, że jej to nie odpowiada. Sporo czasu zajęło mi podjęcie decyzji, że trzeba się wreszcie ogarnąć, zdecydowanie zbyt długo. Niemniej jak chciała żebyśmy mieli kolejne dziecko to nagle przestało jej to przeszkadzać. Mamy obecnie jedno i z inicjatywy żony zaczęliśmy starać się o drugie. Seks zaczął być bardziej regularny, pojawiły się szybkie numerki w toalecie (tym razem tylko domowej ), kiedy dziecko spało, potrafiła do mnie przyjść przed pracą albo specjalnie wcześniej wstać w weekend. "Przyjść", dlatego że żona nie śpi ze mną w łóżku, ale z dzieckiem. Wiąże się to jendak historią chorobową naszej latorośli i po prostu nie śpi sama. Po czasie okazało się, że nasze starania są bezskuteczne. Żona poszła do szpitala na badania - okazały się takie sobie. Oddałem spermę do labu - wyniki okazały się kiepskie. Tak jak pisałem - zapuściłem się.

W ciąży praktycznie nie uprawialiśmy seksu, bo była zagrożona, a musicie wiedzieć, że nigdy wcześniej nie wyglądała tak seksownie jak na jej początku, a do tego była wiosna... dosłownie wyłem do księżyca. Z wielkiej litości żona skłonna była ulżyć mi ręką od czasu do czasu. Wróciłem zatem do hobby znanego każdemu chłopakowi w gimnazjum - masturbacji. Obecnie robię to praktycznie codziennie albo co drugi dzień. Pomimo tego ostatnio w obecności żony mam praktycznie ciągle erekcję stąd też dziwi mnie trochę bardzo niski wynik testosteronu. Być może spowodowany brakiem odpowiednio długiej wstrzemięźliwości przed badaniem. Nieważne. Istotne dla mnie jest to, że nawet oglądając porno ciągle mam ochotę na seks z żoną. Czuję się jak idiota uzależniony od seksu i kobiety - myślę, że jakbyśmy mieli jakieś swoje amatorskie filmiki to korzystałbym głównie z nich, a nie z bogatych zasobów internetu.

Jak jest kiedy dochodzi do zbliżenia? Cóż, nie uważam się za wprawnego kochanka, szczególnie teraz kiedy ciągle chodzę z naładowanym rewolwerem więc wychodzi mi to średnio. W dodatku hormony biorą górę i czasami dostaję małpiego rozumu, nie potrafię nad tym zapanować. Jakbym mógł wyjść z siebie i stanąć obok to sprzedałbym sobie plaskacza na ochłodzenie. Rok temu żona powiedziała, że jest jej ze mną nudno w łóżku. Kiedyś było to nie do pomyślenia, kiedy seks był regularny byłem też w lepszej kondycji fizycznej i psychicznej (głowa jest bardzo ważna w tych sprawach) i po sprawie żona często miała problem żeby nogi złączyć ze sobą. Żona nie jest już tak entuzjastyczna jak kiedyś, ale jest w zdecydowanie lepszej formie ode mnie, a z techniką jak u piłkarza - tego się nie zapomina. Krótko mówiąc - daje radę. Mam wrażenie, że doskonale zdaje sobie sprawę z takiego układu rzeczy i że daje jej to przewagę nade mną.

W dodatku mamy teraz kolejny problem. Ochłonąłem i doszedłem do wniosku, że jednak nie chcę drugiego dziecka. Powiedziałem to żonie a że wiele decyzji życiowych podjęliśmy z jej inicjatywy (m. in. pierwsze dziecko) teraz przyszedł moment, kiedy wiem, że nie chcę iść na ustępstwa - do tej pory z istotnych dla niej spraw dostała ode mnie wszystko czego chciała. Jak się domyślacie nie przyjęła tego dobrze, ale nie krzyczała tylko posmutniała i powiedziała, że postara się to zaakceptować, ale nie wie czy da radę. Może z biegiem lat zmienię zdanie na ten temat, ale nie obecnie więc nawet jej o tym nie wspominam żeby nie karmiła się nadzieją.

Kocham ją i nasze dziecko. Buzia naszej latorośli zawsze promienieje, kiedy jesteśmy razem - autentycznie się z tego cieszy. Serce by mi pękło jakbym miał od nich odejść. Z drugiej strony brak seksu bardzo odbija się na moim życiu, gorzej pracuję, a przez to zarabiam mniej niż bym mógł i cóż - finanse nie są moją mocną stroną. Seks zaprząta mi głowę, masturbacja coraz częściej zamiast ulgi przynosi tylko dodatkowy stres. Będę się starał o poprawę tej sytuacji, ale z żoną bardzo ciężko rozmawia się o takich sprawach, w przypadku bardzo trudnych dla niej tematów woli uciekać się do pisania maili niż rozmowy w cztery oczy. Tyle dobrze, że przynajmniej nie zamiata spraw pod dywan.

Czuję tylko jak pętla zaciska mi się na szyi. Nie chcę odejść, ale jednocześnie cierpi na tym moja męskość i jeśli nie rozwiążemy sprawy odpowiednio wcześnie to masa krytyczna zostanie osiągnięta, a wtedy dojdzie do sytuacji, kiedy nie ma już odwrotu.

Obawiam się, że tutaj Ty bardzo się mylisz w kwestii pewności uczuć drugiej osoby. My kobiety w większości mamy tak, że jak nie kochamy, to unikamy seksu. Pragniemy dotyku, bliskości, czułości tylko jeśli kochamy. To, co robicie, to co najwyżej wspólne sprawne ogarnianie codzienności, może przyjaźń.

Jeśli nasz partner/partnerka nie chce seksu, powinna zapalić się nam czerwona lampka. Nie przekonasz mnie, że w związku dwojga zdrowych ludzi brak seksu jest normalny. Nie kupuję tego. Wg mnie brak seksu w związku to brak tego najważniejszego spoiwa, tego, co daje poczucie bliskości i intymności, co daje poczucie bycia atrakcyjnym i kochanym właśnie.

Wiem, co mówię, bo to przerabiałam. To się nigdy nie sprawdza. Nigdy. Brak seksu to koniec związku.

Mnie też się wydawało, że to nie rujnowało mojego życia. W pewnym momencie nawet wmówiłam sobie, że tak jest lepiej (!). Ale to wraca zawsze i wraca w trójnasób, wybucha i rozpi***la wszystko wokół.
I już teraz tu nie ma żadnego związku. WAS już nie ma.......

Myślę że zapominasz o jednej, bardzo ważnej sprawie. To co dla Ciebie jest aż takie istotne, nie koniecznie musi być dla drugiej osoby tak bardzo istotne. Prawda? Uwielbiam jak ktoś wysuwa takie wnioski, bo przecież nie interesuje nas seks, to nasze całe życie polega tylko na ogarnianiu spraw. Nie ważne, że spędziliśmy super święta, że praktycznie każego weekendu mamy zaplanowane coś co jest ważne dla naszej rodziny i jakoś nie zauważam abym czuł się tylko przyjacielem.
Nie zmuszam ciebie do kupowania czegokolwiek. Swego czasu odwiedziliśmy nawet jakiegoś terapeutę i również i on doszedł do takiego wniosku, że nie ma co u nas leczyć, bo w sumie jest ok, a jeżeli ktoś nie chce, to i tak się go do tego nie zmusi. Bliskość ukochanej osobie można okazać na tysiące sposobów, nie koniecznie drogą do tego są zapasy łóżkowe.
I co z tego że przerabiałaś coś takiego. U nas ten stan trwa już kilka lat i nie zauważyłem abym cokolwiek tracił. Brak seksu to koniec związku? To jak Twój partner uległ by jakiejś chorobie, przy której konieczna byłaby amputacja przyrodzenia, to znaczy że nie jest warty aby go dalej kochać?
Wiesz? Myślę, że za bardzo chcesz wszystkich szufladkować do samej siebie. Jak było u ciebie, tak musi być u wszystkich... Nie, moja droga, tak to nie działa. i zapewniam ciebie że nie jest.

Taaa...
Żona bardzo cię kocha... Tylko niechcący cię wykastrowała... ups...
I nie jest ciężko chora
Ona po prostu nie kocha póki co nikogo innego.

Zrozumiesz to pewnie za kolejnych parę lat. Ale nie będą to lata zmarnowane, bo masz małe jeszcze dziecko. Tym się możesz póki co cieszyć.