Po 50 - Netkafejka 50 + - dla kobietek w kwiecie wieku - Netkobiety.pl

Dzień dobry Gwiazdy
Czytam sobie dzisiejsze Wasze posty i uśmiecham się do monitora a więc do WAS

Klische Tak sobie pomyślałam wczoraj, że dokopiesz się do tych obcinanych krawatów, nie pomyliłam się, dzięki Ci bardzo.
Faktycznie, na załączonym zdjęciu panie wyglądają na poważne i stateczne, ale dwie znalazłam, które mają chochliki w oczach i zapewne nadawały ton

nie odpowiadam, lecz pytam dalej........ a co oznacza pytanie nr 1? do czego ma się liczyć lub nie liczyć dowcip?
mandzur????? też nie wiem co to, może zajrzę do wujka G

Odnośnie dowcipu o tym Wacku...... długi jakiś i zanim doszłam do końca, to zapomniałam co było na początku ale pośmieję się hihihihihihiiiii......

Żyworódko bardzo się cieszę, że następną kąpiel będziemy uskuteczniać w większym gronie, mogę już wywalić szczotkę do mycia pleców przyznajcie się..... kto wam myje plecki? pytam tak dla zasady

Jarmilko ależ miałaś przygodę z tym kremo-balsamem, dobrze, że uczulenia nie dostałaś, no ale zimny prysznic po długim wietrzeniu się na balkonie - w bieliźnie może dać skutki może nie wykraczę........
Odnośnie łowienia ryb, muszę.....ale to muszę..... przepytać: a te glizdy na przynętę to sama wybierasz z ziemi? a później sama je zakładasz?
Książka, papierosek, kawa, śpiew ptaków....... chętnie bym Ci towarzyszyła na tych rybkach we dwie, to może złota rybka by się trafiła.

Masz rację, że osoby palące są bardzo dyskryminowane, wszędzie i na każdym kroku, aż strach sięgać po tego papieroska.
Szkoda, że tak osób pijących nie dyskryminują.
Nowe opakowania papierosów? nie mam zdania na ten temat bo się jeszcze na takie nie natknęłam.

Witaj Małgorzatko poczuj się z nami dobrze

Teraz biorę się za opróżnianie szafy może wszystko gdzieś upchnę aby przeżyć kolejne dwa dni też mi się zachciało

Zostawiam wiele serdecznych pozdrowień gdybym się nie pokazała w kolejnych dniach, to oznaczać będzie, że mnie łaszki przygniotły do ziemi.

Papapapapaaa

No, to już musimy pomyśleć o basenie.
Raju, pytasz, kto mi myje plecki, w zasadzie to "samosia", chyba, że akurat pod ręką jest ... ktosik chętny.

Dobry wieczór

Żyworódko  u mnie w domu też się nie pali.
Odkąd mąż przestał palić ( już pewnie 10 lat) nie można go prowokować.
On jeszcze często sięga ręką do kieszeni koszuli po papierosa.
A minęło już tyle lat.
On jest wytrwały, ja taka nie jestem.
Palę jedynie w kotłowni (tam gdzie piec do centralnego)
Czasami w łazience, gdy okno otwarte.
Ale w pokojach czy kuchni nigdy.
Po generalnych remontach żadnego palenia w domu.

Klische nie rozumiem dowcipu.
To rybak zjadł tą rybkę, czy nie ?
Myślałam, że spełniła jego życzenia.
Przeczytałam, ale się nie uśmiałam- przykro mi.

Rajeczko współczuję tego bałaganu z ciuchami.
Przechodziłam przez to samo.
Ale potem sama radość.

Witam Netusie, a szczególnie Małgorzatkę, którą pięknie z kwiatami przywitała Czytunia.

Oj, kochani . Co z Wami? Karinka napisała kawał , a Wy tak cieniutko hihihihi....A to ten Wacek powinien się z Was śmiać. Był głuchy, to nie słyszał wołania rybki i ją najzwyczajniej w świecie zżarł hahahaha.....

Rajeczko, a nie zagalopuj się za bardzo, żebyś miała co do nowej szafy włożyć.

Witam Was wszystkie na progu nowego tygodnia.

Pani zima przysnela gdzies na dluzej, i byloby zupelnie znosnie, gdyby jeszcze tak slonce od czasu do czasu chociaz...
Niestety, nie ma szans, niebo zasnute jest szczelnie brudnymi chmurami.
I jak tu miec pozytywne nastawienie do zycia...?
Chyba musze znalezc sobie znowu jakas robotke, by nie zwracac uwagi na to, co mnie przygnebia.
                        Eee, nic z tego mojego pisania, weny za grosik, dookola "ciemnosc widze". Pozdrawiam Was wszystkie, drogie Neteczki, witam Malgorzate i zycze Wam dobrego dnia.

Witajcie Neteczki

no i niechcący rozpętałam dyskusję o paleniu i po co mi to było? Ale, żeby było jasne, u mnie w domu też się nie pali (Niewierny 4 lata temu przeszedł zawał i rzucił ten nałóg, ale jak widzicie znalazł sobie inny rodzaj zainteresowań). Ja natomiast nawet w nocy przy -10C wychodzę palić na balkon. Też nie lubię smrodu po papierosach.

Droga Czytko, toż ty masz raj na ziemi:) i Ja na Twoim miejscu moczyłabym kija od brzasku do nocy. Dzięki za zaproszenie, nie mówię NIE:) i
Teraz chwilowo Was opuszczę, bo wracam do pracy (dzisiaj zebrania z rodzicami). Ściskam mocno

Dzien dobry Babeczki

Od dzis zaczynam trzy nocki, trzeba bedzie odsypiac   a dzis musze znow z mama.... I z czasem u mnie ciasno.
Moi bracia to cwaniaczki, wyprowadzili sie odpowiednio daleko, zeby tylko na niedzielne do mamusia obiadki wpadac, a od  "szarego zycia", miec  bezpieczny i wygodny dystans.
Mialam kilka lat temu konkretna propozycje zawodowa ze Szwajcarii. Ale cykalam sie... Bo znow zmiana otoczenia, dla corki i dla mnie. Zaczynanie wszystkiego od nowa. No i jezyk tez w sumie nowy - niby niemiecki, ale ten dialekt!
Teraz zaluje. Trzeba bylo skoczyc na gleboka wode po raz kolejny...
Bylybym ta kochana coreczka, ktora sie widzi 2 razy do roku

Dzis i ja ponarzekalam
Milego dnia

Dzien doberek Neteczki.

Raju,
dzieki wielkie za sloneczko. Jak na nie patrze, od razu cieplej mi na duszy.
                 U nas nadal gleboka jesien, no, moze troche zimniej, ale ponuro i ciemno.
Jarmilko,
pieknie choc jednoznacznie nazwalas swojego slubnego.
Spodobalo mi sie to okreslenie na rozwiazlych mezow.
                 Co do lowienia ryb, to dawniej, kiedy bylam dzieckiem i mlodzieza, albo z tata, albo z dziadkiem lubilam to hobby.
Mysle jednak, ze samo lowienie ryb nie polega  li tylko na wpatrywaniu sie w splawik, ale jest wrecz czynnoscia dodatkowa.
Zawsze bowiem towarzyszyly nam rozmowy, czasami bardzo filozoficzne, albo zachwycalismy sie krajobrazem i pogoda.
Do dzdzownic nigdy nie czulam wstretu, ale samo nakladanie ich na haczyk zostawialam jednak mezczyznom.
                  Neteczki,
odnosnie palenia, papierochow oczywiscie, nie w piecach, nie bede sie wypowiadac, bowiem jestem przeciwniczka tego nalogu.
Staram sie jednak rozumiec ludzi palacych i prawde mowiac oczekuje od nich w zamian, ze oszczedza tym niepalacym wdychania tego badziewia, od ktorego sami uciekaja, a to na balkon, a to do kotlowni, czy daleko w las.
                   Najgorsze jest jednak obcowanie z takim cuchnacym palaczem,( wybaczcie szczerosc, ale mezczyzni czesto tak wlasnie "pachna"), ktory i chuch ma powalajacy i garderobe.
No, tyle odnosnie " palenia tytoniu", a na pocieszenie moge szczerze przyznac sie, ze toleruje ewentualnie "pykajacych fejeczke", i to z dobrym gatunkiem tytoniu.
Sa u nas specjalistyczne sklepy dla tego typu palacych, skad wydobywa sie aromatyczny, mily zapach, a roznorodnosc fajek i tytoniu wrecz powala, rowniez cena.
Klische,
z pewnoscia zdajesz sobie sprawe, ze pomoc starzejacym sie rodzicom, lub pozniej opieka nad nimi zawsze spada na corki.
Kobiety bowiem od poczatkow dziejow opieke nad najblizszymi maja wpisana w swoje zycie.
Faceci zawsze sa na wygranej pozycji.
Z kim, jak nie z Toba mama dogada sie najlepiej...?
Coraz czesciej obowiazkiem opieki dziela sie wszystkie dzieci, nie wylaczajac zieciow i synowych, ale mam nadzieje, ze takiej opieki mama Twoja jeszcze nie wymaga.
Zdaje sobie sprawe, ze dla Ciebie, pracujacej ciagle zawodowo, to duze wyzwanie.
A moze zachecic mame do wyjscia z domu, do spotkan z rowniesnikami...
Teraz, kiedy nie ma obowiazkow i czuje sie nikomu niepotrzebna, trudno jej znosic kazdy dzien.
" Niestety, starosc Bogu sie nie udala."
Mysle rowniez, ze nie warto zalowac tego, czego zmienic juz nie mozna.
Dawniej lubilam zmiany typu przeprowadzka, wyjazd do innego kraju czy chociazby zmiana pracy.
Teraz cenie sobie, ze juz tego wszystkiego nie musze... chociaz nie jestem w stanie przewidziec, co mi los poda jeszcze na tacy.
Neteczki, a takze Marto, Czytuniu, Anulko, Niebieskikropku, Malgorzato, Zyworodko, pozdrawiam Was wszystkie i zycze dobrego dnia.

Klische na mnie też spadł obowiązek opieki nad mamą.
I na nikogo więcej nie mogę liczyć.
Mam siostrę, ale ona przyjeżdża raz na rok.
Ja muszę zawieżć mamę na wyniki, do lekarza, na zakupy.
Wykupuję jej leki, piorę.
Teraz na zimę jest razem z nami.
Dotychczas mieszkała obok nas, w drugim domu.
Przez tyle lat mieszkałyśmy osobno, teraz ciężko przyzwyczaić się do bycia razem.
Mama jest męcząca, we wszystko się wtrąci, wciąż coś jej nie pasuje.
A ma dobrze, cieplutko, czyściutko, obiad.
Raz tłumaczę sobie, że to starszy człowiek.
Innym razem się denerwuję. Ej...życie.

Czytuś też tak sobie tłumaczę, ale co się udenerwuję , to moje.

Kochane, widze ze chlusnelam oliwa do ognia...niechcacy.
Wiecie, kilka razy napisalam posta o matce i o mnie i ..... skasowalo go! Pomyslalam: ok. Przy tym zostanmy

Cześć Dziewczyny. Nie klische nie dolałaś oliwy do ognia. Doskonale Ciebie rozumiem. Mam podobną sytuację, może nie identyczną, ale coś wspólnego w niej  jest.

Neteczki Drogie
czas wstawać, kawusia stygnie

a mój dzień rozpoczął się o 2.30, noc znów z koszmarami. Mam nadzieję, że u Was jest lepiej i

Dzień dobry

Jarmilko dzięki za kawę.  
Faktycznie masz noc do tyłu,a tu przed Tobą wyczerpujący dzień.Będzie ciężko,ale dasz radę.

O rany!!! Jak to dobrze,że mnie to wszystko ominęło.Mam koleżanki,które jeszcze pracują zawodowo i czasem mi opowiadają o różnych problemach wychowawczych.Włos na głowie się jeży.Wtedy doceniam ,że jestem na emeryturze,
Jestem ciekawa,co rodzice mówią na temat uzależnienia swojego dziecka?

Też tak uważam.To przecież samo życie.
Pozdrawiam i życzę ciepłego dnia,bo u mnie zimno.

Limetko przecież nie jesteś w stanie bywać często u mamy,bo dzielą Was kilometry.Możesz być spokojna,bo masz rodzeństwo,które się mamą opiekuje.Przyjedziesz,pobędziesz z mamą,a rodzeństwo w tym czasie sobie odsapnie.Na pewno wewnętrznie jesteś rozdarta,bo z jednej strony chora mama,a z drugiej własne dzieci,z którymi też chciałabyś pobyć.Jest to trudne,ale dasz radę.Mama na pewno będzie szczęśliwa,gdy Cię zobaczy ,a i Ty z pewnością zatęskniłaś za rodzinnymi stronami.Zobaczysz, jak Ci szybko minie czas pobytu w kraju.

cyt, słowa Limetki"Czy ja zniose z usmiechem na twarzy te dwa tygodnie nie wiem..."
===================================================
Limetko, to Twoje pytanie mnie zaskoczyło.

Serwus moje mile...

Anulko, Klische,
nie wiem, czego dopatrujecie sie w moim zapytaniu, czy te dwa tygodnie z mama przetrwam z usmiechem na twarzy...
Tak sie zasugerowalam tym, czego nauczylam sie przez lata pobytu mojego meza w domu opieki dla chorych na demencje.
Tam kazdy usmiech odgrywal dobra role, chorzy, nawet jak mnie nie znali, patrzyli z jakas gleboka zyczliwoscia i zaufaniem.
Moja mama pamieta mnie jako chyba najbardziej rozesmiane swoje dziecko, bo bylam trzpiotka i smiech nie schodzil z mojej twarzy.
Teraz najczesciej nie mam powodu do smiechu...tak mi sie przynajmniej wydaje.
Trudno przewidziec, jak uloza sie relacje miedzy nami, kiedy bedziemy skazane na siebie 24 godziny na dobe w malym mamy mieszkanku.
Nie ukrywam, ze od wielu lat mieszkam sama, towarzyszy mi tylko piechu, i lubie swoj spokoj i samotnosc.
Te dwa tygodnie beda wiec zupelnie inne, i dla mnie i dla mamy.
Oby byly udane...i aby mama nie pytala mnie, dlaczego ciagle jestem smutna lub zamyslona...
Anulko,
az nie chce sie wierzyc, ze takie bezradne starsze osoby bez niczyjej pomocy blakaja sie po przychodniach.
Prawdziwe jest, ze czesto sa same na swiecie, ale nie wierze, by nie bylo wolontariuszy czy pielegniarek srodowiskowych, ktore najczesciej przychodza do domu.
Lekarze rowniez realizuja wizyty domowe, czyz nie tak?
A moze ci starsi ludzie po prostu wychodza z zalozenia, ze pomalutku, z boska pomoca zalicza samodzielnie jeszcze jeden dzien?
Dla nich to jest bardzo istotne, ze sa jeszcze samowystarczalni, ze sami potrafia wyjsc z domu i zalatwic jakas sprawe, nawet najbardziej blaha.
Tu, gdzie mieszkam, kladzie sie wielki nacisk na to, by starszy czy chory czlowiek, mimo bolu czy braku swiadomosci staral sie dzialac samodzielnie w codziennym zyciu.
By nie zagubil naturalnych odruchow, potrzebnych do bycia aktywnym.
                                    Ok. Moj piechu czeka juz pod drzwiami, wiec czas na spacer.
Mam nadzieje, ze wyczerpujaco i zadawalajaco wyjasnilam Wam, co mialam na mysli...
Milego wieczorku wszystkim zycze.

Nawiązując do Waszej wypowiedzi muszę powiedzieć, że każda sytuacja związana z osobą wymagającą opieki jest inna. Inaczej jak sobie jeszcze coś potrafi zrobić sama, a inaczej kiedy musi mieć 24h opiekę. Jak wpadamy tylko na godzinkę czy dwie, to jeszcze nic takiego, ale jak trzeba zapewnić opiekę całodzienną, to już nie przelewki. W Polsce pielęgniarka środowiskowa, to tylko może wpaść i wypaść, to samo jeśli chodzi o opiekę pielęgniarską długoterminową, gdzie jeszcze pacjent musi się do takiej opieki zakwalifikować/Marta wie oczym mówię/. Z przychodni lekarze chodzą na wizyty w razie choroby, tylko! A wolontariat? No ja z czymś takim się u siebie nie spotkałam. Też na pewno jeśli jest , to doraźny.
Jak starsza osoba traci wzrok, pamięć, słuch, słabo się przemieszcza, bo ma zawroty głowy, to jak może sama funkcjonować? Jak sobie załatwić pomoc, kiedy nie ma wokół siebie życzliwych osób? Żaden lekarz czy pielęgniarka się nie domyślą , jeśli ktoś im nie wskaże , że taką osobę mają w przychodni.
To tyle, co chciałam napisać jakie są w Polsce warunki opieki. Ja już , to wszystko przerabiałam.

Halszuniu, krzyczę, bo mama dość mocno nie słyszy i często z tego powodu wychodzę niezbyt zabawne historie.

Dużo racji w tym co piszesz Anulko. A nawet bardzo dużo. Chociaż w pierwszej fazie choroby mojej mamy lekarz pierwszego kontaktu zainteresował się jej wynikami, które zlecił dzień wcześniej. A że były bardzo złe, sam wezwał karetkę, przyszedł do nas do domu poinformować nas o tym i kazał na sygnale wieść mamę do szpitala... A więc dużo też zależy od lekarza.

A ja Halszko miałam kłopoty, żeby zawieźć tatę do szpitala, bo nie miał mi kto wystawić skierowania na karetkę, a tata był osobą niechodzącą. skierowanie miał z przychodni specjalistycznej szpitala specjalistycznego i na oddział tegoż szpitala. Chciałam to zgłębić, dowiedzieć się u źródła, ale mi się nie udało. Wezwałam pogotowie i łgałam ile wlezie, żeby go zabrali. A to mi poradziła lekarka z tejże przychodni. Zawieżli go na SOR i tam musiałam wyjaśniać, co i jak. SOR był w szpitalu, gdzie był oddział taty. UFFF.....

Witam Was wszystkich
Za mną ciężkie dni.......ale to już za mną, jutro robię sobie odsapkę i śmignę na dłuższą przejażdżkę aby przewietrzyć siebie, przepędzić auto
na dłuższej trasie, a może przy okazji uda mi się coś sensownego zakupić.

Nie doczytałam wszystkiego dokładnie, ale widzę, że lecą tematy ciężkiego kalibru......
Nie zamierzałam się wypowiadać jako, że u mnie to wciąż trwa, a wiadomo, że inaczej się wspomina a jeszcze inaczej relacjonuje na żywo.
Dla mnie jest to temat niezwykle trudny, przygnębiający......

Klische wywołała mnie do odpowiedzi ......
Klische w moim przypadku opieka trwa już 17 lat i zawsze mówię, że ja się mogę wykończyć a mąż ciągle będzie chory....... tylko kto się nim wtedy zajmie?

Każdy przypadek opieki jest inny, ale wszystkie mają wspólną cechę, wymagają od opiekujących się anielskiej cierpliwości, samozaparcia, spokoju,
siły fizycznej i rezygnacji z własnego życia - co jest najgorsze.
Chory człowiek wysysa z opiekuna wszystkie soki nic w zamian nie dając.

Halsiu kochana Ty moja, z całym szacunkiem do Ciebie....ale powiem tak:
Jest zasadnicza różnica między odczuwaniem nastolatki i osoby schorowanej w późniejszym wieku.....w starości.
Osoba wymagająca stałej opieki z uwagi na niezdolność do samodzielnej egzystencji inaczej myśli ponieważ jej mózg jest niesprawny, w wyniku uszkodzenia lub zmian starczych. Takimi kategoriami jak osoba pełnosprawna nie myśli....... to jest inny świat a każde napomnienie, jakieś wymagania odbiera jako atak na siebie.
W wyniku obumarcia tkanek mózgowych zmienia się charakter, zachowania, to jest zupełnie inna osoba.
W młodym wieku - u dzieci jest możliwość wyuczenia na nowo np mowy, u osoby starszej nie ma takiej możliwości.
Rehabilitacja owszem, ale dochodzi do pewnego punktu granicznego i dalej ani rusz.
Może w przyszłości medycyna poradzi sobie z regeneracją  tkanek mózgowych.
Nadopiekuńczość???? - im więcej dajesz tym lepiej, w mniemaniu chorego, uważa, że to mu się słusznie należy.
Aby nie zwariować opiekun musi się przestawić na przetrwanie, dystans, innej rady nie ma.

Co mogę powiedzieć o sobie i swojej sytuacji...... Mąż chodzi i to jest dobra strona, ale......tych ale ...to jest dużo......
pomóc się umyć, założyć buty, sprawdzić co na siebie wkłada, obciąc paznokcie, pokroić mięso na talerzu, iść do lekarza, zakupić mu ubranie,
buty........ itd....itd...... trudno wszystko wymienić bo normalnie o takich czynnościach nikt nie myśli i nie przywiązuje do nich wagi.
Nawet nie wspominam o sprawach związanych z funkcjonowaniem domu, urzędowych i innych ważnych gdzie normalnie obowiązki te są
rozdzielone pomiędzy członków rodziny.

Już dalej nie piszę bo może mi się to źle skończyć tzn może mnie złapać użalanie się nad sobą.

Witajcie o poranku
strasznie się wczoraj w nocy zirytowałam, bo mój post, który napisałam trafiło, a nie skopiowałam go wcześniej. To jest bardzo denerwujące. Teraz zapraszam na kawusię, bo ja dopijam już swoją.
Życzę Wam dobrego dnia

Jarmilka hej wołam do ciebie i macham łapką.
Czy do pracy masz na 8 ?

Witam w obiadowej porze.

Czytko, kawa się nie wychŁodziŁa,
powiedz, czy tę czapeczkę sama zrobiŁaś?

Ja po kawce jeszcze sobie zrobiŁam gorącą czekoladę.
Już kilka lat minęŁo od czasu jak ją piŁam, a niedawno przyniosŁa mi koleżanka i znowu zasmakowaŁam.
Polecam.

Raju, to kawaŁ dobrej roboty za tobą, teraz będziesz już tylko wzrok cieszyŁa.
Piszesz, że z szafy ubyŁo..., ale, jak cię znam, to zaczniesz ją uzupeŁniać.
Mnie ciężko rozstawać się ze "starociami", a przynajmniej nie w takim tempie, jak ty to zrobiŁaś.
A często te odŁożone rzeczy i zaraz nie wyrzucone, wracają na poprzednią póŁkę.

Jarmilko, jeśli nie skopiujesz posta, to kliknij w historię i w ten sposób też możesz go odzyskać.

Bardzo dobrze to ujęŁaś.
Moja ś.p. mama byŁa bardzo agresywna, Alzheimer postępowaŁ - nawet nie chcę do tego wracać.
Wczoraj spotkaŁam sąsiadkę, mąż po udarze prawostronnym (chyba 4 lata temu), wiek po 70-tce, też Alzheimer, sam nie może wychodzić  poza dom, często mówi do niej Pani, lustra polikwidowaŁa, nie wie czy jadŁ, ostatnio porozkręcaŁ jej kran w Łazience. Ona dużo mŁodsza, jeszcze pracuje, myśli o umieszczeniu go w domu opieki. Sąsiad przed chorobą bardzo kontaktowy, zawsze do każdego zagadaŁ.
No, cóż choroba nie wybiera, a może wybiera...

Wiecie, ja zaczęŁam myśleć o eutanazji, nawet z jedną z koleżanek rozpatrywaŁyśmy jako jedną z alternatywy odejścia bez bólu i obciążania sobą otoczenia rodziny...

Witam czwartkowo.
Czwartuś piszesz Czytuniu? A niech będzie i czwartuś, bo u mnie dzisiaj słoneczko wygląda i od razu lepiej się patrzy na świat. Coś w tym jest.
Raju, nic ująć nic dodać. Taka to polska rzeczywistość.
Czytuś , wszędzie to duże pieniądze. Ni mniej ni więcej kasa ok.3700 netto.
Rajeczko u Ciebie szafa stanęła, a u mnie dalej rozbabrana robota stoi, bo majster musi się wykurować. Ale już końcówka .Nigdy jeszcze tak długo , to nie trwało, chociaż w przypadku domowego speca, to nie było nigdy krótko.
Poczytam wiadomości .

Czesc...

No, no, jestem mile zaskoczona podtematem, czyli krotko piszac eutanazja.
Zanim jednak sie o niej wypowiem, wroce do domow opieki, ktore tutaj rowniez sa bardzo drogie.
Na tyle drogie, ze wiekszosci ludzi na to nie stac, ale w niektorych przypadkach pomaga panstwo i kasy chorych.
Moj maz rowniez korzystal z takiej pomocy, a do domu opieki dostal sie dzieki swoim lekarzom, ktorzy stwierdzili nie tylko  demencje, ale rowniez zagrozenie dla chorego i jego otoczenia.
                          Odnosnie eutanazji, to juz od wielu lat jestem za, chociaz poki co do legalnych jej sposobow nie mam dostepu.
Wiem, ze niektore kraje europejskie pozwalaja na eutanazje, ale ciagle jest to zbyt wysoki koszt.
                      Drogie Neteczki, koncze juz, czas goni, a ja musze ogarnac jeszcze swoja dziuple. Zegnam sie z Wami do wtorku, bowiem najblizsze dni spedze w Polsce, w swoim rodzinnym miescie i miedzy swoimi bliskimi. Szczegolnie ze starsza corcia. Dalam sie poniesc spontanicznosci i wierze, ze bede sie dobrze bawic.
Wam zycze wszystkiego dobrego, super weekendu i do nastepnego napisania. Papatki.

Dzień dobry

Ale cisza!

Halszko masz rację,papierologia zawsze była,a teraz jeszcze jej przybyło.Od poniedziałku macie ferie,ciekawe,czy będziecie mieli śnieg?
Limetko miłego pobytu w domu rodzinnym.Odezwij się jak już wrócisz.

Masz rację.Trzeba by się nad tym zastanowić
Niebieska co z Tobą?Daj znak,że żyjesz,
Ale fajnie.Jest 16.30 i jest jeszcze jasno.
Pozdrawiam Wszystkie Netki i życzę miłego popołudnia

Ahoj dziewczyny.
U Halszki ferie, czas odpoczynku, a u nas już niestety po. Ale poraz pierwszy chyba od wielu lat górka narciarska  na moim osiedlu jest wykorzystana do maksimum.
Jarmilko, zostaw trochę pracy swoim zastępcom.
A czy da się odrobić te straty?bo ja wątpię.
I ja za Martusią wołam....Kropkuuuu, gdzie jesteś??????