Dzień Burka - mieć Burka - codzienność - Netkobiety.pl

Z punktu biologicznego kundle są lepsze niż rasowe psy

Moja suczka była kundelkiem, trafila do nas przypadkiem i przeżyła z nami 18 i pół roku. Nigdy nie chorowala, zywiona byla zwykłą psią karmą i... wędlinami. A jej ulubioną zabawą było nurkowanie

(A w ogole wiecie, że Polska jest w czołowce "psolubnych" krajów? "Kociolubnych" zresztą też )

Burkiem nazywam każdego psa, którego imienia nie znam. To tak dla sprostowania, żeby nikogo nie urazić.

Nie wiem, czy kundelki przewyższają psy rasowe. Na pewno mają mniejsze wymagania i ich właściciele nie są nastawieni na wystawy i czasochłonną pielęgnację.
U rasowych psów przeraża mnie z góry założony charakter. Niby łatwiej, bo wiadomo czego się po futrzaku spodziewać, a jednak trudniej, gdy zmieniają się warunki. Wydaje mi się, że mieszańce łatwiej przystosowują się do nowej sytuacji.
Mieliśmy, dawno, dawno temu, suczkę Psotkę. Przepiękny kundelek. Gdy do nas trafiła miała już 4 lata. Wzięliśmy ją z podwórka, z łańcuchem w gratisie. Była ostatnim psem w stadzie (czwartym) i bardzo wystraszonym. Jej wcześniejsi właściciele mieszkali niedaleko i obawiałam się ucieczek. Psotka szybko się zadomowiła. Po kilku miesiącach nie odstępowała dzieci na krok. Nie potrzebowała uwięzi, nie uciekała i nie była agresywna. Nie rozrabiała w domu, ładnie chodziła na smyczy bez nauki. Udało nam się nauczyć ją podawania łapy, innych sztuczek nie załapała. Mieszkała na podwórzu, ale często przebywała w domu i nie było problemów z czystością. Przystosowała się do nowych warunków niemal błyskawicznie.
Później, znacznie później, mieliśmy psa w typie malamuta. Piękne i dostojne zwierzę. Niestety, gdy zabrakło czasu na codzienne maratony, pies po prostu zwiał. Samowolnie zmienił właściciela i tylko zapomniał zabrać książeczkę zdrowia;) Dla nas zdarzenie bardzo przykre. Szukaliśmy zdrajcy kilka miesięcy.
Sytuacja z malamutem pokazuje, że nie każdy pies dla każdego. Jeżeli zwierze ma określone pochodzeniem wymagania, to instynktownie będzie dążył do ich zaspokojenia.

Femte, nie napisałam, że mieszańce można gorzej karmić, nie szczepić, nie pielęgnować. Chodziło mi raczej o wymagania, które niesie za sobą dane pochodzenie, a których u kundelków nie ma lub się nie spodziewamy. Rozsądny farmer nie weźmie psa myśliwskiego, prawda?  Poza tym kundelki nie uczestniczą w wystawach, nie ma potrzeby ciągłego kąpania, strzyżenia. W zakresie pielęgnacji robi się tyle, ile wymaga codzienność.
Przykład naszego malamuta. Gdy do nas trafił zdawaliśmy sobie sprawę, że będzie potrzebował dużo ruchu. Sama serwowałam mu od szczeniaka maratony, uczyłam ciągnięcia sanek, opony. Zmieniły się okoliczności i zanim znalazłam mu nowy dom, uciekł, bo jego potrzeby nie były spełniane.
Do towarzystwa na rolki lub rower nie wezmę shih shu, zabiorę Cezara (duży spokojny kundel), bo jego uszczęśliwię, a małą mogłabym zabić. Nie będę zmuszać Cezara do pływania, za to Reks będzie wniebowzięty. Cezar i Reks to mieszańce, których zainteresowania, potrzeby, predyspozycje, poznaliśmy z czasem.
Jeżeli decydujemy się na psa konkretnej rasy, to należy zakładać wymagania.
Wydaje mi się, że kundelki z założenia są do towarzystwa, a psy rasowe sprawiamy sobie z myślą o konkretnym przeznaczeniu.

Coz, kundle wspolczesne to nie te same kundelik co 50 czy nawet 30 lat temu. Faktycznie pewne teorie dotyczace kundli nalezy zweryfikowac.

Kiedys malo kto mial psa rasowego, a wiekszosc to byly mieszance. Psy nie mieszkaly na kanapach, a raczej na podwórkach. I nikt nie jezdzil 200 km po szczeniaka tylko bral od sasiada.

Takie kundle to byl wynik wielopokoleniowego krzyzowania wsrod psow z danego rejonu - naturalna selekca sprawiala, ze kundle byly silne i zdrowe.

Jakie czasy takie kundle

Nie bardzo rozumiem to zdanie.Jesli bierzesz kundelka-to właśnie jego wymaganiami możesz być zaskoczona.Co jeśli to pies z chorobami genetycznymi,nieuleczalnymi lub pies,który odziedziczył trudny charakter,agresję czy zaburzenia psychiczne? Tego się nie dowiesz,kundel to zawsze mega zagadka

A jakie założenia miałas biorąc malamuta?
Chciałaś uprawiać bikejoring czy skijoring?
Pewnie nie masz kontaktu z hodowcami skoro tak piszesz.Naprawdę,ż tego co mówią hodowcy większość ludzi kupuje od nich psa z przeznaczeniem-do towarzystwa.Nawet jeśli to jest gordon,terrier czy wyżeł.

Iceni-warto zaznaczyć,że to wyłącznie subiektywna opinia.
W latach 80 tych nikt z moich znajomych ani rodziny nie miał kundla,zatem kundla ja na oczy nie widziałam.Najczęściej były to boksery,jamniki,pekińczyki i pudle.
Żaden z psów,które znałam czy widziałam w tamtych czasach nie mieszkał na podwórku-w bloku na przykład??

A jak ludziom rodzi się dziecko - to też wszystko wiadomo? po tatusiu urodę, po mamusi mądrość, po dziadkach charakterek?
OK, psy mają trochę inną strukturę psychiczną, duże znaczenie ma wychowanie zwierzaka. Zwłaszcza psom - przybłędom, o nieznanej historii trzeba dać dużo czasu, potem to już się układa relacja pies-człowiek. Przy czym pies (rasowy, nierasowy, przygarnięty, wychowywany od szczeniaka) nawet w takim układzie jest bardziej przewidywalny, a człowiek różnie - większość źle wychowuje swoje zwierzęta, zapomina, że to nie jest dziecko, któremu trzeba dać buziaczka i przemycić smakołyki, tylko pies, o innych potrzebach, zapomina, że trzeba zbudować pewną hierarchię w stadzie, w miarę stały układ dnia, jasne zasady, trzeba obserwować samego zwierzaka, kiedy się boi, kiedy szykuje się do walki, a kiedy przychodzi na pieszczoty.
Dobrze to widać w programach ze zwierzęcymi behawiorystami, czasem pies "dziki", po kilku prostych zmianach w sposobie traktowania go, staje się potulny, bo okazuje się, że właściciel zaczął kontrolować siebie i nie przekazuje psu informacji o zagrożeniu, więc i pies staje się zrelaksowany.

ewelinaL
Czyli mam rozumiec ze psy nerasowe trzymasz w budzie, bez kapieli i szczotkowania? A shih tzu to piesek domowy? Dlaczego taka niesprawiedliwosc? W czym jeden pies lepszy od drugiego?

Ewelino,nie traktuj tego personalnie.Nikt Ci przykrości zrobić nie chce.Jesli Ty jesteś mniej doświadczonym psiarzem to jedynie chcemy zwrócić uwagę,że psom,które trzymasz na podwórzu także należy się kąpiel i opieka.Chcemy,żeby tym psom był lepiej a nie żeby Tobie było przykro.

Domyślam się, że znasz różnice pomiędzy psem podwórkowym a domowym i pytasz przekornie.

Nie bez kąpieli, bo same się kąpią w stawie. Nie bez czesania, bo wyczesują je krzaki i chaszcze, gdy biegają. (I nie bez szczepień i weterynarza, żeby była jasność;) One mają zupełnie inne potrzeby niż shih tzu. Męczyłyby się w domu. Są duże i potrzebują przestrzeni. Shih tzu, to rasa stworzona przez człowieka. Nigdy nie żyły dziko. Zdechłyby bez ludzkiej budy.
Wszystkie nasze psy mają ze sobą kontakt. Czasami szlag mnie trafia, kiedy wracam z podwórza z umorusaną po czubek głowy pupilką, bo zabawa z którymś z bydlaków była przednia, ale nie zabronię jej tego tylko dlatego, że pobrudzi mi kanapy. Innym razem muszę osobno wychodzić w teren podwórkowcami, bo mamy dwa samce i jeżeli czują sukę, to walczą. Podwórkowce też mają różne charaktery i potrzeby. Jeden lubi wodę, drugiego trzeba zachęcać. Jeden źle się czuje w domu, bo ślizga się na płytkach, drugi nieświadomie demoluje chałupę siłą i temperamentem.

Nie mam Ci za złe uświadamiania innych.
Suczka ma dopiero 3 miesiące. Będzie wysterylizowana. Wiele osób doradza jedno oszczenienie, ale ja chciałabym ją wysterylizować zaraz po pierwszej cieczce. Samce nie są wysterylizowane. Cezar jest już bardzo sędziwy (12 lat). Wzięliśmy Reksa, żeby się od niego uczył, bo potrzebujemy zrównoważonego pasa do pilnowania podwórka. W praktyce wygląda to różnie, ale nie jest najgorzej. Psy są szczepione nie tylko przeciw nosówce. Przyjaźnimy się z weterynarzem i kolega sam pilnuje terminów.
Widziałam w jakich mękach zdycha pies chory na nosówkę. Nigdy nie zafundowałabym takich cierpień swojemu.

Skoro jesteś zwierzęcym doktorem, to wiesz i może napiszesz o szkodliwości niewłaściwego żywienia. Nasz Cezar swego czasu dostał egzemę od korpusów drobiowych. Piesek się wycierpiał przez nieświadomość właścicieli, a nam najlepiej przemówił do rozumu wydatek. Nie opłaca się oszczędzać na jedzeniu i szczepieniach.

Miałam kiedyś psa z adopcji. Jego właściciele byli tak nieodpowiedzialni, że serce mi się kroiło. Pomyślałam, że skoro stać mnie na jednego (wtedy był tylko Cezar), to drugi też się uchowa. Niestety nie poradziłam sobie z nią (sunia w typie spaniela). Nabrała do mnie zaufania, ale dla innych była nieprzewidywalna. Musiałam oddać bardziej doświadczonym psiarzom, których niełatwo było znaleźć. Od tamtej przygody mam świadomość, że nie każdy pies dla każdego.

No i jeszcze jedna sprawa. Wymieniam swoje doświadczenia zebrane na przestrzeni wielu lat. To, że piszę, iż coś nam się przytrafiło nie oznacza, że nie wyciągnęliśmy wniosków ze zdarzenia.

edit.: Pytałaś o kąpanie psów zimą. Reks wskakuje do wody nawet kiedy jest chłodno, ale staw nie jest skuty lodem. Cezar nie jest kąpany zimą. Ograniczamy się do czesania. No i wydało się... nasze psy mają szczotkę;) Nie czeszemy ich regularnie, bo nie ma takiej potrzeby. Cezara należy wiosną częściej wspomagać szczotkowaniem, Reksia bardzo rzadko. Nie wiem, czy słusznie postępujemy, jednak obawiam się, że kąpiąc psa zimą zmywa się mu naturalną ochronę przed chłodem. Pozwalamy, żeby naturalny instynkt warunkował ich higienę;)
Przeciw pchłą stosujemy kropelki na grzbiet i obroże.

(Nie zauważałam Twoich wypowiedzi, wybacz.)
Nie traktuję tematu osobiście. Chcę tylko zwrócić uwagę na pewne problemy, stereotypy.
Jak już tłumaczyłam nasze psy mają opiekę weterynaryjną i jeżeli działaby się im krzywda, to z pewnością ponieślibyśmy konsekwencje prawne.

Podkreślam, z uporem maniaka, że pieski sobie w pewnym stopniu radzą same. Nie latamy ze szczotką i szamponem z byle powodu. Czasami się wybrudzą i trzeba interweniować, ale to sporadyczne wypadki. (Jak kąpiel Reksa w szambie sąsiadów - masakra;)

Nie znam angielskiego. Poproszę wersję rosyjską;)
Nie wyobrażam sobie spania z Reksem albo Cezarem. Nie zostałoby dla mnie miejsca;) No, może w sylwestra, wtedy Cezar siedzi w domu.
Powinno się uświadamiać ludzi, że ich psy tęsknią za bliskością. Potrzebują nie tylko pokarmu i dachu nad głową, ale też towarzystwa, zabawy, porządnie się wybiegać, itd., itp...

Z innej beczki:

Wciąż czytam o wyższości hodowli od nabywania psa z rąk znajomych. Być może odnoszę mylne wrażenie, ale wydaje mi się, że pogląd ma na celu dbanie o interes hodowcy.
Nie widzę powodu wzięcia szczeniaka od znajomych. Zazwyczaj zna się ułożenie rodziców, zna się właścicieli i ich podejście do własnego psa. Ma się w książeczce zdrowia czarno na białym, czy było szczepione i na co.

O! Ostatnio miałam pogadankę z byłymi właścicielami naszej pupilki o niewłaściwych nawykach jej matki. Uprzedzali na co zwrócić uwagę w wychowaniu.
Poprzedni właściciele Reksa dali nam dokładne wytyczne względem żywienia. Jego matka ma alergię.
Wydaje mi się, że jeżeli dobrze się zna pochodzenie szczeniaka, to nie ma znaczenia czy został nabyty z hodowli.

Gojka, wszystkim nam się marzą odpowiedzialni właściciele czworonogów, niestety tak nie jest. Zdarzają się tacy, którzy pozwalają by ich sunie zachodziły i szczeniły się, a później załamują ręce, bo nie zdawali sobie sprawy, jak trudno oddać szczeniaka. Uważam, że jeżeli jest wybór pomiędzy zakupem szczenięcia z hodowli, a uratowaniem któregoś przed śmiercią, bo trafił się nierozsądny właściciel, wybiorę to drugie.
Z tego co zauważyłam niełatwo oddać w dobre ręce szczeniaka nawet rasowego pochodzenia, a co dopiero kundelka. Nasza suczka trafiła się nam tylko dlatego, że jej właściciele nie oddali jej ludziom, którym wcześniej obiecali. Nie powierzyli im psa, bo z wywiadu zrozumieli, że niedoszli właściciele nie mają pojęcia o potrzebach shih tzu. Gdy my odbieraliśmy pupilkę, zastrzegli, że jeżeli będzie się jej działa krzywda, to odbiorą. Z tego co mówił weterynarz sprawdzają, czy stawiamy się na szczepienia. Pieska widzą średnio co 2-3 tygodnie, interesują się nim. Uważam, że bardzo odpowiedzialnie podeszli do doboru domów dla swoich szczeniaków. Gdyby każdy tak postępował, to zwierzętom nie działaby się krzywda.

Tak, oddali za darmo. I nie, nie mamy umowy. Nie wiem w jaki sposób chcieliby odebrać psa. W zasadzie nie o to nawet chodzi, a o odpowiedzialne podejście.

Ewelina-rozumiem,że państwu,od których dostaliście psa "trafiła" się nieplanowana ciąża pupilki? Fajnie,że oddali gratis.Ja naszego drugiego jamnika-którego mamy obecnie-też dostałam od pani z hodowli,w której kupiłam naszego pierwszego.Syn pani nie dopilnował suczki w cieczce,pani pojechała na wystawę i urodziły się jamniczki średniowłose standardowo-miniaturowe:) Po rodowodowych rodzicach  mam kundelka
Były cztery i cztery dostały nowe,fajne domy.
Femte- w fundacjach w Polsce też tak jest,że dożywotnio właścicielem psa jest fundacja.Mój mąż miał z fundacji konia,który zmarł ze starości parę lat temu.Z tego co wiem opiekun zwierzaka fundacyjnego niejednokrotnie musi mu zapewnić o wiele lepsze warunki bytowe niż własnemu zwierzęciu

Mój sąsiad ma suczkę-miksa whippetta z dalmatyńczykiem-piękna.Ja uwielbiam urodę greyów i whippetów.Ale,niestety-charakterem mi nie odpowiadają.

Ewelino,
Ja sądziłam,ze w tę ściemę o ciązy to wierzą ludziska pokroju mojej teściowej:)
Nie znam ŻADNEGO WETA,który by takie pierdoły opowiadał.
W Stanach sterylizuje się suczki kilkumiesięczne,zanim jeszcze dostaną cieczkę,w schroniskach suczki są albo sterylizowane-bez względu na wiek  i takie wydawane ludziom albo wydawane gdy przyszły właściciel podpisze zobowiązanie,że pies zostanie wysterylizowany.

Oto co piszą na weterynarze na portalu codlapsa.pl:
1. „Suka powinna choć raz mieć szczenięta ze względów zdrowotnych i aby była szczęśliwa.”
NIE!
Najbardziej przerażające jest, że nawet niektórzy lekarze weterynarii potwierdzają tę teorię. Argumenty są różne, najczęściej słyszy się, że suka powinna mieć szczenięta, inaczej zachoruje lub będzie cierpieć i się męczyć, bo jej psychika tego potrzebuje, lub że nie  wolno działać przeciwko naturze i uniemożliwiać zwierzętom przedłużenie gatunku. Fakty zaś są takie, że pies jest gatunkiem stworzonym i wyhodowanym przez człowieka, jest nadal zwierzęciem, a więc działa instynktownie, ale to człowiek jest jednostką odpowiedzialną za podejmowanie świadomych i dobrych decyzji. Idąc tym tokiem rozumowania, moglibyśmy stwierdzić, że każdy właściciel powinien pozwalać swojemu czworonogowi zjeść zepsutą padlinę znalezioną na spacerze, bo inaczej pies będzie smutny. Pies będzie chciał zjeść padlinę, bo instynktownie jest on oportunistą- wykorzystuje każdą okazję na posiłek, ale to zadaniem człowieka jest przewidywanie, jakie mogą być konsekwencje zjedzenia zepsutego mięsa. Właściciel jest odpowiedzialny za dobro swojego psa i powinien podejmować mądre wybory. Ta sama zasada obowiązuje przy kryciu suczki- oczywiście, działając instynktownie i pod wpływem hormonów, suczka w okresie płodnym będzie sama poszukiwała okazji do spotkania „kawalera”, jednak nie potrafi ona przewidzieć konsekwencji, jakie będzie miała jej ciąża – to zadanie dla nas. Oczywiście zwierzęta nie mające wartości hodowlanej nie powinny być rozmnażane ze względu na ogromny stopień bezdomności, przepełnienie schronisk i ilość zwierząt usypianych z tego powodu. Powinniśmy się zastanowić, jaki wpływ na organizm naszej suki będzie mieć ciąża. Natura jest egoistyczna, nie bierze pod uwagę dobra jednostki, a przetrwanie gatunku. Ciąża, poród i karmienie nie są dla suczki ani przyjemnym ani łatwym okresem życia. Jest to ogromne obciążenie dla organizmu, nie wspominając nawet o licznych komplikacjach, do których może dojść, nie wyłączając śmierci suki albo szczeniąt. Ciężkie porody u suk zdarzają się bardzo często, szczególnie u małych suczek i są bezpośrednim zagrożeniem życia. Z tego punktu widzenia ciąża i poród to niepotrzebne narażanie suki na niebezpieczeństwo i zdecydowanie lepiej jest wysterylizować zwierzę.

Naprawdę,nie wierz w podobne bzudry.

Nie mogę już edytować, dlatego wybaczcie post pod postem.

Wczoraj miałam okazję rozwiać swoje wątpliwości. Rozmawiałam ze znajomą psiarą, która wysterylizowała swoje suki zaraz po pierwszej cieczce. Znam jej czworonożne stadko i mogę naocznie stwierdzić, że sterylizacja im nie zaszkodziła. Zdrowe, wesołe i piękne zwierzęta.

W tej chwili pojawiło się kolejne wyzwanie - strzyżenie. Gdyby nasza Azja miała już "dorosłe futerko", nie byłoby problemu, poszłabym z nią do fryzjera. Ma jeszcze szczenięce ubranko, a weterynarz zalecił wystrzyc je na łapkach, przy uszach i na głowie. Na łepku robimy kitka, więc OK, nie trzeba, ale reszta ze względów higienicznych ma zostać skrócona. Psina boi się maszynki. Jest ruchliwa i obawiam się, że zatnę ją nożyczkami. Kompletnie nie wiem, jak zabrać się za zabieg.

Wielkie dzięki Femte. Psina jest czesana codziennie, ale weterynarz nakazał małe strzyżenie. Powoli piesek się przyzwyczaja do nożyczek. Łapki udało mi się już ostrzyc. Teraz czeka nas skracanie włosów wokół pyszczka. Pazurki przyciął jej wet. Poinstruował nas i w przyszłości będziemy sami to robić. W uszach jeszcze nie ma sierści na tyle uciążliwej, żeby trzeba było wyrywać.
Zdawałam sobie sprawę, że piesek będzie wymagał dużej pielęgnacji i nie przeszkadza mi nakład czasu. Po prostu muszę się nauczyć o nią dbać.

Przyznam,że wybór psa uzależniam między innymi od tego czy trzeba go strzyc czy nie:) I wybieram takiego,którego strzyc nie trzeba.Ale cóż,jak miałam psy na tymczasie -nie było wyboru.Sznaucerka,która została u nas do końca(bo nikt nie chciał takiego trudnego psa) była  totalnie niezsocjalizowana.Pierwsza wizyta u groomera-horror.
Nie próbowałam nawet sama strzyc bo po prostu nie mam do tego ręki.Powoli,powoli,ze smaczkami,u groomera,który po trochę strzygł naszą psicę (i ścięcie zajmowało nieraz i trzy wizyty) nasza wariatka się uspokoiła.Ale ja zawsze byłam z nią przy strzyżeniu.I przyznam,że groomera,który nie pozwala mi zobaczyć jak zajmuje się moim psem omijałabym z daleka.
Uważam,że do zabiegów,które są konieczne należy psa od malucha przyzwyczajać.Pies będzie się zawsze stresował jeśli nie pokażemy mu,że zabieg nie jest bolesny,straszny,że kończy się głaskaniem i smaczkiem.No i przede wszystkim pies musi widzieć,że Ty też nie panikujesz przed jego strachami i że jesteś
Chciałabym pociągnąć temat o pieskach, bo…
Zastanawiam się, czy sami strzyżecie i dbacie o kosmetykę swoich pupili?
spokojna.
Im częściej psa zabierasz w miejsca gdzie są inni ludzie,inne psy i inne niż domowe klimaty tym bardziej ogarniętego,spokojnego i wyluzowanego masz pupila.
Więc ja nie jestem za tym by oszczędzać psu stresów i chować go w domowym zaciszu przed jego strachami.
Moja sznaucerka to był pies dorosły bojący się auta,szeleszczącego worka,gwizdka czajnika czy dzwonka telefonu.Kiedyś wyszła z pokoju rozwalając kennel i drzwi pod naszą nieobecność więc mogę stwierdzić,że to był pies bardzo trudny.
Skoro ja dałam radę takiego psa przyzwyczaić do strzyżenia u groomera to i Ty dasz radę ze szczeniakiem

Wydaje mi się,że Azja z jakiegoś powodu nie uważa Cię za swoja panią.Normalnie pies,mający swego przywódcę stada nie ucieka do sąsiada,ba,nawet psy mające nienajlepiej ze swoimi "ludźmi" nie uciekają.Mam sąsiadkę,która też ma psiaka w wieku mojej jamnicy,psa się chętnie bawią,czasem wpadam do niej z naszą psiną.Pani okropnie rozpieszcza psy,zawsze smaczki,kanapa,te sprawy.Ostatnio zostawiłam psicę w naszym zaprzyjaźnionym sklepie,przywiązaną do nieużywanych drzwi.Była też panią sąsiadka.Wczesniej wyszła i zabrała moją i swojego psa.Kiedy szłam do niej moja psica zwyła się i spiszczała.Potem,jak spuściłam ją ze smyczy cały czas mnie nie odstępowała,nie chciała się bawić z kumplem.
Z jakichś powodów Twoja psina chyba nie jest jeszcze za bardzo zadomowiona u Was.