Polecane i odradzane kierunki studiów. - Netkobiety.pl

Wcześnie urodziłam dziecko i nie miałam okazji skończyć szkół takich jakie planowałam dlatego korzystam z okazji na nauke kiedy tylko mogę. Teraz wybrałam wsb i ide dalej w kierunku logistyki. Spedycja i logistyka to zawsze był mój konik wiec czemu się ograniczaac.

Lewra, zazdroszczę, że w końcu znalazłas!
Ja po roku studiowania czegos zupełnie nie w moim stylu, mam dosc. Płakałam po zajęciach, siedziałam na prochach na sesji. Owszem, srednią mam dobrą, ale uczelnia jest bardzo oporna. Najbardziej dobiło mnie niezaliczenie przedmiotu przez fakt, że wykładowca się spóźnił z wpisaniem oceny, co skresliło mnie do kandydowania o stypendium...
Marzę o kolejnym kierunku - może ten dociągnę, może nie...
Jestem bardzo ambitna, marzyłam o czyms innowacyjnym, marzyłam o byciu naukowcem... A aktualnie użeram się na jakims Transporcie...
Kategorycznie ODRADZAM Akademię Morską w Gdyni. Już na samych dniach otwartych odradzali różne kierunki kobietom - takie tam równe traktowanie
Szkoda w ogole palców i klawiatury używać na tę uczelnię.

Tak naprawdę tylko garść kierunków zapewnia zatrudnienie i najczęściej nie należą one do tych najlżejszych. Dlatego jestem zdania, że należy po prostu pójść na to, co będzie sprawiało radość a przyszłość zależy od determinacji i samozaparcia. W ramach ciekawostki mogę podrzucić stronę z testem, dzięki któremu można określić predyspozycje zawodowe. Wiadomo, że to tylko taka luźna wskazówka, ale myślę, że warto go zrobić i zastanowić się nad wynikiem. Może podpowie jakieś rozwiązanie.

Ja ci polecam studia przyszłościowa, ale nie w tym kraju. Jeżeli miałbym ci coś proponować. Wybierz studia na przykład oferująe filologię angielską z Erasmusmem i bądź możliwością wyjazdu na wymianę poprzez Nawy. Dzięki temu osiągniesz znacznie więcej.

A ja polecam ale języki "egzotyczne". Arabski, turecki, chiński, japoński. Zawsze można się dostać do korpo ukierunkowanego na konkretne państwo. Angielski też w korpo siądzie, ale wtedy trzeba znać jeszcze jakiś inny język dobrze, żeby coś zdziałać. Niemniej humaniści i tak mogą pracować praktycznie wszędzie, gdzie nie trzeba konkretnych studiów (w stylu architektury albo budownictwa), bo to bardzo szeroka dziedzina

Jeśli chodzi o języki to ja wcale nie poleciałam w "egzotyczne", a w ilość Znam na poziomie bardzo dobrym/biegłym 4 (łącznie z polskim), piątego się uczę, planuję naukę dalszych. Jak ktoś ma zdolności językowe i zapał to bardzo polecam, bo ze znalezieniem pracy nie miałam problemu nigdy a opcji jest sporo.
Języki są na tyle elastyczne, że przydają się jako baza w wielu branżach, a łatwo się 'przekwalifikować' - jakiś kurs, szkolenie i możesz pracować w miejscach o naprawdę różnym profilu.
Na zarobki tez nie narzekam.

I statystycznie największa liczba bezrobotnych absolwentów ze wszystkich kierunków plus brak perspektyw na poprawę, bo dzieci rodzi się coraz mniej.

Ja jestem osobiście zadowolona z filologii, przyjemne i rozwijające studia. Poza tym wcale nie trzeba być nauczycielem lub tłumaczem. Wszelkiej maści międzynarodowe korporacje chętnie przyjmują filologów, bo generalnie łatwiej nauczyć kogoś codziennych obowiązków niż języka na naprawdę dobrym poziomie.

Trzeba mieć świadomość tego, że polecane kierunki studiów nie zawsze są dla nas. Ktoś wybiera studia humanistyczne, ktoś inny techniczne. Sama popełniłam ten błąd, i wbrew swoim zainteresowaniom zaczęłam studia na politechnice. Nie była to moja bajka i gdyby nie pomoc merytoryczna w pisaniu prac zaliczeniowych (polecam firmę wklejanie linków na forum jest złamaniem regulaminu, ponadto umieszczanie reklam w naszym serwisie jest płatne ), to zawaliłabym już pierwszy semestr. A tak udało mi się zyskać licencjat, choć łatwo nie było.

Ja skończyłam położnictwo i z czystym sumieniem mogę powiedzieć, że jestem zadowolona z tego wyboru. Dlaczego? Ponieważ od małego wiedziałam, że jest to dla mnie. Praca sprawia mi ogromną przyjemność
Myślę, że każdy powinien podążać za głosem swojego serca.

Niby piszecie, ze do medycyny nie trzeba miec powolania... jakies trzeba miec, samo przygotowanie do matury(przedmioty scisle) wymaga duzo wysilku i trzeba lubic taką tematyke. A praca to leczenie ludzi, kontakt z nimi- tez trzeba sie w tym odnalezc. To podobnie jak z medycyna weterynaryjna- duzo nauki w czasie studiow i po studiach, ciagle doksztacanie, kontakt ze zwierzetami i ich wlascicielami. Nie jest lekko ale pewnie taka praca przynosi duzo satysfakcji.

Kierunki, po których praktycznie zawsze jest praca to kierunki medyczne. Dietetyk, fizjoterapeuta, kosmetolog, pielęgniarka, przy czym te są słabiej płatne, za to lekarski, stomatologia czy farmacja- po nich można fajną kasę zarobić, ale studia są jedne z najtrudniejszych i trzeba mieć psychikę ze stali
Z mat-fizów to najbardziej opłacalne są teraz informatyka (chociaż to taki zawód, że możesz trafić do korpo i zarobić 10 tyś a możesz robić za najniższą- zależy jak trafisz), automatyka i robotyka- dużo kasy, ale trudne studia, architekruta też ciekawy i opłacalny kierunek, przy czym mówię o zwykłej architekturze na politechnice a nie krajobrazy czy coś tam, ale ludzie budują budynki i rozwija się to, architekci są potrzebni
Z humanistycznych to prawo i psychologia. Sama się kiedyś zastanawiałam nad filologią, jednak teraz cieszę się, że tego nie wybrałam, bo jednak średnio z pracą potem

Dla lekarza kariera po 40 dopiero sie rozwija, informatyk po 40 to tylko wlasna działalnosc bo żadna firma go nie zatrudni, polecam wygooglac 'ageism in IT'. Wiekszosc firm IT ma nieformalną regułe niezatrudniania nikogo po 40 niezaleznie od kompetencji.

Ja może jakimś tam reprezentatywnym statystycznie przypadkiem nie jestem, ale cztery osoby z mojego otoczenia- ja, mój przyjaciel, kolega i jego były szef. Kolegę przyjąłem do pracy, bo szukałem kogoś z doświadczeniem. Facet 35+ szukał pracy prawie rok. Z większych firm nie dostawał  nawet odppwiedzi. Jego były szef, szef IT w dużej korporacji. Korporacja się rozpadła i gość, świetny fachowiec, w wawie szukał pracy trzy lata i nie mógł znaleźć. Ja, 50- szukałem pracy dwa lata, bez skutku. Wysłałem że dwieście CV, szukałem wawa, Wrocław, Poznań, Trójmiasto. Nic. Musiałem wyjechać poza Polskę aby znaleźć pracę. Mój przyjaciel, 40+ szuka pracy w Polsce od trzech lat. Bez skutku. Wszyscy czterej z branży IT, fachowcy z doświadczeniem. Tu gdzie jestem nie mogą się nadziwić, że ktoś z taka wiedza nie znalazł w Polsce pracy. Do Polski wrócę co najwyżej wydawać swoją zasłużoną emeryturę, choć, ze względu na to że mieszkałem za długo w gównianym kraju, ta nie będzie za wysoka.

Co do pasji, studiowania tego co się kocha, zaangażowania itp.

Mam w swoim otoczeniu pasjonata historyka, który za 3 tysiące uczy w szkole i nie wie, czy będzie miał co od września robić.

Znam też osoby, inżyniera, choć nie IT, skończył budowę maszyn, bo to miał pod nosem, a na studiowanie w innym mieście nie było stać ani jego, ani jego rodziców. Dzisiaj zasuwa na kontraktach jako specjalista za  1000€ na dzień.

W tych forumowych dyskusjach o kierunkach studiów widzę zawsze jeden poważny błąd w myśleniu. Mianowicie ludzie mają takie bardzo archaiczne podejście do studiowania rodem jeszcze z PRL-u i to podejście przekazują swoim dzieciom. Społeczeństwo wciąż traktuje studia trochę jak zawodówkę: jedne studia, jedne zawód, jedna praca przez całe życie. W dzisiejszych czasach tak się już  nie da. Świat za szybko się zmienia, jedne zawody się pojawiają, a inne znikają, i zawody te zwykle nie pokrywają się tak ściśle z akademickimi dziedzinami wiedzy. Ten błąd w myśleniu widać w powtarzających się pytaniach: czy po tym jest praca? Żadne studia nie dają pracy. A na rynku istnieje bardzo niewiele zawodów, do których trzeba tak naprawdę skończyć określony kierunek studiów. Zawód najczęściej trzeba zdobyć dodatkowo poprzez praktykę, doświadczenie i douczenie się na własną rękę. Za sam dyplom nikt nie da nam świetnej posady. Im jestem starsza, tym lepiej to rozumiem. Pracowałam już w trzech branżach i pracowali tam ze mną ludzie po naprawdę bardzo różnych kierunkach studiów. Przekwalifikowywanie się w dzisiejszym świecie jest rzeczą najzupełniej normalną.

Nie jestem przy tym przeciwnikiem studiów, wręcz przeciwnie. Ale trochę inaczej na nie patrzę. Studia są do poszerzania horyzontów, robienia z nas mądrzejszych ludzi, zdobywania wiedzy z danej dziedziny i poznawania ciekawych ludzi, z którymi kontakty później nam się przydadzą. Oczywiście dobrze, kiedy nasza ścieżka zawodowa mniej więcej pokrywa się z tym obszarem, z zakresu którego wiedzę zdobywaliśmy, zwłaszcza jeżeli jesteśmy tym obszarem szczerze zainteresowani. Ale tak naprawdę nic nie stoi na przeszkodzie, żeby ten niezadowolony i słabo opłacany nauczyciel został księgowym albo programistą. Dzisiejszy świat wręcz wymaga od nas takiego kombinowania.

A ageism jest nie tylko w IT, wiele branż na to cierpi, choćby kreatywna. Dzisiejszy świat jest pod tym względem okrutny, wszyscy mają być młodzi i dynamiczni. Większość z nas prawdopodobnie będzie musiała stawić temu czoła i może właśnie się przekwalifikować albo otworzyć coś własnego.

Dla ludzi świadomych i zainteresowanych człowiekiem polecam Psychologię w Biznesie. Dla młodzieży trudne. Dobrze jest mieć jakieś doświadczenie życiowe.
Te studia odmieniły moje życie i myślenie. Warto nawet dla siebie samej. Najlepiej zainwestowane pieniądze.

Dla mnie wszystkie studia jeśli idziesz tylko dlatego bo jest praca lub masz papier są bezsensu, w tak szybki zmieniającym się świecie wystarczy robić kursy co parę lat i masz to samo co po studiach, jako że w tym momencie kończę studia mogę powiedzieć, że dobrze jest iść na studia, które cię interesują a jednocześnie będziesz mógł je połączyć z jakimiś umiejętnościami praktycznymi, kursami itp., polecam studia interdyscyplinarne gdzie masz zarówno podstawy ekonomi jak i podstawy prawa, gdzie nie ma granic że to jest przedmiot ścisły a to humanistyczny. Takie studia poszerzają horyzonty , pozwalają się o sobie czegoś dowiedzieć i niszczą głupie stereotypy, że jak jestem humanistą to nie umiem liczyć, a jak jestem ścisłowcem to nie umiem czytać, pisać itp., oczywiście każdy z nas ma inne predyspozycje i z jednym sobie radzi lepiej a z innym gorzej, i warto postawić oczywiście na języki obce zwłaszcza te mniej znane.

Studiowałam filologię polską na UW. Nie wiem, czy tak wyglądają studia z filologii polskiej na każdej uczelni. Przede wszystkim jest mnóstwo czytania i mnóstwo nauki tak, że można pożegnać się z życiem prywatnym, rodzinnym, uczuciowym, jakimkolwiek. Na dzień dobry dostaje się olbrzymią listę lektur (która jest dwa / trzy razy dłuższa niż liczba lektur do przeczytania w szkole w ciągu roku), które trzeba przeczytać w pół roku. Do lektur dochodzą teksty na bieżące zajęcia, których również jest całkiem sporo. Także średnio kilkaset stron na tydzień to minimum. Dochodzą również inne przedmioty, których trzeba się nauczyć. Pozornie, kierunek ten jest niezwykle wymagający i czasochłonny. Dodatkowo po nim nie ma zbyt dużo perspektyw i ciężko znaleźć pracę. Nie polecam.

Studiuję obecnie psychologię. Kierunek sam w sobie jest bardzo interesujący. Po nim jest sporo możliwości i opcji, pod warunkiem, że chce się iść drogą naukową lub pracować jako psycholog / psychoterapeuta (jest się tego pewnym). Warto zastanowić się również, na ile się lubi przedmioty ścisłe. Psychologia jest kierunkiem społecznym. Wiąże się z tym to, że obok kształtowania umiejętności miękkich i nabywania wiedzy o zjawiskach psychologicznych, pojawia się biologia (z naciskiem na biologię człowieka) oraz "matematyka" (statystyka, logika i metodologia badań). Radzę również rozważyć, na ile jesteśmy, czujemy się odpowiedzialni. Psychologia wiąże się z pracą z człowiekiem, z ingerowaniem w psychikę. To, co się zrobi (lub czego nie zrobi) może mieć ogromny wpływ na życie drugiego człowieka.