Wypadek - oczyszczenie związku? - Netkobiety.pl

moja koleżanka ze szkoły średniej była kiedyś 3 lata z piłkarzem z pogoni szczecin. pierwsza miłość, plany o rodzinie mieszkaniu srata tata .....
mieli wypadek samochodowy na trasie do kołobrzegu. omal nie umarł jej na rękach. w szpitalu siedziała przy nim dzień i noc, a on w śpiączce. potem włączyła jego komórkę aby powiadomić jego znajomych że z nim wszystko dobrze. tam czekało już kilka sms-ów od jego kochanki .................................. pisała że się martwi że wie że jego dziewczyna tam jest a ona bym tam chciała być zamiast jej, że niby płacze bo nie wie co się z nim dzieje. koleżanka zadzwoniła do tej dziewczyny i poprosiła o spotkanie. kochanka opowiedziała jej że to już rok trwa że sypiają ze sobą, że kiedy on był na wyjazdach meczowych to tak naprawdę był z nią w górach (nawet pokazała zdjęcia) i że ja przeprasza ale tak go kocha że nie zrezygnuje z niego. moja koleżanka jeszcze przez 2 miesiące była przy jego rehabilitacji, wspierała go, a potem kiedy było już mu lepiej, wręczyła mu zdjęcie jego kochanki i jego z tych gór i powiedziała "dla mnie jesteś już NIKIM, nie poświęce już więcej czasu dla kogoś komu nigdy już nie zaufam".
kochanka też już go nie chciała bo po wypadku koleś już nie wygląda tak jak kiedyś i nie może grać w piłkę. z tego co wiem teraz jest sam i jest dostawcą w firmie ojca. a moja koleżanka ?? wyjechała do Francji do mamy i teraz przygotowuje się do ślubu tylko z kimś innym

Pietno zdrady na zawsze w nas pozostanie, tak samo jak uczucie utraty czegos becennego, nieuchwytnego, jakiejs wyjatkowosci naszego zwiazku. I to jest normalne. Jednak musimy zadac sobie pytanie: czy kochamy naprawde, ile dla siebie znaczymy. Ja zostalam zdradzona, wszystko wskazuje na to, ze moj maz zostal poddany dzialaniu jakigos narktyku lub innego oglupiacza. Nigdy miedzynami sie nic nie popsula, nigdy nie bylo niedomowien, bardzo czesto myslelismy o tym samym w tej samej chwili.... I tak jest do dzisiaj. Z trudem walcze z  poczuciem niesprawiedliwosci, jaka mnie spotkala. Wciaz mam przed oczami obraz tego co sie stalo. Bylam tak pewna stabilnosci mojego zycia, tak zarozumiala ze nic nie moze sie zdarzyc, ze nie dopuszczalam do siebie nawet najmniejszej mysli o tym, ze moj maz moze mnie zdradzic. Dzis juz wiem, z pelna swiadomoscia nie, ale pod wplywem jakiegos swinstwa tak sie stalo. I co teraz? Jak mam wybaczyc, jak zapomniec... Teraz juz wiem, zemilosc to cudowny, niepowtarzalny dar, bardzo kruchy i delikatny, o ktory trzeba dbac i pielegnowac do konca zycia, o kazdej porze, w kazdej sytuacji. W swoim zadufaniu zapomnialam o tym,bylam zbyt zarozumiala, oczekiwalam dowodow milosci od mojego meza, zeby byl, jak moje wyobrazenie o doskonalam partnerze. Ale czy sama dawalam dostatecznie duzo? Jesli naprawde kochasz, sprubuj wypedzic z glowy wszystkie bolesne mysli, niedopuszczec do siebie zlych wspomnien, a z czasem bedzie tylko latwiej. Spojrz, jak blisko bylas calkowitej utraty wszystkiego najdrozszego w swoim zyciu? Moze nie warto rozpamietywac tylko skupic sie na udoskonalaniu?

Nie chciałabym nigdy przeżyć czegoś takiego... Nie wiem czy uraza by przeszła, zapewne nie, ale myślę że miłość i zaufanie by wygasło... w znacznym stopniu, co mogłoby ale nie musiało prowadzić do rozstania... wszystko zależy od konkretnej sytuacji itp...
Ale sytuacja nie jest godna zazdrości...

dziękuję aga333 jak na razie ja jestem "chłodna" i czekam aż mój chłopak (męża nie mam jeszcze) zrobi ten pierwszy krok, niech się stara to odbudować, bo jak ja ufałam pytałam czy ok dbałam o nasz związek, troska, czułośc itp to zero odzewu