Zdardzona, ale wybaczyłam i chce znów z nim być - Netkobiety.pl

Tak to jest jedyna rzecz jakiej ja chce, czyli żeby wrócił do mnie. Tak między prawdą a Bogiem to ja dużo więcej krzywd psychicznych wyrządziłam jemu aniżeli on mnie. robiłam draki o byle co, czepiała się byle czego, miedzy prawdą bez powodu, wszystko mnie wkurzało. On naprawdę chcial dobrze, chcial isc do terapwuty to jak go wyzwlaam ze chce zrobic ze mnie wariatke. Jak w koncu poszlam po rozum do glowy ze cos sie zlego dzieje on powiedzial nie - koniec, ze probowal ale ile można. Bo to prada ile można kogoś o coś prosic niczy grochem o ścianę?
Ni chce na nowo budowac kolejnego związku.......

Czy można żyć po zdradzie ? Nie wiem, mam 38 lat i od 10 lat jestem związana z moim mężczyzną. To zawsze był bardzo burzliwy związek z racji naszych charakterów. Poznaliśmy się na studiach, wspólnie przeżyliśmy "pierwszy raz". To było wspaniałe, ale po jakimś czasie zaczęliśmy się dusić w naszym związku, brakowało nam powietrza w naszych relacjach i pewnie też porównania. I wtedy się zaczęło. Pierwszy był chyba mój mąż po jakiejś kolejnej kłótni mój mąż poszedł sam na imprezę do znajomych. Chciałam się z nim pogodzić, poszłam trochę później i zobaczyłam coś, czego nie chciałam widzieć . Był z moją koleżanką ... Ból był po prostu straszny.
Zmagam się od kilku tygodni z tym wszystkim sama (oni mnie nie widzieli). I co dalej ? Nie wiem, jestem jak sparaliżowana i nadal żyjemy razem. Tylko ja czuję się jak w jakimś letargu. I znowu nie mogę o tym nikomu powiedzieć. Na co mi dobre rady przyjaciółek: odejdź, jeszcze sobie ułożysz z kimś życie. Nie o to mi chodzi. Ja chcę z nim żyć, bo bardzo go kocham mimo tego co mi co nam zrobił. A z drugiej strony nie mogę o nim już myśleć bez wstrętu i żalu. Przypominam sobie wspólne rodzinne popołudniowe podwieczorki u niej (ona też jest mężatką) i u nas. I to jak mój mąż się śmiał, że jestem zawsze dla nie złośliwa... A teraz łzy i ból i nadzieja, że kiedyś to przestanie tak boleć.

Bardzo współczuję. To niepojete jak ludzie łatwo niszczą to co budowane było latami i jak łatwo krzywdzą innych ludzi, zwłaszcza tych którzy byli im najbliźsi. Brrrr, aż ciarki przechodzą po plecach.Gdzie tu wierność,gdzie jakiś sentyment do partnera,do tego co było,do tego co razem przeszliście.Tak czy inaczej musisz coś z tym zrobić.Musisz porozmawiać z każdym z osobna.Nie mozna tkwić w czymś takim.Przecież to mogło mieć miejsce już wcześniej i zapewne zdarzy sie nie raz jesłi nie zareagujesz..Co byłoby gdybyś ich nie zauważyła ? Pozorna sielanka trwała by nadal. Jeśli uważasz,że jest co ratować, walcz i ratuj !. Szczera z nim rozmowa to podstawa. Dowiedz się, czy jest jeszcze to coś, ta iskra która spowodowała że 10 lat temu 2 połówki pomarańczy odnalazły się nawzajem.Czy uczucia które temu towarzyszyły drzemią jeszcze na dnie serc, czy już zupełnie uleciały niczym kamfora. Faceci też mają serca,też są wrażliwi i też płączą, uwierz mi,więc jesli jest w nim jeszcze choćby mała iskierka miłości i uczucia na pewno zuważysz to w jego zachowaniu podczas, bądź po rozmowie którą z nim odbędziesz.Wtedy walcz o was. Jeśłi w jego sercu ostały się tylko zgliszcza, ratuj siebie !

Zdrada, bardzo ciezki temat.....Nigdy nie wybaczyłabym mojemu partnerowi zdrady, dlatego, ze jestem wobe niego bardzo lojalna, miałam juz z 100 okazji, stara miłosc chce do mnie wrocic ale mimo tego nie zgadzam sie.Obiecałam mojemu w dniu zareczyn, ze jest dla mnie najwazniejszy i jedyny na swiecie teraz i na zawsze.Jak sie kogos kocha to sie go nie zdradza.Niewiem jak wy, ale dla mnie zdrada jest nawet mysl, ze kobieta czy facet w zwiazku pomysli o seksie z inna/innym.Ja bedac z moim narzeczonym nigdy tak nie pomyslalam, widzac nawet bardzo przystojnych mezczyzn, przebywajac z byłymi chłopakami, majac okazje do zdrady...............I tego samego wymagam od mojej drugiej połwki, miedzi innymi dlatego jestesmy tak bardzo szczesliwi i mamy do siebie 100 % zaufania.